Ἐπειδή, διαποιμαίνω μία ἱστορική Μητρόπολη τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτή τῆς Μάνης, δέν θά μποροῦσα νά παραμείνω ἀμέτοχος τοῦ γεγονότος τῆς ἑπικείμενης κύρωσης ἀπό τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο τῆς λεγόμενης Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν.
Δηλώνω,ἐμφαντικά, ὡς Ἓλλην Ἱεράρχης, καί μάλιστα ἀπό ἐδῶ, τήν Μάνη, πού ἒδωκε στά πεδία τῶν μαχῶν ἣρωες Μακεδονομάχους, ὃτι ἀπ’ὃσα ἒχω ἐπισημάνει, ἡ ἐν λόγῳ Συμφωνία εἶναι ἀτελής, ὑποχωρητική, ἀντιφατική καί ἀσαφής ὡς πρός τά ἐπί μέρους θέματα, στερουμένη σημαντικῶν ρητρῶν διασφάλισης τῶν ἑλληνικῶν συμφερόντων.
Ἑστιάζω κυρίως στά σημεῖα, σχετικά μέ τό ἐπίσημο ὂνομα «Δημοκρατία τῆς Βόρειας Μακεδονίας», τήν ἰθαγένεια «Μακεδόνας» καί τήν ἐπίσημη γλῶσσα «Μακεδονική γλῶσσα», (βλ. ἀρθρα 1. παραγρ.3. καί 7 τῆς Συμφωνίας) σημεῖα, τά ὁποῖα παραπέμπουν, ὠς διαφαίνεται, σέ ἀπαράδεκτα ζητήματα ἀλυτρωτισμοῦ καί σ’ἃλλες διεκδικήσεις.
Ἡ ἀρχιερατική μου συνείδηση, δέν μοῦ ἐπιτρέπει σιωπή μπροστά στήν ἐπιχειρούμενη ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας, μέ μία ἐπικύρωση Συμφωνίας σέ βάρος τῆς Ἑλλάδος καί εἰδικότερα τῆς μιᾶς, τῆς μοναδικῆς Μακεδονίας μας.
Ἡ μή ἐπικύρωση, θά γράψει ὂντως ἱστορία. Διαφορετικά, θά καταγράψει ἀρνητική σελίδα.
Ὁ διακεκριμένος ἀρχαιολόγος Μανώλης Ἀνδρόνικος, τοῦ ὁποίου φέτος ἒχουμε τήν ἐπέτειο τῶν 100 χρόνων ἀπό τήν γέννησή του, μέ τήν σκαπάνη του ἀπέδειξε σαφέστατα τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας καί τόν μεγάλο πολιτισμό της.
Ἐμεῖς μποροῦμε, ὡς ἐπιλήσμονες, νά τόν διαγράψουμε; Ἒπειτα, πρός τί οἱ θυσίες ἑνός Παὑλου Μελᾶ καί ἑνός Γερμανοῦ Καραβαγγέλη;
Μή λησμονοῦμε, ὃτι ἀείποτε οἱ Ἓλληνες εἶχαν ὡς μεῖζον, τό πνεῦμα, τήν πέτρα τῆς τιμῆς καί ὂχι τήν ἂμμο τῆς ὓλης καί τῆς ἀδικίας.
Γι’ αὐτό, καί ἐν προκειμένῳ, ἰσχύει τό τοῦ Ἐπικτήτου: «Ἑκάστου ἒργου σκόπει τά καθηγούμενα καί τά ἀκόλουθα αὐτῷ καί οὓτως ἒρχου ἑπ’αὐτό».
Συνελόντ’ εἰπεῖν, προβάλλει ἐπιτακτική ἡ ἀνάγκη γιά μία νέα συμφωνία.
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’