Αφιέρωμα στη χειμωνιάτικη Μάνη δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της η γερμανική εφημερίδα Welt, γράφοντας για τις ελαιοκαλλιέργειες και τους πιο αργούς ρυθμούς ζωής των ντόπιων.
«Από την τουριστική υποδομή του καλοκαιριού έχουν μείνει λίγα πράγματα. Στην περιοχή έχουν μείνει πλέον κυρίως οι Μανιάτες, αλλά και λίγοι ξένοι που μένουν στην περιοχή καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Μεταξύ αυτών συνταξιούχοι, ηλικιωμένοι χίπηδες και μερικοί καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν αποσυρθεί στα μικρά ορεινά χωριά της Μάνης. Ακόμη, υπάρχουν και μερικοί παραθεριστές, οι οποίοι βοηθούν εθελοντικά στα χωράφια – όπως και ορισμένοι ξένοι από τη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον ψυχρό χειμώνα της πατρίδας τους».
Στη Μάνη από τον Νοέμβριο και μέχρι τον Φεβρουάριο όλα περιστρέφονται γύρω από τις ελιές, με τους εργάτες να πηγαίνουν στα χωράφια πριν από την ανατολή του ηλίου μέχρι και αργά το απόγευμα. Ο Ηλίας Χοντζέας, ιδιοκτήτης ταβέρνας, «έχει ελαιοκαλλιέργειες με 600 δέντρα που του δίνουν περίπου 2.000 λίτρα ελαιόλαδο τον χρόνο. Τα μισά από αυτά τα κρατάει για την ταβέρνα και την οικογένειά του, ενώ τα υπόλοιπα 1.000 τα πουλάει».
Στην ταβέρνα του «ο Ηλίας σερβίρει κάποια εδέσματα, όπως ελιές με λεμόνι και σκόρδο, χταποδάκι στη σχάρα και για επιδόρπιο κέικ πορτοκάλι. Ένας από τους θαμώνες του μαγαζιού, ένας ηλικιωμένος με χρυσά δόντια, παραθέτει τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη, που είχε ζήσει για ένα διάστημα στη Μάνη, σχετικά με την ευτυχία: “η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο – ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας, τίποτα άλλο. Χρειάζεται μονάχα για να νιώσεις πως όλα τούτα είναι ευτυχία, μια καρδιά απλή και λιτοδίαιτη”».
Πηγή: DW