Η απεργία της 28ης Φεβρουαρίου αποτελεί μια ιστορική στιγμή για το λαϊκό κίνημα. Εκατομμύρια πολίτες, εργαζόμενοι, απήργησαν και διαδήλωσαν σε εκατοντάδες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα απαιτώντας ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Πρόκειται για ένα βαθιά πολιτικό αίτημα, καθώς συμπυκνώνει την απαίτηση, όχι μόνο για τη διαλεύκανση του Εγκλήματος των Τεμπών, το τέλος της συγκάλυψης και την τιμωρία των υπευθύνων όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, αλλά και την απαίτηση για Κράτος Δικαίου, συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις, κοινωνικό έλεγχο και λογοδοσία και εν τέλει εμβάθυνση της Δημοκρατίας.
Οι μεγάλες διαδηλώσεις, όμως, συμπυκνώνουν και την αντίδραση των εργαζομένων και της κοινωνίας για τη σκληρή καθημερινότητα. Για την εξωφρενική ακρίβεια που είναι αποτέλεσμα των καρτέλ που αλωνίζουν ανενόχλητα στην ενέργεια αλλά και σε σειρά προϊόντων και υπηρεσιών απομυζώντας, τα, έτσι κι αλλιώς πενιχρά εισοδήματα των εργαζομένων.
Για την εκτόξευση των τιμών στις κατοικίες, ως αποτέλεσμα της άναρχης τουριστικής ανάπτυξης που έχει πάρει πλέον τα χαρακτηριστικά στεγαστικής κρίσης, με την κυβέρνηση να παραμένει απούσα ή να «επιδοτεί» με τις πολιτικές της την κερδοσκοπία.
Η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων είναι αναγκασμένη να διαθέτει ακόμη και το 50% ή και περισσότερο, των ήδη πενιχρών μισθών για να καλύψει τις ανάγκες στέγασης. Οι εργαζόμενοι/ες στο Δημόσιο, ειδικά αυτοί/ες που καλούνται, όντας πρωτοδιόριστοι, να εργαστούν στις τουριστικές περιοχές, αναγκάζονται σε αρκετές περιπτώσεις να μένουν σε σκηνές, αυτοκίνητα ή να κοιμούνται στο πάτωμα σχολείων.
Στην εκρηκτική κατάσταση που δημιουργεί η ακρίβεια συμβάλει και η καθήλωση των μισθών. Στο Δημόσιο, ειδικότερα, οι αυξήσεις στους μισθούς, μετά από δέκα χρόνια καθήλωσης, ήταν 4% πέρυσι και 1% φέτος (από τον Απρίλιο) μεσοσταθμικά. Όταν η εκτίμηση για τις απώλειες εισοδήματος εξαιτίας της ακρίβειας τα τελευταία 4 χρόνια υπερβαίνουν το 20%.
Απέναντι στο δίκαιο αίτημα των εργαζομένων στο Δημόσιο, για πραγματικές αυξήσεις μισθών και επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού η κυβέρνηση απαντά επικαλούμενη τον κοινωνικό αυτοματισμό τη συκοφάντηση των εργαζομένων και με σειρά από ψεύδη.
Ότι, δηλαδή, έχει ήδη δώσει υπέρογκες αυξήσεις, ότι δεν υπάρχουν τα «δημοσιονομικά περιθώρια», ότι θα καταστραφεί η χώρα, ενώ έχει ήδη προχωρήσει σε σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές στο μεγάλο πλούτο, στα μερίσματα από τα κέρδη, στις μεγάλες κληρονομιές και βέβαια, ενώ συνεχίζεται η αδιαφάνεια και το πάρτι των απευθείας αναθέσεων.
Απαιτούμε:
1. Να παρθούν επιτέλους μέτρα ενάντια στην ακρίβεια και την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης
2. Να γίνουν άμεσα πραγματικές αυξήσεις μισθών στο Δημόσιο
3. Να νομοθετήσει η κυβέρνηση την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο ΤΩΡΑ.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Φίλες και φίλοι
Κανείς δεν μπορεί να βάλει φρένο στο αγωνιστικό μας φρόνημα, στο στόχο για ένα καλύτερο αύριο για τον κόσμο της εργασίας, για τις νέες γενιές!!
Αυτό είναι το μήνυμα των μισθωτών του Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με την σημερινή Γενική Απεργία. Θα συνεχίσουμε και θα εντείνουμε τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις μας για αυτά που μας αφορούν, για την ζωή μας και τις ανάγκες μας για την αξιοπρέπειά μας. Δεν μπορεί η ζωή μας να ισοπεδώνεται καθημερινά και τα κέρδη τους να μεγαλώνουν χωρίς κανένας να τα εμποδίζει.
Η επιλογή του αγώνα είναι η μοναδική που μπορεί να τους αναχαιτίσει, και την υιοθετούμε. Το απέδειξε άλλωστε και η απεργία της 28 του Φλεβάρη, τους ταρακούνησε.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Η απεργία της 28ης Φεβρουαρίου αποτελεί μια ιστορική στιγμή για το λαϊκό κίνημα. Εκατομμύρια πολίτες, εργαζόμενοι, απήργησαν και διαδήλωσαν σε εκατοντάδες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα απαιτώντας ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Πρόκειται για ένα βαθιά πολιτικό αίτημα, καθώς συμπυκνώνει την απαίτηση, όχι μόνο για τη διαλεύκανση του Εγκλήματος των Τεμπών, το τέλος της συγκάλυψης και την τιμωρία των υπευθύνων όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, αλλά και την απαίτηση για Κράτος Δικαίου, συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις, κοινωνικό έλεγχο και λογοδοσία και εν τέλει εμβάθυνση της Δημοκρατίας.
Οι μεγάλες διαδηλώσεις, όμως, συμπυκνώνουν και την αντίδραση των εργαζομένων και της κοινωνίας για τη σκληρή καθημερινότητα. Για την εξωφρενική ακρίβεια που είναι αποτέλεσμα των καρτέλ που αλωνίζουν ανενόχλητα στην ενέργεια αλλά και σε σειρά προϊόντων και υπηρεσιών απομυζώντας, τα, έτσι κι αλλιώς πενιχρά εισοδήματα των εργαζομένων.
Ο Μητσοτάκης ήταν πολύ τυχερός στη ζωή του γιατί ως γόνος μιας παλιάς πολιτικής και πολύ πλούσιας οικογένειας, δε χρειάστηκε ποτέ να νοιαστεί για πολλά.
Για παράδειγμα, το πώς θα πληρώσει το νοίκι το ρεύμα, το τηλέφωνο, το σούπερ μάρκετ με το μισθό του.
Πάντα φρόντιζε το κράτος, την οικογένεια του και τον ίδιο, οπότε δε ξέρει από μισθούς και τέτοια πράγματα όπως εμείς οι παρακατιανοί.
Γι’ αυτό και τα μπερδεύει.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Ο μέσος μηνιαίος μισθός στο δημόσιο είναι 1050 ευρώ καθαρά
Για να μας έχει δώσει τον 13ο μισθό, δεν θυμόμαστε να έχει γίνει κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να είχαμε πάρει αύξηση ίση με το μέσο μισθό.
Όμως η αύξηση που πήραμε ήταν 40 ευρώ πέρυσι και 20 ευρώ φέτος, σύνολο 60 ευρώ.
Τα 60 ευρώ δεν είναι 13ος μισθός αλλά ούτε καν 13ο μεροκάματο.
Το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, μετά και τις ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού για τον κατώτατο μισθό, εξέδωσε ανακοίνωση, κάνοντας λόγο για οριζόντια αύξηση κατά 30 ευρώ στους δημόσιους υπαλλήλους σπεύδοντας να δώσει σχετικά παραδείγματα. Μάλιστα, τα καθαρά υπολογίζονται γύρω στα 20 ευρώ το μήνα, δηλαδή πρόκειται για αύξηση λιγότερο από 1 ευρώ την ημέρα.
Η κυβέρνηση επί της ουσίας πανηγυρίζει για αυξήσεις ψίχουλα που έχουν ψαλιδιστεί από την ακρίβεια που θερίζει τα νοικοκυριά πριν καν δοθούν, με το υπουργείο Οικονομικών να αναφέρεται μεταξύ άλλων σε συνέχεια της «περσινής σημαντικής αύξησης των αποδοχών» και «παρεμβάσεις ύψους 526 εκατ. ευρώ στις απολαβές τους το 2025».
Η πραγματικότητα είναι εδώ, η καθημερινότητα διαψεύδει τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομίας
Ερωτήματα αμείλικτα
· γιατί στην Ελλάδα σήμερα το 60% των εργαζομένων δεν μπορεί να βγάλει το μήνα και ο μισθός τελειώνει τις πρώτες κιόλας βδομάδες;
· γιατί το 88% των νοικοκυριών αναγκάζεται να μειώσει ακόμη και την αγορά βασικών ειδών διατροφής, για να μπορέσει να την βγάλει μέχρι την επόμενη μηναία πληρωμή;
· γιατί 6 στους 10 εργαζόμενους για το ενοίκιο και το κόστος θέρμανσης, ξοδεύουν πάνω από το 40% του μηνιαίου εισοδήματός τους;
· γιατί η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων είναι στην προτελευταία θέση της ΕΕ;
· γιατί η αύξηση ύψους 6% στον κατώτατο δεν θα μπορέσει να «ρεφάρει» τις αυξήσεις 16,4% στο γενικό επίπεδο τιμών, 33% στα τρόφιμα, και 17% στην στέγαση που βιώνουμε από το 2020 και μετά.
Ο Γιάννης Στουρνάρας ο διοικητής της ΤτΕ – που θέλει και 3η θητεία στην Τράπεζα της Ελλάδος δηλαδή 18 χρόνια – ενημερώνει ότι ο προϋπολογισμός δεν αντέχει την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.
Αντέχει, όμως, τον δικό του μισθό.
Ο ίδιος, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, ακολουθεί την «περιοριστική» πολιτική του προκατόχου του, αλλά ακόμα και με τις περικοπές, οι αποδοχές του παραμένουν στα 7.342 ευρώ καθαρά μηνιαίως, χωρίς να υπολογίζονται οι πρόσθετες αποζημιώσεις.
Με απλά λόγια, για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους δεν υπάρχουν περιθώρια για επιπλέον δύο μισθούς τον χρόνο, αλλά για τον διοικητή της ΤτΕ υπάρχει μια «περιορισμένη» μηνιαία άνεση που ξεπερνά τις ετήσιες απολαβές πολλών εξ αυτών.
Εμφανίστηκε αρνητικός, δήλωσε για το ενδεχόμενο επαναφοράς 13ου και 14ου μισθού. «Δεν νομίζω να υπάρχει περιθώριο για 13ο και 14ο μισθό κατά την άποψή μας. Εδώ είναι συντάξεις και τα λοιπά, αυτά αθροίζονται σε πολλά δισεκατομμύρια κατά την ταπεινή μας άποψη στην Τράπεζα της Ελλάδος».
Είναι επιπλέον πρόκληση η δήλωση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας
κ Στουρνάρα πως η επαναφορά των Δώρων θα στερήσει χρήματα από τους φτωχούς τη στιγμή που στην Τράπεζα την οποία διοικεί τα Δώρα εξακολουθούν να καταβάλλονται κανονικά και οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα βρίσκονται ήδη κοντά στα όρια της φτώχειας.
Άλλη μια υπενθύμιση ότι η λιτότητα δεν εφαρμόζεται το ίδιο για όλους. Ο Γιάννης Στουρνάρας δεν είπε τίποτε για την αύξηση των αμυντικών δαπανών απέναντι σε ένα φανταστικό εχθρό την Ρωσία…
Τα 800 δις που αναγγέλθηκαν, είναι μόνο η αρχή.
Σ’ αυτήν την νέα πολεμική υστερία που στηρίζεται στον “Ρωσικό κίνδυνο”, πρωταγωνιστούν όλοι αυτοί που πριν από λίγο καιρό έλεγαν ότι η Ρωσία έχει υποστεί τεράστιες απώλειες στην Ουκρανία και ότι καταρρέει οικονομικά και στρατιωτικά!
Τώρα, για να στηρίξουν το αφήγημα του υπερεξοπλισμού, λένε ότι η Ρωσία είναι πανίσχυρη και ότι θα επιτεθεί στην Ευρώπη!!!
Προβάλλουν τον πακτωλό των χρημάτων που θα διοχετευθούν στην οικονομία και την πιθανή αύξηση των θέσεων εργασίας στην πολεμική βιομηχανία ως το τυράκι, για να καλύψουν τις πολύ μεγάλες περικοπές στα κοινωνικά προγράμματα και την άγρια λιτότητα που θα ακολουθήσει.
Πρωταγωνίστρια χώρα σ’ αυτήν την εξοπλιστική υστερία που θυμίζει την εποχή του μεσοπολέμου είναι η Γερμανία, που βλέπει πως είναι μια μοναδική ευκαιρία για να πάρει και πάλι τ’ απάνω της. Είναι η Γερμανία που πλήρωσε πολύ ακριβά (με συνεχόμενες χρονιές οικονομικής στασιμότητας), την έλλειψη της άφθονης και πάμφθηνης ενέργειας που έπαιρνε από την Ρωσία.
***
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Φίλες και φίλοι
Ο 13ος και 14ος μισθός έχουν σχεδόν έναν αιώνα ιστορίας στην Ελλάδα και καταβάλλονταν σταθερά μέχρι και το 2012 είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα.
Στο Δημόσιο, τα επιδόματα εορτών αναγνωρίσθηκαν υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων με τον Α.Ν. 1502/1950.
Στις 7 Νοεμβρίου 2012 καταργήθηκαν τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και Αδείας για τους δημόσιους υπάλληλους και όλους τους συνταξιούχους. Αντίθετα, στον ιδιωτικό τομέα, ο 13ος και 14ος μισθός εξακολουθούν να καταβάλλονται δικαίως, διατηρώντας έτσι τη σημασία τους ως θεμελιώδες στοιχείο της μισθολογικής πολιτικής.
Το Ινστιτούτο Μελετών και Ερευνών της ΑΔΕΔΥ όλα αυτά τα χρόνια έχει συντάξει μελέτες, οι οποίες επιβεβαιώνουν την οικονομική αιμορραγία που έχουν υποστεί οι δημόσιοι υπάλληλοι, ελέω περικοπών.
Στην Ελλάδα οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων υποχώρησαν συνολικά κατά 25,6%, ενώ αντίθετα στην Ευρωζώνη αυξήθηκαν κατά 21,4% και στην Ε.Ε. κατά 23,8%.
Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat αποτυπώνουν πλέον την οδυνηρή πραγματικότητα.
Ο μέσος μισθός των Δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα από πλευράς αγοραστικής δύναμης, είναι στην τελευταία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η έκθεση κονιορτοποιεί το κυβερνητικό αφήγημα – που πρόθυμα αναπαράγουν τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης – για αυξήσεις δισεκατομμυρίων ευρώ στους Δημόσιους υπαλλήλους.
Κι ενώ η χώρα μας έχει βγει από τα Μνημόνια ήδη από το 2019, η Κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται να συζητήσει το ενδεχόμενο αποκατάστασης των μισθολογικών απωλειών των δημοσίων υπαλλήλων . Την ίδια περίοδο χώρες που βίωσαν ανάλογη οικονομική κρίση, όπως η Ισπανία η Πορτογαλία , η Κύπρος και η Ιρλανδία, έχουν άρει τις επιπτώσεις των μνημονιακών μέτρων στο κόσμο της μισθωτής εργασίας.
Η ΑΔΕΔΥ, με αίτημά της -το οποίο έγινε δεκτό -ζήτησε από το Συμβούλιο της Επικρατείας την διεξαγωγή πρότυπης δίκης για να κριθεί η συνταγματικότητα της διατήρησης ή της κατάργησης των επιδομάτων εορτών και αδείας στο Δημόσιο καθώς εξέλιπαν οι λόγοι επιβολής.
Ταυτόχρονα η ενσωμάτωση στο Εθνικό Δίκαιο της Ευρωπαϊκής οδηγίας 2022/2041/ΕΕ που θεσμοθετεί την εξίσωση των κατώτατων μισθών των εργαζομένων στα κράτη-μέλη της ΕΕ, αδιακρίτως αν ανήκουν στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα λειτουργεί προσθετικά στο νομικό της οπλοστάσιο.
Στην Ελλάδα ο κατώτατος μισθός στο Δημόσιο υπολείπεται 1700 ευρώ σε ετήσια βάση από τον κατώτατο στον ιδιωτικό τομέα.
Το δημοσιονομικό κόστος επαναφοράς του 13ου και 14ου μισθού ανέρχεται σε ετήσια βάση στα 2,1 δις ευρώ.
Με βάσει τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους , από αυτά το 30% περίπου 700 εκατομμύρια γυρίζουν άμεσα στα κρατικά ταμεία (φόροι, εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία) .
Το υπόλοιπο 1,4 δις κατευθύνεται – όπως γνωρίζει το σύνολο της κοινωνίας – στην αγορά, δημιουργώντας επιπλέον έσοδα για τον κρατικό προϋπολογισμό ( ΦΠΑ).
Η κυβέρνηση εξαιτίας της διευρυμένης κοινωνικής πίεσης για υλοποίηση του δικαίου αιτήματος , καταφεύγει στην καλλιέργεια του φόβου , μιλώντας για δημοσιονομικό εκτροχιασμό και επιστροφή σε μνημονιακές καταστάσεις.
· Κινδυνεύει με εκτροχιασμό η οικονομία-η οποία αυξάνεται με ρυθμό υπερτιπλάσιο του Μέσου Ευρωπαϊκού (2,8 έναντι 0,8)- από την χορήγηση
των επιδομάτων εορτών και αδείας και στο δημόσιο και δεν κινδυνεύει από την μείωση της φορολογίας στα κέρδη των Ανωνύμων Εταιριών και τις δεκάδες φοροαπαλλαγές για τους επιχειρηματίες και τους εφοπλιστές.
· Κινδυνεύει με εκτροχιασμό η οικονομία , αν από τα πλεονάσματα που αγγίζουν τα 10 δις , δοθούν τα 2 δις σε αυτούς που κατά τεκμήριο πλήρωσαν το μεγαλύτερο βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής και δεν κινδυνεύει από την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και το μοίρασμα του στα κερδοσκοπικά συμφέροντα που στηρίζουν την κυβέρνηση.
Επιπλέον είναι πρόκληση στο « κοινό περί δικαίου αίσθημα» η επίκληση τέτοιου είδους επιχειρημάτων, την στιγμή που τα κέρδη των τραπεζών, των ομίλων της ηλεκτρικής ενέργειας , των καυσίμων ,των τροφίμων, των βασικών αγαθών και υπηρεσιών αυξάνονται με αλματώδεις ρυθμούς.
Στη σημερινή συγκυρία, μετά από 13 χρόνια , δεν υπάρχει καμία δικαιολογία πλέον για την μη επαναχορηγηθεί ο 13ος και 14ος μισθός. Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, έχουμε πλήρη επίγνωση των δυσκολιών που υπάρχουν. θα εντείνουμε τον αγώνα μας μαζί με τους συναδέλφους του ιδιωτικού σε κάθε επίπεδο. Είμαστε αισιόδοξοι. Η υλοποίηση του αιτήματος , αφορά την αξιοπρεπή διαβίωση μας και ως εκ τούτου είναι θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης.
Καλούς και νικηφόρους Αγώνες
Σας ευχαριστούμε
***
Μετά από την ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ με αιχμή τα ΤΕΜΠΗ
Και την ανάγκη για απόδοση Δικαιοσύνης καθώς και της λειτουργίας ενός Κράτους ΔΙΚΑΙΟΥ, τώρα απευθυνόμαστε ως εργαζόμενοι Μισθωτοί ΚΑΙ στέλνουμε το μήνυμα για ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΜΟΙΒΕΣ και ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΤΖΙΛΊΚΙ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ
Είναι η Βάση που πρέπει ο Άνθρωπος να σχεδιάσει τη Ζωή του, να εξελιχθεί, να κάνει Οικογένεια και να συμμετάσχει στην κοινωνία.
Σήμερα οι τιμές στα Βασικά αγαθά (Ρεύμα – ενοίκια – φάρμακα – καύσιμα κτλ.) έχουν εκτοξευθεί .
Ο Κ.Μ. αυξάνεται με ρυθμούς που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα
(θα λέγαμε, ότι κοροϊδεύουν τον εργαζόμενο δίνοντας του ψίχουλα) την ώρα που το Κόστος ζωής καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός του αν όχι όλο.
Να το πούμε ξεκάθαρα, ο Κ.Μ. δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ένα εργαλείο Προεκλογικής ή Δημοσκοπικής διαχείρισης , πρέπει να προκύπτει από συλλογικές διαπραγματεύσεις – από διάλογο μέσα από τους κοινωνικούς εταίρους , με γνώμονα την Κοινωνική δικαιοσύνη ,την αξιοπρέπεια και την αναγκαία οικονομική Ισορροπία .
Σήμερα χιλιάδες Εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, Νέοι Άνθρωποι, δεν λαμβάνουν ούτε το επίδομα γάμου ( γιατί όπως λένε δεν είναι Νομικά κατοχυρωμένο)
Πόσο παράλογο να μιλάνε για ενίσχυση της Οικογένειας όταν δεν παρέχουν ούτε τα στοιχειώδη στους ανθρώπους που θέλουν να ξεκινήσουν μια νέα ζωή και ταυτόχρονα μόνο ένα μικρό ποσοστό του ιδιωτικού τομέα να καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις .
Πλειάδα κλαδικών συμβάσεων έχει κατατεθεί στο ανώτατο συμβούλιο του ΥΠ. Εργασίας για να κηρυχθούν υποχρεωτικές ( εδώ και χρόνια) οι οποίες δεν κηρύσσονται ή καθυστερούν με ευθύνη της Πολιτικής Ηγεσίας, ενώ υπάρχει παράλληλα και Υποχρεωτική οδηγία από την ΕΕ οι συλλογικές συμβάσεις να καλύπτουν το 80% των εργαζομένων του Ιδιωτικού τομέα.
Γιατί λοιπόν δε γίνεται ???
Η Απάντηση είναι απλή
Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ δεν είναι προτεραιότητα για το Υπάρχον μοντέλο διαχείρισης, στο αφήγημα της Ανταγωνιστικότητας που χρησιμοποιείται για την συγκράτηση των μισθών και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
Και να περάσουμε σε ακόμη μια σκοτεινή πραγματικότητα..
Χιλιάδες επιχειρήσεις που κινούνται στα όρια της νομιμότητας, και έξω από αυτά, δεν καταβάλουν τριετίες γιατί λέει …. Δεν υπάρχει διασύνδεση του πληροφοριακού συστήματος ΕΦΚΑ και του Εργάνη 2 ώστε να γίνεται αυτόματος έλεγχος και υπολογισμός της προϋπηρεσίας. (Οι εργοδότες λένε δεν γνωρίζω δεν πληρώνω και πρέπει να αποδειχθεί από τον εργαζόμενο που πολλές φορές στοχοποιείται, απειλείται τιμωρείται με οποιονδήποτε τρόπο.)
Αυτό είναι συνειδητή αποδοχή σε Εργοδοτικές αυθαιρεσίες – κλείσιμο του ματιού στην ανήθικη επιχειρηματικότητα.
Άρα καλούμαστε ν΄ απαντήσουμε σε κρίσιμα ερωτήματα για τις Κυβερνητικές αναγγελίες στο θέμα του Κατώτατου Μισθού.
Ποια προοπτική δίνουμε στους Νέους να μείνουν στην χώρα να δημιουργήσουν ?
Γιατί τους λέμε να προσπαθήσουν περισσότερο, όταν δεν τους παρέχουμε καμία προοπτική?
Και πως να σχεδιάσουν το μέλλον τους με μισθούς που δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά?
Η απάντηση δεν είναι εύκολη.
Χρειαζόμαστε μια ριζική αλλαγή αντίληψης
Γύρω από την εργασία και την αξία της,
Πρέπει να στηρίξουμε έμπρακτα την συλλογική διαπραγμάτευση όχι ως μια τυπική διαδικασία αλλά ως ουσιαστικό μηχανισμό των εργατικών και εργοδοτικών συμφερόντων,
Να έχουμε πλήρη κατοχύρωση των επιδομάτων , τριετιών , γάμου, και πρέπει να κηρυχθούν υποχρεωτικές όλες οι Συλλογικές – Κλαδικές συμβάσεις .
Η πραγματική Οικονομία είναι αυτή που στηρίζεται στην Εργασία και όχι στην εκμετάλλευση είναι αυτή που χτίζει κοινωνίες με συνοχή , όραμα και ελπίδα.
Όσο συνεχίζουμε να υπολογίζουμε την εργασία ως κόστος θα χάνουμε όχι μόνο εργαζόμενους αλλά και Ανθρωπιά.
ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ.
Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να βάλει φρένο στο αγωνιστικό μας φρόνημα, στο στόχο για ένα καλύτερο αύριο για τον κόσμο της εργασίας και για τις νέες γενιές!!
Ευχαριστώ πολύ