του Λεωνίδα Γρηγοράκου
Το έλλειμμα ηγεσίας στην κατακερματισμένη Κεντροαριστερά είναι υπαρκτό. Οι προοπτικές ανασύνθεσής της, δυσοίωνες. Το μοναδικό που διαφαίνεται είναι η περιχαράκωσή της σε μικρά και προσωποπαγή σχήματα. Οι υπάρχουσες κομματικές ηγεσίες δεν φαίνονται διατεθειμένες να προχωρήσουν στο αυτονόητο: Nα ανταποκριθούν στην επιθυμία και στο αίτημα των κεντροαριστερών πολιτών για την ανασύσταση ενός τρίτου μεταρρυθμιστικού πόλου. Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει δεδηλωμένη βούληση για νέα πολιτική έκφραση.
Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν μπορούν να ανταποκριθούν σ’ αυτήν την ανάγκη. Εξ ου και τα πολύ χαμηλά ποσοστά αποδοχής τους στις δημοσκοπήσεις. Μένοντας εγκλωβισμένοι στις αυταρέσκειες και φιλοδοξίες αρχηγών και στελεχών, ένα είναι βέβαιο: Ο προοδευτικός χώρος θα συνθλιβεί στις μυλόπετρες του νέου δικομματισμού. Ο κίνδυνος αυτός εύλογα τροφοδοτεί συζητήσεις και διεργασίες ως προς τη δυνατότητα υπέρβασης των αδιεξόδων που δημιουργήθηκαν. Έτσι προέκυψε και η σκέψη για τη λύση Σημίτη.
Η πρόταση αυτή δεν σημαίνει ότι ζητάμε από τον πρώην πρωθυπουργό να γίνει κομματάρχης, ταξιθέτης ή προπονητής. Πολύ περισσότερο δεν θέλουμε να υποκαταστήσει τους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Πεποίθησή μου είναι ότι ο Κώστας Σημίτης, με το κύρος και την αποδοχή του στον προοδευτικό χώρο, μπορεί να λειτουργήσει ως εμψυχωτής για την ανασύνταξή του. Έχει τη δυνατότητα να ενσαρκώσει καλύτερα από τον οποιοδήποτε μια σύγχρονη πολιτική πρόταση, στηριζόμενη σε νέες ιδέες και νέα πρόσωπα. Μπορεί να εγγυηθεί τη συμπόρευση όλων εκείνων των δυνάμεων που επιδιώκουν να αποτελέσουν ισχυρό εναλλακτικό πόλο μεταξύ της συντηρητικής Δεξιάς και της αναχρονιστικής Αριστεράς. Άλλωστε, η αναγκαιότητα αυτή είναι η μόνιμη επωδός των δημοσίων παρεμβάσεών του.
Η καθημαγμένη Κεντροαριστερά χρειάζεται ισχυρές προσωπικότητες, μεγάλου βεληνεκούς, με πολιτικό βάθος. Γι’ αυτό πιστεύω πως είναι χρήσιμη η επάνοδος του Κ. Σημίτη στην ενεργό πολιτική. Προσφέροντας τις γνώσεις και την εμπειρία του, θα συμβάλει καταλυτικά στη θεμελίωση νέας πολιτικής έκφρασης, στη συμπόρευση κάτω από ενιαία πολιτική ομπρέλα του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, της ΔΗΜΑΡ, των Κινήσεων Πολιτών και προσωπικοτήτων της Κεντροαριστεράς, αλλά και στην ανάδειξη μιας αμιγώς μεταρρυθμιστικής επαγγελίας.
Οι ενστάσεις που διατυπώνονται αναφορικά με την ηλικία του είναι πολιτικά αβάσιμες. Ο εβδομηντατετράχρονος υποψήφιος των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ Μπ. Σάντερς, τυγχάνει πρωτοφανούς αποδοχής στους νέους ψηφοφόρους. Οι επιφυλάξεις του Κώστα Σημίτη για την εκ μέρους του ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών είναι αυτονόητες. Κάτι τέτοιο πρέπει να προέλθει από το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και τις Κινήσεις Πολιτών. Αν δεν υπάρχει η απαιτούμενη βούληση, δεν θα ξεπεραστούν οι κομματικές περιχαρακώσεις. Και το σημαντικότερο, οι ανένταχτες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς θα παρακολουθούν από μακριά τις πολιτικές εξελίξεις, μουδιασμένες και απογοητευμένες.