Το υγειονομικό προσωπικό εδώ και ενάμιση χρόνο δίνει καθημερινά την μάχη με την πανδημία. Ξεκινήσαμε με ελάχιστα μέτρα προστασίας και με αμφιλεγόμενες οδηγίες από τους ειδικούς. Είκοσι επτά συνάδελφοι δεν είναι πια κοντά μας. Η κούραση και η πίεση που έχουμε δεχτεί είναι τεράστια. Η άδεια που έχουμε λάβει αυτόν τον ενάμιση χρόνο μετριέται στα δάχτυλο του ενός χεριού μας.Γίναμε αποδέκτες της μεγάλης ευγνωμοσύνης και του χειροκροτήματος της κοινωνίας.Ακόμα όμως, περιμένουμε από την πολιτεία,την ένταξή μας στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα , καθώς και το όποιο επίδομα μας υποσχέθηκαν …
Ενημερώνουμε λοιπόν πως είμαστε υπέρ του εμβολιασμού σαν μέσο αναχαίτισης της πανδημίας. Έχουμε όμως και την γνώση και την εμπειρία να αποφασίσουμε όλοι το σωστό χωρίς εκβιασμούς και πιέσεις ,που ενδεχομένως θα επιφέρουν τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα(ας σκεφτούμε ότι υπάρχουν συνάδελφοι με ιδιαίτερα ιατρικά προβλήματα, τα οποία δεν επιτρέπουν τον εμβολιασμό τους και συγχρόνως δεν επιθυμούν την γνωστοποίηση τους). Είμαστε, και θα είμαστε εδώ, στην 1η γραμμή και θέλουμε να είμαστε υγιείς πρώτα για εμάς και τις οικογένειές μας και έπειτα για όλους τους συμπολίτες μας.
Κλείνοντας, παρακαλούμε θερμά την πολιτεία να άρει την υποχρεωτικότητα του εμβολίου προς τους υγειονομικούς ως ένδειξη ελάχιστου σεβασμού σε όσα έχουμε προσφέρει και θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε!