Η ομφαλοσκόπηση, οι ατέρμονες συζητήσεις, οι προσωπικές φιλοδοξίες συνιστούν τις μεγάλες παθογένειες της Κεντροαριστεράς. Κι όλα αυτά τη στιγμή που αξιοσημείωτο τμήμα των πολιτών που αυτοτοποθετείται στο χώρο αυτό επιζητά νέα πολιτική έκφραση. Η δυσαρμονία των κομματικών σχηματισμών –ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι- να την ενσαρκώσουν αποδεικνύει τη διάστασή τους με τη ζώσα πραγματικότητα. Εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμό τους, σηκώνουν ψηλότερα τείχη, ενώ θα έπρεπε να κάνουν το ακριβώς αντίθετο: Να τα γκρεμίζουν.
Το ΠΑΣΟΚ, παρά τις προσπάθειές του, φαίνεται να δυσκολεύεται να συμφιλιωθεί με τα τωρινά δεδομένα. Η αποδοχή εκ μέρους του να εκλεγεί από τη βάση η ηγεσία ενός ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς συνιστά θετικό βήμα. Η επιμονή του όμως, να προσχωρήσει το Ποτάμι στη Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν είναι καθόλου παραγωγική. Χρειάζεται μια νέα φόρμουλα που θα επιτρέπει τόσο στις οργανωμένες, όσο και στις ανένταχτες δυνάμεις να συμμετέχουν ισότιμα στην ιδρυτική πράξη του εγχειρήματος για τη συγκρότηση της προοδευτικής παράταξης.
Το Ποτάμι οφείλει να σεβαστεί την ιστορία και την παρουσία του κόμματος που άλλαξε την όψη της χώρας και σήμερα. Παρά την συρρίκνωσή του, παραμένει βασικός πυλώνας στο δημοκρατικό χώρο. Με το ΠΑΣΟΚ μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια πραγματική ανασυγκρότηση του τρίτου πόλου. Κι αυτό θα επιτευχθεί χωρίς ηγεμονισμούς, χωρίς μικρομεγαλισμούς και προπαντός μακριά από μεσσιανισμούς και δήθεν αυθεντικούς εκφραστές του «νέου». Οι λογικές της παρθενογέννησης δεν είναι μόνο ψευδεπίγραφες. Αποδεικνύονται και τροχοπέδη για την αναγέννηση της προοδευτικής παράταξης.
Η Γεννηματά και ο Θεοδωράκης οφείλουν να πιάσουν το νήμα από εκεί που το άφησαν, υιοθετώντας το κοινό πόρισμα της Επιτροπής Διαλόγου που είχε συσταθεί με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, των Κινήσεων Πολιτών και άλλων ανένταχτων δυνάμεων της Κεντροαριστεράς.
Το πόρισμα είναι ένα επαρκές προγραμματικό, πολιτικό, ακόμη και ιδεολογικό πλαίσιο που κάλλιστα θα αποτελούσε τη συνεκτική ουσία για τη συμπόρευση και συμπαράταξη όλων μας. Το κυριότερο, μπορεί να αποτελέσει τη νέα μας σήμανση, οριοθετώντας μας με καθαρό και σαφή τρόπο, χωρίς διβουλίες και αμφισημίες έναντι του εθνολαϊκισμού του ΣΥΡΙΖΑ και του συντηρητισμού της Νέας Δημοκρατίας. Αν χθες ήταν νωρίς αύριο θα είναι αργά!
Λεωνίδας Γρηγοράκος