Εὐλαβέστατοι Κληρικοί καί Χριστιανοί μου ᾿Αγαπητοί,
Δυό χιλιάδες χρόνια περίπου ἀκούγεται ἀνάμεσά μας ὁ ἐξαίσιος ἦχος τοῦ χαρμόσυνου αὐτοῦ χαιρετισμοῦ. Τόν ἐπαναλαμβάνουν καί σήμερα μέ ἀναμμένες λαμπάδες «ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός» καί μέ ψυχική ἱκανοποίηση μυριάδες ἀνθρώπινες ὑπάρξεις, πού ζοῦν σ’ ὅλα τῆς γῆς τά μήκη καί τά πλάτη, ἐλπίζοντας καί στήν προσωπική τους ἀνάσταση.
Εἶναι, ὅμως, βέβαιο, ὅτι, ἐάν ἐπιθυμοῦμε ἀναγνώριση πραγματική, δόξα ἄφθαρτη, ζωή αἰώνια, ὁ δρόμος πού ἀκολούθησε ὁ ἔνδοξος Νικητής τοῦ θανάτου, ὁ «Υἱός τοῦ ἀνθρώπου», εἶναι ὁ μοναδικός. Ὀφείλουμε, δηλαδή, νά σηκώσουμε καί ἐμεῖς τόν Σταυρό μας. Ν’ ἀνεβοῦμε τόν Γολγοθᾶ μας.
Στή διαδρομή αὐτή, ὅσοι θά ἀγωνιστοῦν νά ζήσουν σύμφωνα μέ τοῦ Θεοῦ τό ἅγιο θέλημα, θά χλευαστοῦν ἀπό τόν ὄχλο τῶν «προοδευτικῶν», τῶν «ἐκσυγχρονιστῶν», τῶν ὑποδουλωμένων στή λογική καί στήν ὕλη. Θά προδοθοῦν ἀπό συγγενεῖς καί φίλους μέ τό φίλημα τοῦ Ἰούδα. Θά ποτισθοῦν μέ τό φαρμάκι καί τή χολή τῆς ἀχαριστίας καί τῆς ἀγνωμοσύνης. Θά κτυπηθοῦν χωρίς ἔλεος ἀπό ἐκείνους πού εὐεργέτησαν ποικιλοτρόπως. Θά αἰσθανθοῦν τήν παγερότητα ἑνός τάφου καί τό ἄγχος ἑνός ὀγκολίθου. Θά βιώσουν πόνο, ἀγωνία, ἀπογοήτευση. Θά κλονιστοῦν, ἀλλά θά ἐξακολουθήσουν να ἔχουν ὡς πυξίδα τή ζωή καί τή διδασκαλία τοῦ ἱδρυτῆ τῆς πίστεώς μας. Δέ θά λοξοδρομήσουν, διότι γνωρίζουν ὅτι εἶναι ἀπαραίτητο νά ἀντιμετωπίσουν τίς δοκιμασίες καί τά πάθη πού δοκίμασε καί ὁ Κύριός μας, προκειμένου νά λουσθοῦν στό ἄπλετο φῶς τῆς ψυχικῆς ἀναγεννήσεως καί τῆς ἐν Χριστῷ ἀναστάσεως.
Ὁ Σταυρός ὁδηγεῖ στήν Ἀνάσταση καί ἡ Μεγάλη Παρασκευή κυοφορεῖ τή λαμπροφόρο Κυριακή τοῦ Πάσχα. Τή λύπη, τήν ἀπόγνωση διαδέχονται ἡ χαρά, ἡ ἀναδημιουργία, ἡ ζωή, ἡ σωτηρία καί ἡ εἰρήνη τῆς Ἀναστάσεως. Χωρίς σταυρό δέ νοεῖται ἡ Ἀνάσταση καί χωρίς Ἀνάσταση δέν ἔχει νόημα ὁ Σταυρός. Αὐτή ἡ φιλοσοφία καί αὐτή ἡ βεβαιότητα θά μᾶς δίδουν τή δύναμη πού ἀπαιτεῖται στίς στιγμές τῆς δοκιμασίας μας, γιά νά μήν ἀπογοητευόμαστε. Μέ χαρά θά πρέπει νά γεμίζουν οἱ καρδιές μας καί τότε ἀκόμη, γιατί θά βαδίζουμε στά ἴχνη τοῦ λατρευτοῦ μας Διδασκάλου. Ἐκείνου, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ ἦλθε «εἰς τά ἴδια, οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον». Ἐκείνου, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ εἶναι τό φῶς πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο ἐρχόμενο στόν κόσμο, οἱ ἄνθρωποι δέν τόν ἀγάπησαν. «Ἠγάπησαν μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς».
Ὁ Ἀναστημένος Χριστός, ἀδελφοί μου, συμπορεύεται καί σήμερα μέ τόν καθένα μας, ὅπως τότε βάδισε πρός τούς Ἐμμαούς μέ τούς δύο μαθητές του, γιατί αὐτός εἶναι «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή». Τό ὑπεσχέθη ὁ ἴδιος, ὅτι θά εἶναι μεθ’ ἡμῶν κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας δίδοντάς μας ἔτσι τό καλύτερο δῶρο πού θά μπορούσαμε νά ἀποκτήσουμε. Ἄς προσέξουμε μόνο μήπως τά μάτια μας δέν τόν βλέπουν, γιατί εἶναι βεβαρυμένα ἀπό τά πάθη μας. Αὐτός θά μᾶς δώσει ὑπομονή, θάρρος, ἐλπίδα, ἀγωνιστικό φρόνημα, σύνεση, ψυχραιμία, γιά νά νικήσουμε καί τή λοιμική νόσο τοῦ κορονοϊοῦ, πού μαστίζει τήν κοινωνία μας. Ἄς ἐμπιστευτοῦμε τόν ἑαυτό μας στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί στά χέρια τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης. Ἄς προσευχηθοῦμε θερμά γιά τούς ἀσθενεῖς συνανθρώπους μας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνιοῦν στά νοσοκομεῖα ἤ στά σπίτια τους, γιά τό νοσοκομειακό προσωπικό, πού ἀγωνίζεται κάτω ἀπό ἀντίξοες συνθῆκες νά σώσει ἀνθρώπινες ζωές, καί γιά τούς ὑπεύθυνους ἄρχοντες, πού πρέπει νά λάβουν τίς ὀρθές ἀποφάσεις.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις κατασπάζομαι τόν Ἱερό Κλῆρο τῆς εὐλογημένης Μητροπόλεώς μας καί χαιρετίζω μέ στοργή τόν εὐλαβῆ λακωνικό λαό μας καί τούς φιλτάτους μας ἀποδήμους καί μέ πολλή ἀγάπη πατρική εὔχομαι νά δώσει ὁ Νικητής τοῦ θανάτου κάθε ἀγαθό στή ζωή τους.
ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2021
Θερμός εὐχέτης σας πρός τόν ᾿Αναστάντα Κύριο
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ