Η καρδιά της, γνήσια σπαρτιάτικη
¨ το ’λεγε ¨από αντρεία η ψυχή της
αρρενωπή, αδούλωτη, μανιάτικη
γιομάτη ιδανικά η καθεμιά πτυχή της!
Με τέσσερα παιδιά η Παρορίτισσα
έδωκε στην πατρίδα το κορμί της
στου Ταΰγετου τον ίσκιο συντοπίτισσα
το Μαίναλο της πήρε την ορμή της!
Φτερά στα πόδια της, δρασκέλιζε
τα διάσελα, πετώντας στα λημέρια
άφοβη, το στόμα της δεν ψέλλιζε
χαρούμενα τους πάγαινε χαμπέρια!
Σύντροφος πιστός, το καρυοφύλλι της
προσκέφαλο, φουσέκια και πιστόλα
οι κλέφτες, αδέρφια της και φίλοι της
η λευτεριά, το όνειρό της πάνω απ’ όλα!
Βαλτέτσι, σε Τριπολιτσά και Τρίκορφα
με Κολοκοτρωναίους παλικάρια
στα καραούλια άγρυπνη τα δίμορφα
με Μαυρομιχαλαίους σαν νταμάρια
πήρε το αίμα πίσω εδώ του άντρα της
πολύτιμη η προσφορά της σαν πετράδι
στο κολιέ της χώρας μας η χάντρα της
διαμάντι, ζαφείρι και σμαράγδι!
……………………………………………………………….
Πάμφτωχη πέρασε τη ζήση της
ζητιάνα στ’ Αναπλιού τα πεζοδρόμια
περήφανη και τίμια απ’ τη φύση της
έφυγε από τη ζωή χωρίς προνόμια!
Β. Γ. Βλαχάκος