Σήμερα υπέβαλα προς τον Υπουργό Υγείας την παραίτησή μου. Η απόφαση δρομολογημένη από μέρες, οι λόγοι προφανείς. Όταν πριν δυόμιση χρόνια επέλεξα να διεκδικήσω, να κριθώ ανάμεσα σε άλλους και να πάρω τη θέση του Διοικητή στο Γ.Ν Λακωνίας, είχα στο νου μου τον «Πρώτο δάσκαλο» του Αϊτμάτωφ αν θυμούνται οι παλιοί ομοίως ψυχικά νοσούντες. Δεν υπήρξα, δεν έγινα, ούτε μπορώ να γίνω Διοικητής παντός καιρού, δεν μπορώ να συμπράξω, να στηρίξω ή να κάνω «το κουνέλι» σε πολιτικές που όχι μόνο δεν συμφωνώ, αλλά βρέθηκα πάντα σθεναρά και σταθερά απέναντί τους, μόνο και μόνο για την καρέκλα.
Βεβαίως, το θεσμικό πλαίσιο που διέπει αυτές τις θέσεις, αλλά κυρίως το αίσθημα ευθύνης απέναντι στη λειτουργία ενός Νοσοκομείου, δεν μου επιτρέπουν να επιστρέψω άμεσα στον προηγούμενο εργασιακό μου χώρο, στο Νοσοκομείο δηλαδή που υπηρετούσα, παρά μόνο όταν οριστεί αντικαταστάτης μου, ή το αίτημα της παραίτησης γίνει αποδεκτό.
Μέχρι τότε «με ζεστή καρδιά, κρύο μυαλό και καθαρά χέρια» όπως πάντοτε, θα είμαι εδώ, ελπίζοντας πως δεν θα προλάβω να έρθω αντιμέτωπος με συνειδησιακές συγκρούσεις.
Παύλο και Αντρέα, σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή και την εμπιστοσύνη που μου δείξατε, κυρίως σε στιγμές δύσκολες.
Όσο για τους τοπικούς… χωροφυλάκους…’’δεν φταίνε αυτοί, τόσοι ήταν…’’ποιός ασχολείται πια μαζί τους…
Σωτήρης Μποτσιος