Η θέσπιση της απλής αναλογικής στις αυτοδιοικητικές εκλογές δημιούργησε αρχικά μιαν ευφορία και κέντρισε το ενδιαφέρον πολλών πολιτών να ασχοληθούν ενεργά , ως υποψήφιοι , με την τοπική αυτοδιοίκηση . Δυστυχώς αυτή η «άνοιξη» κράτησε πολύ λίγο και ο «χειμώνας» του κομματισμού πήρε ξανά τα σκήπτρα , που , προς στιγμήν , του αμφισβητήθηκαν . Πολύ γρήγορα , αυτοί που με προθέσεις αγαθές δοκίμασαν να στήσουν συνδυασμούς διαπίστωσαν πως η απλή αναλογική δεν ήταν επαρκές κίνητρο συμμετοχής και πως η μόνη δεξαμενή από την οποία μπορεί κάποιος να αντλήσει υποψηφίους παραμένει , δυστυχώς , η κομματική . Αυτή η αντικειμενική παραδοχή έκανε και πάλι τα κόμματα άρχοντες του αυτοδιοικητικού παιχνιδιού με αποτέλεσμα να εμφανιστούν (και μάλιστα μεγεθυμένες) ΟΛΕΣ οι παθογένειές του :
Τα μικροκομματικά συμφέροντα και οι κομματικές επιδιώξεις μπήκαν αποφασιστικά στο προσκήνιο , λυκοφιλίες διαλύθηκαν και άλλες χτίστηκαν «εν μιά νυκτί» , εκεί που κάποιοι «έφτυναν» άρχισαν να « γλείφουν» , προσωπικές φιλοδοξίες μπήκαν πάνω από ιδεολογίες , αρχές και «πιστεύω» , ομάδες προσώπων και μηχανισμοί πήραν τη θέση των κοινωνικών διεργασιών , αυτόκλητοι σωτήρες και από μηχανής θεοί επινοήθηκαν κι εμφανίστηκαν από το πουθενά , κομματάρχες , φερέφωνα και λακέδες των κομμάτων ενεδύθησαν την στολήν του ανεξάρτητου και του ακηδεμόνευτου , το απεχθές αξίωμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» έγινε , και πάλι , κυρίαρχο και τα «τζάκια» της Σπάρτης – τα οποία χαλιναγωγούν την πορεία της πόλης από την ίδρυσή της έως ΚΑΙ σήμερα – τρίβουν τα χέρια τους . Εν ολίγοις , ένα γνήσιο , παλιομοδίτικο , αυτοδιοικητικό νταραβέρι . Κι όλα αυτά πασπαλισμένα (ως κουραμπιέδες) με μπόλικη ζάχαρη άχνη από πολιτικές και ιδεολογικές «παπαρδέλες», που όλες (τι σύμπτωση !!!) καταλήγουν στο μότο : « για το καλό της Σπάρτης και των Σπαρτιατών» .
Έτσι , αντικειμενικά , οδηγούμαστε , στο δήμο Σπάρτης , σε μιαν αναμέτρηση της οποίας τα νήματα κινούν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ τα κόμματα , οι φιλοδοξίες προσώπων και ομάδων και οι μηχανισμοί του παρασκηνίου . Το τελικό αποτέλεσμα , όπως δείχνουν τα πράγματα , θα είναι να εκπροσωπηθούν στο δημοτικό συμβούλιο Σπάρτης (και κάτω από τον απατηλό ήλιο της απλής αναλογικής) λιγότεροι συνδυασμοί από την προηγούμενη περίοδο και πάντως ελάχιστοι σε σχέση με αυτό που διαφάνηκε αρχικά . Κι αυτό , βεβαίως , θα είναι μια οδυνηρή ήττα της δημοκρατίας αλλά και της αντιπροσώπευσης των πολιτών , σε έναν θεσμό που , κάτω από άλλες συνθήκες , θα μπορούσε να είναι η γνήσιος και αμεσο-δημοκρατικός .
Πάντως , θα πρέπει να αναγνωριστεί πως για να φυτρώσουν αυτά τα «άνθη του κακού» στην τοπική αυτοδιοίκηση , βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην τοπική κοινωνία , η οποία είναι εθισμένη χρονίως να μετέχει σε τέτοια «παιχνίδια» και να τα επικροτεί με την ψήφο της . Οποιαδήποτε τίμια προσπάθεια ακηδεμόνευτης υποψηφιότητας έγινε στο παρελθόν , συνετρίβη πάνω στα τείχη του κομματισμού και του κατεστημένου , τα οποία με φανατισμό υπερασπίζεται η τοπική κοινωνία . Επομένως τα όποια μετεκλογικά δάκρυα για την κατάντια του τόπου , του δήμου και της πόλης μάλλον ως κροκοδείλια πρέπει να εκλαμβάνονται .
Τελικά … ΝΑΙ : Κάθε κοινωνία έχει εκείνους που της αξίζουν .
Βαγγέλης Μητράκος