Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη και κάθε μέρος περιλαμβάνει ορισμένα θέματα:
Στο πρώτο μέρος εξετάζεται η πειρατεία ως φαινόμενο διαχρονικό και γίνεται αναφορά στην πειρατεία στη θάλασσα και στους Έλληνες πειρατές κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, και ιδιαίτερα κατά τους δύο τελευταίους αιώνες.
Στο δεύτερο μέρος ερευνάται η δραστηριότητα των πειρατών στη Μάνη, στις Βατικιώτικες θάλασσες, στον Κάβο Μαλιά, στα Κύθηρα και στην Κύπρο.
Στο τρίτο μέρος ερευνάται η πειρατεία στη λαϊκή παράδοση, όπως την παρουσιάζει ο λαογράφος καθηγητής Στ. Ήμελλος, καθώς και η επίδρασή της στον τρόπο ζωής των Ελλήνων και ιδιαίτερα των κατοίκων των νησιωτικών περιοχών.
Στο τέταρτο και τελευταίο μέρος της εργασίας περιγράφονται και «προβάλλονται» οι περιβόητοι πειρατές αδελφοί Μπαρμπαρόσσα, Ορούτς ή Αρούτζ και Χαϊρεντίν, καθώς και ο πλέον γνωστός στη Μάνη, και όχι μόνο, Γερακάρης Λυμπεράκης.
Κλείνουμε το βιβλίο με ένα επίμετρο που αναφέρεται σε ένα γεγονός που συντάραξε ολόκληρη την τότε ελληνική κοινωνία αλλά και τη διεθνή κοινότητα: τη ληστεία και την αποτρόπαιη σφαγή επιφανών ξένων εκδρομέων στο Δήλεσι το 1870. Ο αντίκτυπος αυτής της σφαγής οδήγησε ακόμη και σε παραίτηση την κυβέρνηση της χώρας. Το περιστατικό αυτό θεωρήσαμε καλό να περιληφθεί στο βιβλίο, γιατί δίνει το γενικότερο πλαίσιο της παρανομίας που επικρατούσε εκείνη την εποχή.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΡ. ΜΠΟΝΟΣ