Πριν από λίγες ημέρες πήρα από τον ίδιο τον ποιητή Γιώργο Πουλοκέφαλο την ποιητική του συλλογή ¨ Μια πατρίδα… και λίγο ακόμη ¨, που είδε το φως της δημοσιότητας μετά χρόνια, σαν είχε μείνει σε κάποιο παρτέρι της μνήμης του
από την εποχή της στρατιωτικής του θητείας, όπως εξομολογείται ο ίδιος και άνθισε μετά από 21 χρόνια στη Σπάρτη του ’13!
Από τον τίτλο, ως και από το οπισθόφυλλο, καταλαβαίνει εύκολα ο αναγνώστης ότι πρόκειται πράγματι για μια συλλογή από τα βιώματά του στο στρατό ( το χρέος του προς την πατρίδα ) και με το.. ¨ λίγο ακόμη ¨ πάει και παραπέρα.
Με τη δημόσια εξομολόγησή του βρήκε την ευκαιρία, κάνοντας η πέννα του τη θητεία της, από τη « σκοπιά των καυσίμων » χωρίς να γίνεται αντιληπτό από την περίπολο, να περνάει τα συρματοπλέγματα της μοναξιάς του και ο στίχος του ελεύθερος να παίρνει ¨άδεια από τη σημαία ¨ για να βρίσκει ανθρώπους να λέει τον πόνο του, να δείξει την αγωνία του και όχι για να βγάλει κακίες!
Σαν ιχνηλάτης στη συνέχεια ψάχνει στο ¨… λίγο ακόμη ¨να βρει τ’ αχνάρια μέσα στην κοινωνία, που οδηγούν στον κόσμο των ονείρων του!
Το πόνημά του είναι, χωρίς αναισθητικό ( γι’ αυτό και πονάει ) μια εγχείριση ανοιχτής καρδιάς του κόσμου που έχει μέσα του, ένα ψυχογράφημα της ζωής που πέρασε, ένα εγκεφαλογράφημα της κοινωνίας που ζούμε και ένα τεστ κοπώσεωςστο δρόμο που βαδίζουμε!
Είναι μια άριστη μορφή αυτοθεραπείας, χωρίς παρενέργειες κι επιπλοκές!
Μοιράζει τα προσωπικά του δεδομένα ( όχι από εγωισμό ) ψωμοτύρι στο χέρι του πεινασμένου αναγνώστη και σε κάθε του στίχο ξεδιψάει στην όαση της μοναξιά του!
Σαφής, με σύντομες περιγραφές και γρήγορες εναλλαγές, αληθινός και ειλικρινής, κρυστάλλινος και διαυγής, λέει ( χωρίς σύνθημα και παρασύνθημα ) τα πράγματα με τ’ όνομά τους!
Ελεύθερος ο στίχος του, αφήνει το νου του αναγνώστη να τρέξει όπου θέλει, αδούλωτος κι επαναστατικός, δείγμα του χαρακτήρα του, ανακουφίζει στην πορεία με κάποια ¨έμμετρα παγκάκια¨ ( δείγμα της εξέλιξης του μεγάλου ποιητή, που περνάει από τη σύνθεση στην αφαίρεση ) δίνοντας μια ανάσα, σκουπίζοντας το ιδρωμένο μέτωπό του από την προσπάθεια που κάνει μαζί του, να αλλάξει τα κακώς κείμενα, με μια νέα και αλλιώτικη μέρα!
Βιώνουμε, δυστυχώς, μία πάλη αντιθέσεων..! Το κακό με το καλό, το δίκιο με το άδικο, το άσπρο με το μαύρο, το άσχημο με το ωραίο, το λίγο με το πολύ, ο παράδεισος με την κόλαση, είναι όλα έτσι πλασμένα, που τα αντίθετα κυβερνούν τη γη και κρατούν το σύμπαν σε ισορροπία! Αλίμονο όταν υπερισχύει το κακό…
Μακάρι να ζούσαμε σε μια κοινωνία αγγέλων και η γη μας να ήταν ¨γη της επαγγελίας!¨ Δυστυχώς την έχουμε κάνει κόλαση και ύστερα… ψάχνουμε να βρούμε τον παράδεισο στον ουρανό…!
Το μελάνι που έριξε στο χαρτί, δεν είναι χολή και δηλητήριο, μα δάκρυ και αίμα, αγάπη και αγωνία στην προσπάθειά του να αλλάξει ο κόσμος και ορός της αλήθειας, να εξαλείψει από την κοινωνία το ψέμα και να τη θεραπεύσει από τον ιό της κακίας και της αναξιοκρατίας, της διάκρισης και της αδικίας, που δυστυχώς έχουν γίνει σήμερα επιδημία, αποτέλεσμα της οποίας είναι η κρίση που περνάμε και ακριβό το τίμημα που πληρώνουμε..!
Κάθε του ποίημα είναι και ένα άριστο πιάτο για έναν βιβλιοφάγο που τρώει το βιβλίο με τα εξώφυλλα, σαν το παλιό καλό κρασί για έναν θεριακλή, που το πίνει μια κι έξω – άσπρο πάτο, το πρωτοράκι της τσικουδιάς για έναν ειδικό και ολιγαρκή, που δε χρειάζεται να πιει πολύ για να χορτάσει, μα με τη γεύση του έχει ξετρελαθεί και με μια γουλιά έχει μεθύσει!
Ο Γιώργος Πουλοκέφαλος ( εκτός από σωστός άνθρωπος και καλός ¨πολιτικός ¨ μηχανικός ) με την πρώτη του ποιητική συλλογή έδειξε ότι έχει το ταλέντο και το χάρισμα του μεγάλου ποιητή και ο χρόνος είναι όλος μπροστά του να το αποδείξει και να έχει μια καλή συνέχεια!
Του αξίζουν συγχαρητήρια!
Η Ένωση Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας ¨Χείλων ο Λακεδαιμόνιος¨ τον συγχαίρει, χαίρεται και τον περιμένει να γίνει μέλος της!
Β. Γ. Βλαχάκος