Γεννηθήκαμε το 1954. Τότε που η Ελλάδα, πάσχιζε ακόμα να γιατρέψει της πληγές της από την Κατοχή και τον Εμφύλιο.
Ζήσαμε, σαν παιδιά, τη γόνιμη 10ετία του ’60, από την οποία έχουμε τις περισσότερες και ομορφότερες αναμνήσεις.
Πήγαμε στο Γυμνάσιο Αρρένων Σπάρτης στα 1966 και τον Απρίλη του 1967 μας βρήκε εκεί, στην Α΄ Τάξη, η Δικτατορία.
Προσπαθήσαμε, σε εποχές δύσκολες και χωρίς βοήθειες από πουθενά, να είμαστε (όσο ο καθένας μπορούσε) καλοί μαθητές και (κυρίως) «καλά παιδιά».
Στα έξι γυμνασιακά μας χρόνια, σφυρηλατήσαμε μεταξύ μας αδελφικούς δεσμούς φιλίας και με τους καθηγητές μας δεσμούς αλληλοσεβασμού, εκτίμησης και αγάπης.
Στα 1972, αποφοιτήσαμε. Ήταν ακόμα Δικτατορία! Είχε έρθει η στιγμή για το μεγάλο πέταγμα. Σταθήκαμε στην άκρη του κλαδιού μας και πετάξαμε. Για πρώτη φορά, με τα φτερά τα δικά μας. Γεμάτοι όνειρα, σκέψεις, αγωνίες αλλά και ελπίδες.
Και από τότε…πετάμε.
Στο πέταγμά μας αυτό, βρήκαμε καλούς ουρανούς αλλά και ουρανούς ανταριασμένους. Κάποιοι αδελφοί συμμαθητές και φίλοι δεν τα κατάφεραν. «Έφυγαν», άλλος νωρίς, άλλος αργά, άλλος αργότερα. Οι άλλοι συνεχίσαμε να πετάμε, πότε ψηλά, πότε χαμηλά, έφτιαξε ο καθένας τη ζωή του όπως ήθελε ή…όπως μπόρεσε και προσπαθήσαμε, φιλότιμα, να φτιάξουμε ένα καλύτερο «αύριο» για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.
Αν το καταφέραμε δεν ξέρουμε. Πάντως προσπαθήσαμε.
Σήμερα, 23 Ιουλίου 2023, ημέρα Κυριακή, στις 12 το μεσημέρι, συναντηθήκαμε, οι συμμαθητές του Γυμνασίου Αρρένων Σπάρτης, που αποφοιτήσαμε το 1972, με αφορμή τα 51 χρόνια από τη χρονιά της αποφοίτησής μας. Αιτία, όμως, ήταν η επιθυμία να ξαναβρεθούν κοντά, να ξανασμίξουν, τ’ «αδέρφια», οι συμμαθητές του Γυμνασίου Αρρένων Σπάρτης, της περιόδου 1966-1972, καθώς και η νοσταλγία για εκείνα τα όμορφα χρόνια.
Η συνάντηση έγινε στο υπέροχο κέντρο ΑΜΙ των Αφών ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ, στην πλατεία της Μαγούλας, και παρευρέθηκαν 40 περίπου συμμαθητές και συμμαθήτριες (Κλασικό και Πρακτικό), που με συγκίνηση ξετύλιξαν κι έζησαν την ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σ’ ένα άλλο όνειρο.
Μαζί τους ήταν και συμμαθήτριες του Θηλέων, της ίδιας εποχής, βάζοντας τη δική τους διαφορετική, όμορφη πινελιά στη συνάντηση αυτή.
Σίγουρα (το νιώσαμε αυτό) ήταν κοντά μας και οι συμμαθητές μας εκείνοι και οι συμμαθήτριες, μαζί και οι καθηγητές μας, που έχουν «φύγει», μιας και η σκέψη μας, μαζί και η αγάπη μας, είναι πάντα μαζί τους εκεί ψηλά και το ξέρουν.
1972-2023: Πενήντα ένα ολόκληρα χρόνια εκπληρωμένων και ανεκπλήρωτων στιγμών και επιθυμιών, πενήντα ένα χρόνια συμπυκνωμένου χρόνου.
Τελικά (το είδαμε, το διαπιστώσαμε) όλοι αλλάξαμε και όλοι μείναμε ίδιοι!
Η συνάντηση αυτή (3η στη σειρά, μετά από εκείνες του 2012 και του 2017) θύμισε, όρισε και καθόρισε τον αναστοχασμό του καθένα και της καθεμιάς. Τίποτα δεν τέλειωσε, όλα συνεχίζονται …. !!!»Εις το επανιδείν…
Γυμνάσιο Αρρένων Σπάρτης για πάντα!!!
Σπάρτη 23-7-2023
Βαγγέλης Μητράκος
