Φτάσαμε στο 2013 για να καταλάβουμε (ίσως) όλα αυτά, που τόσα χρόνια όλοι λίγο πολύ παλαιότεροι και νεότεροι έχουμε ακούσει, διαβάσει,παρακολουθήσει. Ο λόγος για τα τους ανθρώπους και ιδιαιτέρως για τα παιδιά του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου.
Η αλήθεια είναι ότι η αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο με το συγκεκριμένο θέμα ήταν η πρόσφατη εκπομπή, το οδοιπορικό θα έλεγα καλύτερα του Α.Κανάκη με την Action Aid με τίτλο “Immersion” και φυσικά οι καθημερινές εικόνες εξαθλοιωμένων συνανθρώπων μας να ψάχνουν στους κάδους απορριμάτων να βρουν τι…τα αποφάγια της επιβίωσής τους.
Κάποτε σπάνιο,μακρυνό,απαράδεκτο φαινόμενο.Να όμως που σήμερα μετατράπηκε σε καθημερινό,κοντινό και τόσο υπαρκτό! Τώρα “μάλλον” μπορούμε να νιώσουμε έστω σε ένα πολύ μα παρα πολυ μικρό μέγεθος την κατάσταση και τον πόνο που βιώνουν αυτές οι ψυχές.Αρκεί να σας μεταφέρω τα εξής στοιχεία:
*Κάθε βράδυ ένα στα πέντε παιδιά του πλανήτη μας κοιμάται πεινασμένο.
*Ένα στα οχτώ Ελληνόπουλα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
*Στις φτωχές χώρες μόνο ένα στα δύο παιδιά πάει σχολείο.
*Πάνω από 200 εκατομμύρια παιδιά δουλεύουν για να ζήσουν.
*Τα μισά παιδιά στα φτωχά μέρη της γης δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό.
*Ένας στους έξι κατοίκους της γης δεν έχει ιατρική βοήθεια.
Τελικά ίσως αυτή η κρίση έχει επιδράσει θετικά στο γεγονός ότι η αλληλεγγύη,αυτή η απλή λέξη, με τη τόσο όμως μεγάλη έννοια και δυναμική βρήκε τη θέση της στη κοινωνία.Η βοήθεια πλέον στους άστεγους,’απορους και αναξιοπαθούντες έχει γίνει συνειδητά στις μέρες μας τρόπος ζωής.
Τ.Κ
Το άρθρο που έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Deals4Sparti