Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Πλέον έχει διανυθεί το μεγαλύτερο και δυσκολότερο κομμάτι της φετινής αντιπυρικής περιόδου και είναι δυνατή η εξαγωγή ορισμένων συμπερασμάτων. Ο τρόπος διοίκησης/διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού, οι τακτικές επέμβασης και αντιμετώπισης των συμβάντων, οι επικίνδυνες και αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες συνεχίζουμε να εργαζόμαστε και η εμπλοκή πληθώρας ιδιωτικών εταιριών, εθελοντικών και « Μη » Κυβερνητικών Οργανώσεων δείχνει ένα πράγμα. Ότι το κράτος έχει συνέχεια δεκαετιών στην αντιδασική και αντεργατική πολιτική την οποία διασφαλίζουν σταθερά όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις.
Έχει γίνει κανόνας πλέον, κάθε χρόνο η ελληνική επικράτεια να μετατρέπεται σε έναν τεράστιο ενιαίο τομέα όπου είναι δυνατόν να επιχειρούν πυροσβεστικές δυνάμεις από κάθε πόλη και χωριό. Μετά από πολύωρα ταξίδια, δυνάμεις από τα πιο βόρεια τμήματα της χώρας επιχειρούν στο νοτιότερο άκρο της Πελοποννήσου και από εκεί στη Στερεά Ελλάδα. Πολύ εύκολα οχήματα και πυροσβέστες μετακινούνται από Ήπειρο, Θεσσαλία, Αττική, Θράκη, Μακεδονία και κάθε περιφέρεια προς οποιαδήποτε περιοχή, όχι μόνο για προσβολή αρχόμενων πυρκαγιών αλλά ουσιαστικά και για φύλαξη μετά από αρκετές μέρες. Πρόκειται για πάγια τακτική των πεζοπόρων τμημάτων η οποία επεκτάθηκε σε όλο και μεγαλύτερο πλήθος οχημάτων και συνέχισε φέτος να κορυφώνεται με την επίσημη ίδρυση του Μ.Ε.Τ.Π.Ε.
Παράλληλα, το ωράριο εργασίας του προσωπικού στην πραγματικότητα θυσιάστηκε στα πύρινα μέτωπα, στις προληπτικές επιφυλακές και τα πολύωρα ταξίδια στις εθνικές οδούς. Ως αποτέλεσμα όχι μονάχα ένας ή δύο, αλλά δεκάδες συνάδελφοι τους μήνες αυτούς ήρθαν αντιμέτωποι με την εξάντληση, την πείνα και τα προβλήματα υγείας πάνω στο μέτωπο της φωτιάς, μέχρι ορισμένοι από αυτούς πραγματικά να καταρρεύσουν. Δεν πρόκειται για τυχαία ή μεμονωμένα περιστατικά αλλά για συνειδητή πρακτική η οποία επιβεβαιώνεται από τα αυταρχικά, αντι-συναδελφικά επιχειρήματα ορισμένων υψηλόβαθμων που σιγοντάρουν τις αντεργατικές πολιτικές σε βάρος των συναδέλφων τους, όπως « στη φωτιά δεν ερχόμαστε για φαγητό αλλά για δουλειά » ή « αρρωσταίνει όποιος δεν είναι μαθημένος στη φωτιά ».
Για όσους όμως δε σκύβουν το κεφάλι σε αυτά τα απλά επιχειρήματα, επιστρατεύονται διαδικασίες Ε.Δ.Ε. και κλήσεων σε απολογία ακόμα και συνδικαλιστικών εκπροσώπων του πυροσβεστικού προσωπικού που αν μη τι άλλο έχουν υποχρέωση να αναδεικνύουν τέτοιου είδους προβλήματα. Με τέτοια στημένη άδικη και καταχρηστική πειθαρχική δίωξη βρίσκεται αντιμέτωπο, κοντά ένα χρόνο, στέλεχος της Ε.Α.Κ.Π. στην Στερεά Ελλάδα, γιατί ανέδειξε γνωστά σε όλους υπαρκτά και χρόνια προβλήματα στην πυρκαγιά στα ψαχνά Εύβοιας τον Αύγουστο του 2018.
Επιπλέον, αυξάνεται συνεχώς η αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων και πυκνώνει το νομικό πλαίσιο δίνοντας τη δυνατότητα παρουσίας και δραστηριοποίησης οποιουδήποτε στα πυροσβεστικά συμβάντα. Οργανισμοί Τοπικής (αυτο-)Διοίκησης, ιδιωτικές επιχειρήσεις, εθελοντικές οργανώσεις, «Μη» Κυβερνητικές Οργανώσεις, σύλλογοι, όλοι είναι παρόν να εκδηλώσουν τα φιλο-περιβαλλοντικά τους αισθήματα με το αζημίωτο.
Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι, οι θέσεις, που η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών υποστηρίζει εδώ και 20 χρόνια είναι προϊόν επεξεργασίας και ανάλυσης όλων αυτών που βιώνουμε καθημερινά σε κάθε Πυροσβεστική Υπηρεσία και Κλιμάκιο της χώρας, σε κάθε πύρινο μέτωπο. Πρόκειται για θέσεις και απόψεις τροφοδοτούμενες από τις σκέψεις και τους προβληματισμούς όλων των πυροσβεστικών υπαλλήλων, οι οποίες δυστυχώς επιβεβαιώνονται όλο και περισσότερο κάθε χρόνο. Κανείς δε δικαιολογείται να εθελοτυφλεί.
Οι αθρόες μετακινήσεις προσωπικού και οχημάτων από περιοχή σε περιοχή επιβεβαιώνουν την ολοένα φθίνουσα πορεία του αξιόμαχου του Πυροσβεστικού Σώματος. Πρόκειται για εξόφθαλμη αδυναμία διαχείρισης συμβάντων, κατάστασης άκρως επικίνδυνη για τον ελληνικό λαό και την περιουσία του, η οποία αποκαλύφθηκε με το χειρότερο τρόπο κατά την περσινή αντιπυρική περίοδο, έπειτα από την οποία τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει.
Η υπερεργασία, η πείνα, η εξάντληση, τα δεκάδες προβλήματα υγείας, τα εκατοντάδες συσσωρευμένα οφειλόμενα ρεπό, αποδεικνύουν ότι σε αυτή την κοινωνία ο εργαζόμενος άνθρωπος δεν είναι προτεραιότητα αλλά αναλώσιμο εμπόρευμα. « Ανταλλακτικό », που κάποια στιγμή θα « χαλάσει » για να πεταχτεί και να αντικατασταθεί, εφόσον όμως το επιτρέψουν οι ανάγκες της οικονομίας και όχι εφόσον το απαιτούν οι ανάγκες του ελληνικού λαού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το πυροσβεστικό επάγγελμα ΔΕΝ ανήκει στα Βαρέα, Ανθυγιεινά και Επικίνδυνα επαγγέλματα! Άλλωστε, καμία κυβέρνηση « Δεξιά », « Σοσιαλιστική », « πρώτη φορά Αριστερή » δεν ανέθεσε σε κάποιον ιατρό εργασίας να διερευνήσει κάτι τέτοιο, να καταγράφει και να μετρά τις ασθένειές μας στα συμβάντα και μετά τη λήξη αυτών.
Όσο για την ανάμιξη κάθε είδους φορέα και οργανισμού γύρω από την πολιτική προστασία και πάλι η Ε.Α.Κ.Π. επιβεβαιώνεται. Από το απέραντο τροπικό δάσος του Αμαζονίου μέχρι τα πευκόφυτα ελληνικά βουνά, η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραμένει σταθερή και ενιαία. Είναι η πολιτική του κόστους – οφέλους που θεωρεί την πρόληψη για την προστασία των λαϊκών στρωμάτων ακριβή. Αντί να δημιουργηθεί ένας ενιαίος φορέας για την δασοπροστασία μέσα από έναν κεντρικό σχεδιασμό με ευθύνη του κράτους που θα μεριμνά για την πρόληψη, την διαχείριση, την προκαταστολή και την καταστολή. Δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ για την ενοικίαση ελικοπτέρων, την μίσθωση υδροφόρων, χωματουργικών μηχανημάτων, « ειδικών » επιστημόνων και συμβουλευτικών εταιριών για τη « σωτήρια » επέμβαση της τελευταίας στιγμής. Προωθείτε με κάθε ευκαιρία η μεταφορά αρμοδιοτήτων πυρασφάλειας στους δήμους που θα βασίζεται στην ανταποδοτικότητα και την εθελοντική εργασία. Διότι σε αυτή την κοινωνία τραπεζιτών και βιομηχάνων, η επιχειρηματικότητα και η κερδοφορία είναι το παν. Στα πεδία των δικών μας πυροσβεστικών επιχειρήσεων, ταΐζεται και γιγαντώνεται η εμπρηστική επιχειρηματικότητα ιδιωτικών συμφερόντων, από το κράτος, με τους δασοκτόνους νόμους όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων.
Στην προσπάθεια αυτή η κυβέρνηση έχει και τους κατάλληλους συμμάχους όπως φαίνεται. Διάφοροι « λαγοί » σε διατεταγμένη υπηρεσία με στοχευμένη αρθρογραφία αλλά και κυβερνητικοί συνδικαλιστές που μετά τις βουλευτικές εκλογές ξεπετάγονται διαδοχικά και συντεταγμένα για να ζητήσουν: χρηματοδότηση του Π.Σ. από πρόστιμα σε βάρος του λαού, αποδυνάμωση του συνδικαλισμού και των σωματείων μας, Π.Σ. υπό τις διαταγές της ΕΛ.ΑΣ και δηλώνουν πρόθυμοι για φιλικό διάλογο και από κοινού με την κυβέρνηση, για την σχεδίαση της αντιπυρικής προστασίας της χώρας. Πρόθυμοι και αστραπιαίοι να βοηθήσουν και να συμβουλέψουν την κυβέρνηση, αλλά πάντα ανύπαρκτοι και αργοπορημένοι στο να οργανώσουν τους πυροσβέστες ώστε να βρίσκονται σε λογική διεκδικήσεων με αυξημένα αντανακλαστικά.
Συναδέλφισσες Συνάδελφοι, είναι ευθύνη όλων μας να μην επιτρέψουμε σε άλλη μια κυβέρνηση να συνεχίσει την ίδια πολιτική προωθώντας ακόμα ένα δήθεν « success story ». Υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός από την Ευρωπαϊκή Ένωση και όλες τις μέχρι τώρα ελληνικές κυβερνήσεις για το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Η κατάσταση στο Πυροσβεστικό Σώμα σιγά σιγά, αλλά μεθοδικά, με την πολύτιμη βοήθεια των εκπροσώπων του κυβερνητικού συνδικαλισμού οδηγείτε δεκαετίες πίσω, τότε που δεν υπήρχε ούτε για δείγμα κανονισμός μεταθέσεων και κατάταξης. Τότε που δίνονταν ένα ρεπό τον μήνα αν το ήθελε ο διοικητής και ο αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος προερχότανε από τις τάξεις της ΕΛ.ΑΣ.
Έχουμε καθήκον Αξιωματικοί, χαμηλόβαθμοι, πενταετείς και εποχικοί πυροσβέστες, να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες εργασίας και με ειλικρίνεια να σταθούμε πλάι στον υπόλοιπο ελληνικό λαό όχι ως Σώμα Ασφαλείας και καταστολής, αλλά ως υπηρεσία που θα προστατεύσει την ζωή και την περιουσία του από τους κινδύνους των πυρκαγιών και των θεομηνιών.
Όλοι στις 6 Σεπτέμβρη στο συλλαλητήριο στη Δ.Ε.Θ.
ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ