Η αναμενόμενη ρύθμιση για την αποζημίωση των εκμισθωτών, που επλήγησαν όλο το προηγούμενο διάστημα από τις ρυθμίσεις για τα μη εισπραττόμενα ενοίκια, οδηγεί σε αδικίες σε βάρος των μικροϊδιοκτητών. Με το άρθρο 27 στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών (που αφορά στην αφορολόγητη επιστροφή του 80% του ενοικίου για τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2021) η κυβέρνηση αντιμετωπίζει άνισα τους μικροϊδιοκτήτες σε σχέση με τα μεγάλα εισοδήματα από ενοίκια. Συγκεκριμένα, για ποσά ενοικίων έως 1.000 ευρώ μηνιαίως, ο ιδιοκτήτης συνεχίζει να ζημιώνεται έως 100 ευρώ στο δίμηνο. Με την ισχύουσα κλίμακα φορολογίας ενοικίων (για ποσά μέχρι 12.000 ευρώ το χρόνο), ο ιδιοκτήτης πληρώνει το 15% του εισοδήματος του από ενοίκιο και του μένει το 85% (1.000 ευρώ ενοίκιο, 150 ευρώ φόρος, 850 ευρώ καθαρό εισόδημα). Με την υπό ψήφιση ρύθμιση όχι μόνο εξακολουθεί να “βάζει κι απ΄ την τσέπη του”, αλλά δεν έχει και κάποιο όφελος από τη σχετική πρόβλεψη για το αφορολόγητο της αποζημίωσης. Για τον μικρό ιδιοκτήτη το 80% επί του ενοικίου, που θα λάβει ως αφορολόγητη στήριξη από το κράτος (τα 800 ευρώ), είναι ούτως ή άλλως μικρότερο τελικά ως ποσό από το καθαρό ενοίκιο που θα έπαιρνε! Η αιτιολογία για το παραπάνω θα μπορούσε να ήταν απλή και να ισχυριστεί κανείς, ότι η κυβέρνηση δεν έχει άλλο δημοσιονομικό χώρο. Ωστόσο, για ποσά ενοικίων από 1.200 περίπου ευρώ μηνιαίως και πάνω, ο ιδιοκτήτης όχι απλά δεν χάνει εν τέλει από το εισόδημά του, αλλά έχει παραπάνω ωφέλεια. Με την ισχύουσα κλίμακα φορολογίας ενοικίων, η οποία φτάνει στο 45%, για τα υψηλότερα εισοδήματα από ενοίκια, το εισόδημα υπόκειται σε φορολόγηση ακόμη και μεγαλύτερη του 50% (συνυπολογίζοντας και την εισφορά αλληλεγγύης). Με την αφορολόγητη επιστροφή του 80% του ενοικίου, η ωφέλεια που προκύπτει για τα μεγάλα εισοδήματα από ενοίκια είναι εξαιρετικά υψηλή. Για παράδειγμα, για μηνιαίο ενοίκιο 20.000 ευρώ (ας πούμε ένα εστιατόριο σε ακριβή συνοικία του λεκανοπεδίου), το επιπλέον έσοδο για τον εκμισθωτή ξεπερνά τα 12.000 ευρώ στο δίμηνο. Για μεγαλύτερα ποσά ενοικίων, το όφελος αυξάνεται ακόμα περισσότερο. Η κυβέρνηση δηλαδή, έχει τελικά ως φαίνεται δημοσιονομικό
περιθώριο, για να στηρίξει αυτούς που θέλει, όχι δίνοντας τους πίσω όσα χάνουν, αλλά πολλά περισσότερα, εισάγοντας μια αντίστροφη αναδιανομή (δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει άλλωστε…). Για την αντιμετώπιση αυτής της αδικίας, θα προτείναμε στην κυβέρνηση να τροποποιήσει το εν λόγω άρθρο και να εισάγει ρύθμιση, η οποία θα εξασφαλίζει ότι ο κάθε πολίτης – ιδιοκτήτης, θα λαμβάνει το 100 % της πραγματικής απώλειας του εισοδήματός του. Θα μπορούσε να προβλέψει μία κλίμακα, να εισάγει έναν ειδικό αλγόριθμό, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι άδικο να αντιμετωπίζει ενιαία όλες τις περιπτώσεις ιδιοκτητών ακινήτων! Η κυβέρνηση αποδεικνύει για άλλη μια φορά, ακόμη και μέσα από ένα αναγκαίο μέτρο που ρυθμίζει δικές της αστοχίες, ότι αποτελεί πολιτική της επιλογή να αδικεί τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα και να ενισχύει τις πολύ μεγάλες περιουσίες.