Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Νέες και Νέοι,
Είναι μεγάλη η χαρά μου, είναι μεγάλη η συγκίνησή μου που βρίσκομαι σήμερα εδώ, που βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας, ανάμεσα σε χιλιάδες νέες και νέους που πέρασαν αυτές τις μέρες τις πύλες του φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ανάμεσα σε νέες και νέους όλων των γενεών, απ’ ότι βλέπω, που έδωσαν το παρών στο τριήμερο αυτό φεστιβάλ.
Και πιστεύω ότι δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερο βήμα για να ανταμώσουμε ξανά όλοι μαζί και για να αναγγείλουμε το νέο μας ξεκίνημα, την προσπάθειά μας να χτίσουμε μαζί ένα μεγάλο, ανοιχτό, δημοκρατικό, μα πάνω από όλα νεανικό κόμμα της αριστεράς.
Και είναι σήμερα που με τη δημοσιοποίηση της διακήρυξής μας, που με το δημοκρατικό μας προσκλητήριο σε κάθε νέα και σε κάθε νέο, σε κάθε δημοκράτη και προοδευτικό πολίτη, σε κάθε ενεργό πολίτη αυτού του τόπου, ανοίγουμε ένα νέο κεφάλαιο για την αριστερά και για τον τόπο.
Και σήμερα μαζί μας ενώνονται δεκάδες χιλιάδες προοδευτικοί πολίτες με διαφορετικές καταγωγές και παραδόσεις. Για να φτιάξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, την μεγάλη προοδευτική παράταξη της νέας εποχής.
Και ξεκινάμε από δω, από το φεστιβάλ, από τη γιορτή των νέων ανθρώπων, γιατί κόμμα που δεν ξεκινάει από τους νέους, δεν συγκινεί τους νέους, δεν δίνει χώρο στους νέους, δεν μπορεί να έχει μέλλον και προοπτική.
Απευθύνομαι λοιπόν, θέλω να απευθυνθώ στη νέα γενιά αυτού του τόπου. Στους νέους ψηφοφόρους που μας έδωσαν τη νίκη σε απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις το ‘15, κόντρα στον φόβο και την τρομοκρατία. Στους νέους ψηφοφόρους όμως και του σήμερα, 17 ως 35 ετών, στις ηλικίες δηλαδή που πήραμε ξανά την πρωτιά και, χάρη σε αυτούς, ένα διόλου ευκαταφρόνητο 32% στις εκλογές του περασμένου Ιούλη.
Και τους καλώ, τους καλούμε να πάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ επάνω τους. Να πάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στα δικά τους χέρια. Και να φτιάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής. Το κόμμα που χρειαζόμαστε.
Το κόμμα που χρειάζεται η κοινωνική πλειοψηφία, η νέα γενιά και η χώρα.
Φίλες και φίλοι.
Συντρόφισσες, σύντροφοι
Το 2015 παραλάβαμε μια χώρα δίχως αύριο. Μια χώρα σχεδιασμένη να μην έχει αύριο, για να μην έχει και η κυβέρνηση της Αριστεράς μέλλον. Για να είμαστε μία παρένθεση, μία κόκκινη κουκίδα στον χάρτη του γκρίζου καθεστώτος του παλιού πολιτικού συστήματος.
Μας άφησαν μια χώρα χρεοκοπημένη, μας παρέδωσαν μια κοινωνία σμπαραλιασμένη και μια οικονομία κατεστραμμένη.
Το χειρότερο όμως έγκλημα, στην Ελλάδα που παραλάβαμε ήταν αυτό που διεπράχθη εναντίον των νέων ανθρώπων. Μιας και η ανεργία που είχε σκαρφαλώσει στο 27% στο γενικό πληθυσμό, για τους νέους ήταν στο 60% Νούμερα που συναντά κανείς μόνο σε χώρες ηττημένες μετά από πόλεμο.
Και τα περισσότερα θύματα αυτής της ηττημένης χώρας ήταν οι νέες και οι νέοι, ήσασταν εσείς, όλοι εσείς, οι νέοι άνθρωποι που οδηγηθήκατε μαζικά στην ανεργία. Οι νέοι που είδατε έναν μεγάλο τοίχο να χτίζεται μπροστά από κάθε σας όνειρο. Απαξίωσαν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, τις σπουδές σας. Συρρίκνωσαν τις ελευθερίες σας. Σας στέρησαν το δικαίωμα να ονειρευτείτε και να φτιάξετε τη δική σας ζωή, το δικό σας σπίτι, γυρνώντας πίσω στα παιδικά σας δωμάτια. Και το δίλημμα που σας έθεσαν ήταν ξενιτιά ή ανεργία. Ξενιτιά ή δουλειές του ποδαριού με υποκατώτατο μισθό.
Εμείς τεσσεράμισι χρόνια δώσαμε μάχες σκληρές για να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια της χρεοκοπίας, να σταματήσουμε την πορεία της οικονομικής καταστροφής.
Και πετύχαμε πολλά.
Αν όμως η σκέψη μας ήταν στην οικονομία, η καρδιά μας ήταν στο πώς να επαναφέρουμε την αξιοπρέπεια στα μεγαλύτερα θύματα αυτού του ιδιότυπου πολέμου: στους αδύναμους και στους νέους αυτού του τόπου.
Σε δύσκολες συνθήκες, καταφέραμε να απλώσουμε ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τη νέα γενιά:
Επίδομα ενοικίου,
κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης,
καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας,
επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας,
κατάργηση του υποκατώτατου μισθού,
αύξηση του κατώτατου μισθού,
εκπαιδευτική μεταρρύθμιση,
αναμόρφωση του χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με κατάργηση των ΤΕΙ και ταυτόχρονη ίδρυση νέων πανεπιστημιακών σχολών,
εθνική πολιτική, για πρώτη φορά, για την έρευνα με γενναία αύξηση των δαπανών.
Όλες αυτές ήταν παρεμβάσεις που είχαν στόχο να δώσουν ανάσα, προοπτική στα μεγάλα θύματα της κρίσης, στις νέες και τους νέους αυτού του τόπου.
Και παράλληλα προχωρήσαμε μια σειρά από θεσμικές τομές που δημιουργήσανε συνθήκες μιας νέας ελευθερίας, με επίκεντρο και πάλι τους νέους ανθρώπους.
Με την ψήφο στα 17,
με την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης,
με τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου,
με το νέο νόμο για την υιοθεσία και την αναδοχή τέκνου από ζευγάρια ανεξαρτήτως φύλου, με στόχο να μην είναι κανένα παιδί στα ιδρύματα.
Και μιας και μιλάμε για μικρές αλλά σημαντικές νίκες, νίκες που ρίχνουν φως στο σκοτάδι, να μην παραλείψουμε και τη μεγαλύτερη νίκη, νίκη της δημοκρατίας που πετύχατε εσείς, οι νέες και οι νέοι, με τους αγώνες σας.
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι πια κοινοβουλευτικό και νομιμοποιημένο στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας κόμμα Είναι εκτός Βουλής και τα στελέχη της είναι στα δικαστήρια. Γιατί εκεί τους αξίζει να είναι. Στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Γιατί οι νεοναζί δεν έχουν κόμμα, αλλά εγκληματική οργάνωση.
Και να μην παραλείψω να πω ότι στη νίκη αυτή –αναφέρθηκε και ο Γραμματέας πριν, η θυσία του Παύλου Φύσσα αλλά και η στέρεη παρουσία αυτής της ηρωικής γυναίκας, της Μάγδας Φύσσα, είναι μία συνεισφορά στη δημοκρατία που κανένας νέος, κανένας πολίτης αυτής της χώρας δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Παρά τις σημαντικές κατακτήσεις που πετύχαμε, όμως, μετά την εκλογική νίκη της Ν.Δ. ο πολιτικός χειμώνας επέστρεψε πολύ γρήγορα στη χώρα.
Κάναμε τόσο κόπο να φέρουμε την Άνοιξη και πριν προλάβουμε το καλοκαίρι, αυτοί με ταχύτητα τώρα μας γυρίζουν πίσω στον χειμώνα.
Εμείς απαλλάξαμε τη χώρα από τα μνημόνια.
Αυτοί όμως τώρα επιβάλλουν ξανά σκληρά μνημονιακά μέτρα, ιδίως στο χώρο της εργασίας. Όχι επειδή το ζητάνε οι δανειστές αλλά επειδή το ζητάνε τα συμφέροντα που εκπροσωπούν.
Εμείς προσπαθήσαμε, σε δύσκολες συνθήκες, να δώσουμε ανάσα στην κοινωνική πλειοψηφία.
Αυτοί όμως τώρα, καταργούν το κοινωνικό μέρισμα, παραπέμπουν στις καλένδες τη δέκατη τρίτη σύνταξη, επιβάλλουν υπέρογκες αυξήσεις στο ρεύμα και ετοιμάζουν νέες επιβαρύνσεις με το αφορολόγητο για συνταξιούχους, εργαζόμενους, μεσαία τάξη.
Εμείς πολεμήσαμε την εργασιακή αγριότητα, αυξήσαμε τον βασικό μισθό, αποκαταστήσαμε τις συλλογικές συμβάσεις.
Αυτοί όμως τώρα, από τις πρώτες κιόλας ώρες της εξουσίας τους, επαναφέρουν εκατομμύρια εργαζόμενους σε καθεστώς ανασφάλειας, απόγνωσης, και ζούγκλας.
Εμείς, όπως είπα πριν, σε δύσκολες συνθήκες, απλώσαμε ένα δίχτυ ασφαλείας για τη νέα γενιά.
Αυτοί όμως τώρα, ερωτοτροπούν με σκοταδιστικές αντιλήψεις στην εκπαίδευση
καταργούν πανεπιστημιακές σχολές, όπως στην Πάτρα,
δυσφημίζουν τη δημόσια Παιδεία,
και επιχειρούν να επιβάλουν ως καθεστώς μια αντίληψη «αριστείας», που όμως δεν είναι παρά μία αντίληψη πελατείας.
Τα παιδιά που έχουν πρόσβαση στην εξουσία του χρήματος και της πολιτικής να απολαμβάνουν τις ευκολίες και τα παιδιά των πολλών να περιορίζονται για ψυκτικοί και ειδικευμένο προλεταριάτο.
Εμείς, φίλες και φίλοι, δώσαμε ανάσα στη Δημοκρατία με την απλή αναλογική, την αποτροπή της αστυνομικής αυθαιρεσίας, την αναθεώρηση του Συντάγματος, την απαλλαγή του κράτους από τον κομματισμό, τον σεβασμό της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.
Αυτοί όμως τώρα έχουν ήδη πλημμυρίσει, σαν έτοιμοι από καιρό, τον κρατικό μηχανισμό με δικούς τους ανθρώπους.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ελέγχει την ΕΥΠ, αλλά και την ΕΡΤ.
Ενώ έχουν εξαπολύσει μια εκστρατεία νόμου και τάξης, που όμως δεν υπηρετεί ούτε το νόμο, ούτε την τάξη.
Διότι δεν υπηρετείς καμία τάξη και καμία ασφάλεια όταν μεταφέρεις τρομαγμένους στις κλούβες τα παιδιά με τις κούκλες στο χέρι και τις μάνες τους να κλαίνε από τρόμο και από φόβο.
Εμείς δώσαμε χώρο στη Δικαιοσύνη να ερευνήσει μεγάλα σκάνδαλα, όπως του ΚΕΕΛΠΝΟ και της Νοβάρτις.
Αυτοί όμως τώρα τρομοκρατούν τη δικαιοσύνη. Στήνουν διώξεις φαρσοκωμωδίας ώστε να συγκαλύψουν τα σκάνδαλα και να διώξουν τους διώκτες των φαύλων πολιτικών που ζημίωσαν το Δημόσιο ταμείο.
Εμείς, επίσης, δώσαμε πρόσβαση στη δημόσια Υγεία για δυόμιση εκατομμύρια ανασφάλιστους συμπολίτες μας. Και είμαστε περήφανοι γι αυτό.
Αυτοί όμως τώρα, έσπευσαν από τις πρώτες μέρες να καταργήσουν τον ΑΜΚΑ για τους πιο ευάλωτους, τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, και να τους πετάξουν έξω από το σύστημα περίθαλψης με τραγικές συνέπειες τόσο γι αυτούς όσο όμως και για ολόκληρο τον πληθυσμό.
Ευτυχώς οι γιατροί, το προσωπικό των νοσοκομείων έχουν αποτρέψει στην πράξη αυτή την απάνθρωπη επιλογή της κυβέρνησης. Και θέλω από αυτό εδώ το βήμα, να καλέσω δασκάλους, γιατρούς, νοσηλευτές γονείς, να μην επιτρέψουν στην κυβέρνηση να υλοποιήσει τα σχέδιά της εναντίον ανήμπορων ανθρώπων και παιδιών.
Και πριν ανέβω σ’ αυτό το βήμα έμαθα ότι στη Λέσβο, στη Μόρια σήμερα είχαμε για άλλη μια φορά δυσάρεστα νέα. Λίγες μέρες πριν ένα μικρό παιδί έπεσε νεκρό. Σήμερα δύο ακόμη άνθρωποι.
Κι εμείς λέμε, ανεξάρτητα ποια είναι η καταγωγή τους, ανεξάρτητα ποιο το χρώμα τους, ανεξάρτητα ποια είναι η θρησκεία τους είναι άνθρωποι, είναι άνθρωποι και πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα η ανθρώπινη ζωή, τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Εμείς, τέλος, φίλες και φίλοι, αποκαταστήσαμε τη διεθνή εικόνα της χώρας.
Τολμήσαμε να ανοιχτούμε στους γείτονες μας, να εφαρμόσουμε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική ειρήνης και συνεργασίας.
Τολμήσαμε τη Συμφωνία των Πρεσπών, και είμαστε περήφανοι γιατί κλείσαμε μια μεγάλη πληγή για τη χώρα, μια μεγάλη πληγή για τα Βαλκάνια, μια μεγάλη πληγή αστάθειας για την περιοχή μας.
Εμείς τολμήσαμε. Αυτοί… ξέρετε τι έκαναν. Ξέρετε πώς εκμεταλλεύτηκαν με τον πιο χυδαίο, τον πιο λαϊκίστικο, τον πιο υποκριτικό και εθνικά επικίνδυνο τρόπο το ζήτημα αυτό. Και πώς έγιναν ένα με την πατριδοκαπηλεία, με την ακροδεξιά, τον εθνολαϊκισμό για να κερδίσουν κάποιες ψήφους.
Σε βάρος βέβαια της χώρας.
Και ξέρετε βέβαια τι έκαναν μετά, τι κάνουν τώρα.
Πως μετατράπηκε από τη μία μέρα στην άλλη η «προδοτική συμφωνία» σε συμφωνία που «θα την τηρήσουνε και θα την τιμήσουνε». Πως πούλησαν μέσα σε μία μέρα όλους αυτούς τους δήθεν μακεδονομάχους. Και δεν έχουν την εντιμότητα να ζητήσουν μια συγνώμη από όσους εξαπάτησαν με τον χειρότερο τρόπο. Και από όλους όσους, με τη βοήθεια της ρητορικής τους, τους έδωσαν βορά σε προπηλακισμούς και σε ακρότητες ακροδεξιών, όπως τους βουλευτές μας που τις νύχτες τούς επισκέπτονταν στα σπίτια τους με βόμβες μολότοφ, τρομοκρατώντας τους να μην ψηφίσουν, να μην κάνουν αυτό που έλεγε η συνείδησή τους. Ούτε μια συγνώμη λοιπόν γι αυτό.
Δεν είχαν όμως την εντιμότητα να ζητήσουν μια συγνώμη ούτε και για την άλλη αθλιότητα, την αθλιότητα που έστησαν γύρω από την τραγωδία στο Μάτι.
Πώς μπόρεσαν να χτίσουν τόση προπαγάνδα, πώς μπόρεσαν να ρίξουν τόση χολή, πώς μπόρεσαν να καπηλευτούν τόσες ανθρώπινες ζωές Όλα για την ψήφο.
Και να έρθει προχθές ο κύριος Μητσοτάκης, από το βήμα του ΟΗΕ, να μας ενημερώσει ότι η καταστροφή στο Μάτι οφειλόταν στα ακραία καιρικά φαινόμενα και στην κλιματική αλλαγή.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που ο λαός μας, οι δημοκρατικοί πολίτες, όλοι εμείς, ζούμε.
Μια πραγματικότητα που πρέπει, οφείλουμε τώρα να αντιμετωπίσουμε. Με ψυχραιμία, μαχητικότητα, εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, αλλά κυρίως με σχέδιο και αποφασιστικότητα.
Γιατί απέναντί μας δεν έχουμε απλώς μια δεξιά κυβέρνηση. Απέναντί μας έχουμε μια αμοραλιστική κυβέρνηση της Δεξιάς και για αυτό θα έλεγα και μια σκληρή και βαθιά αντιλαϊκή κυβέρνηση.
Που δεν έχει σημασία αν είναι ανίκανη να διαχειριστεί αποτελεσματικά μικρά ή μεγαλύτερα θέματα. Από τους τουρίστες στο νησί της Σαμοθράκης μέχρι τους πρόσφυγες στη Λέσβο και τη Σάμο. Γιατί όπως και να τα διαχειριστεί, ένας στρατός μισθοφόρων δημοσιογράφων σε θέσεις μετακλητών στο δημόσιο, αλλά και μια στρατιά μέσων ενημέρωσης διαμορφώνουν μια διαφορετική, εικονική πραγματικότητα. Ίσως δεν είναι υπερβολή, αλλά το μόνο που λειτουργεί πραγματικά άριστα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η μιντιακή προπαγάνδα, από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Πόσα παραδείγματα να θυμηθούμε σε τρεις μόνο μήνες;
Αυξάνονται οι μετακλητοί;
«Μείωση των μετακλητών» λένε οι ειδήσεις.
Αυξάνεται η τιμή τους ρεύματος;
«Αύξηση που δεν επηρεάζει τον καταναλωτή» λένε οι ειδήσεις.
Φεύγουν οι ξένοι επενδυτές από το Ελληνικό;
«Γίνεται ελληνικό το Ελληνικό» λένε οι ειδήσεις.
Καταργείται η αιτιολόγηση των απολύσεων;
«Άρση του φακελώματος των εργαζόμενων» λένε οι ειδήσεις.
Ακούστε τι σκαρφίστηκαν, οι αθεόφοβοι για τις αναιτιολόγητες απολύσεις, φακέλωμα!
Κάθε αλήθεια, μα κάθε αλήθεια, σκεπάζεται από ένα ψέμα.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ζούμε πλέον την επόμενη φάση της μεγάλης προπαγάνδας.
Από τα fake news στα no news.
Τα νέα που δεν συμφέρουν δεν μεταδίδονται καν.
Οι πραγματικές ειδήσεις δεν ακούγονται καν στις ειδήσεις.
Αν όμως αυτή είναι η νέα πραγματικότητα, ο νέος βαρύς χειμώνας που διαδέχτηκε την άνοιξη, πριν καν προλάβουμε να δούμε καλοκαίρι,
Το ερώτημα είναι εμείς τι κάνουμε ;
Αυτοί ξέρουμε τι θέλουν.
Θέλουν με τη βοήθεια των ΜΜΕ και της διαπλοκής να επιβάλουν όχι μόνο τη δική τους διακυβέρνηση αλλά ένα καθεστώς κοινωνικής αδικίας και ανάπηρης δημοκρατίας. Ακριβώς το ίδιο που μας οδήγησε στη κρίση.
Και θέλουν, προσέξτε, όχι απλά να το παλινορθώσουν, αλλά θέλουν να το πακτώσουν.
Το ερώτημα όμως είναι εμείς τι κάνουμε ;
Θα καθίσουμε στις δάφνες του 32%, ικανοποιημένοι που χάσαμε μεν, αλλά κρατήσαμε τις δυνάμεις μας;
Θα περιμένουμε υπομονετικά να ξαναέρθει η σειρά μας;
Θα απολαμβάνουμε την πολυτέλεια της εύκολης κριτικής, χωρίς προτάσεις και παρεμβάσεις μέσα στην κοινωνία ;
Η απάντηση είναι όχι και πάλι όχι.
Θα αξιοποιήσουμε τον χρόνο στην αντιπολίτευση, όχι για να περιμένουμε πότε θα πέσει το ώριμο φρούτο. Αλλά για να χτίσουμε μια νέα οργανική σχέση με το λαό και ιδιαίτερα με τα κοινωνικά εκείνα στρώματα που μας στήριξαν, μας στηρίζουν και που εμείς θέλουμε να εκπροσωπούμε.
Αλλά ταυτόχρονα, θα αξιοποιήσουμε το χρόνο και για να μάθουμε από τα λάθη και τις παραλείψεις μας. Και να μετατρέψουμε την εμπειρία σε γνώση και σε πρόγραμμα ρεαλιστικό και σύγχρονο για την προοδευτική διακυβέρνηση που έχει ανάγκη ο τόπος.
Και αν οι αντίπαλοί μας, λοιπόν, έχουν ολιγάρχες να τους στηρίζουν, εμείς δεν τρομάζουμε γιατί έχουμε τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους να μας στηρίζουν.
Αν εκείνοι διαπλέκονται με συμφέροντα. Εμείς «διαπλεκόμαστε» με τη νέα γενιά και τα όνειρά της. Με τους νέους εργαζόμενους, με τους άνεργους, με τους φοιτητές, με τους πτυχιούχους, τους επιστήμονες, τους startupers. Το πιο δημιουργικό δηλαδή κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.
Αν αυτοί έχουν κάποια μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης με το μέρος τους, εμείς έχουμε δεκάδες χιλιάδες μικρά, αλλά δεκάδες χιλιάδες μικρά μέσα ενημέρωσης, που είναι τα κινητά σας τηλέφωνα, οι ηλεκτρονικοί σας υπολογιστές, τα μέσα επικοινωνίας των νέων τεχνολογιών που χρησιμοποιούν καθημερινά ο καθένας και η κάθε μια από εμάς. Αν τα συντονίσουμε σωστά, θα είναι το μεγάλο υπερόπλο στην πληροφόρηση των πολιτών και στην προσπάθειά μας να φτάσει η αλήθεια, να φτάσει η φωνή μας μέχρι την τελευταία πόλη, την τελευταία γειτονιά, το τελευταίο σπίτι.
Και αν αυτοί έχουν κερδίσει την ηγεμονία στα ΜΜΕ, εμπρός λοιπόν εμείς να κερδίσουμε στην ηγεμονία των ιδεών, στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Να συνεγείρουμε τον λαό μας με ένα πρόγραμμα αντίστασης και πάλης, με ένα πρόγραμμα για την αλλαγή της κοινωνίας, όπως έκανε πάντα η Αριστερά.
Να στηρίξουμε την κοινωνική πλειοψηφία στον αγώνα της να μην περάσουν τα μέτρα που θα ξηλώσουν όσα πετύχαμε και θα ρημάξουν το δικό της αύριο.
Και να κρατήσουμε ανοιχτό το δρόμο της αλλαγής, της δημοκρατίας και της προόδου.
Από εδώ λοιπόν, από αυτή τη συγκέντρωση, τη γιορτή της νεολαίας, έχοντάς μου απέναντι τα πιο καθαρά και αισιόδοξα πρόσωπα, τα πρόσωπα των νέων ανθρώπων, θέλω να καλέσω όλους και όλες εσάς – ας το παραφράσω λίγο – όχι σε μια έφοδο στον ουρανό, όπως λέει το σύνθημα του φεστιβάλ της νεολαίας, αλλά σε μια έφοδο κάτω στη γη, εδώ.
Με τη Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία στο χέρι, να βγούμε στον κόσμο, να βρεθούμε δίπλα σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε νέο, στους ανθρώπους του μόχθου και της δημιουργίας.
Να συζητήσουμε με τους ανθρώπους, να νικήσουμε το προπέτασμα της προπαγάνδας και του ψεύδους, να κάνουμε τους πολίτες κοινωνούς της αλήθειας για όλα όσα γίνονται γι’ αυτούς, χωρίς αυτούς.
Και να οργανώσουμε, μέσα από μια μεγάλη πορεία προς το λαό, που θα αγκαλιάσει εκατομμύρια ανθρώπους, τον ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής.
Απευθύνουμε λοιπόν σήμερα ένα πλατύ, δημοκρατικό προσκλητήριο ένταξης.
Ένα πλατύ, δημοκρατικό προσκλητήριο σε όλους τους προοδευτικούς, δημοκρατικούς πολίτες να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Να μπούμε όλοι στον ίδιο στίβο, για τον ίδιο αγώνα. Να πάρουμε την υπόθεση της προοδευτικής παράταξης, την υπόθεση της προόδου στα χέρια μας.
Όλες και όλοι εμείς, έτσι ξεκινάει η διακήρυξή μας, το κάλεσμά μας. Όλες και όλοι εμείς που πιστεύουμε στις αξίες της ελευθερίας, της κοινωνικής προόδου, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.
Όλες και όλοι εμείς που οραματιζόμαστε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Όλες και όλοι οι πολίτες του σήμερα που εμπνεόμαστε από τους μεγάλους αγώνες του χθες και τις ιστορικές παρακαταθήκες του ελληνικού λαού για δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Όλες και όλοι εμείς που εμπνεόμαστε από τις πιο λαμπρές παραδόσεις της Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος στον τόπο μας.
Αλλά και όλες και όλοι εμείς οι νεότεροι, που διαμορφώσαμε την πολιτική μας συνείδηση στα κινήματα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, στη Γένοβα, στο Κοινωνικό φόρουμ, στις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις κατά της λιτότητας των μνημονίων, αλλά και στις σημερινές κινητοποιήσεις για την προστασία του περιβάλλοντος στην εποχή της κλιματικής αλλαγής.
Όλες και όλοι εμείς που συναντηθήκαμε στους εκλογικούς αγώνες της Προοδευτικής Συμμαχίας και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε όλα τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα.
Όλες και όλοι εμείς, άνθρωποι με διαφορετικές παραδόσεις, αριστεροί, σοσιαλιστές, προοδευτικοί δημοκρατικοί πολίτες, αγωνιστές και αγωνίστριες του κομμουνιστικού, του οικολογικού, του φεμινιστικού κινήματος.
Όλες και όλοι εμείς είναι ανάγκη, είναι ανάγκη κοινωνική, είναι ανάγκη εθνική, είναι ανάγκη πολιτική, να ενώσουμε σήμερα τις δυνάμεις μας για να οικοδομήσουμε την Αριστερά της νέας εποχής.
Για να οικοδομήσουμε χωρίς αποκλεισμούς ένα κόμμα μαζικό, λαϊκό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό. Ένα κόμμα που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και θα δίνει ρεαλιστικές και προοδευτικές απαντήσεις σε όλα τα σύνθετα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και ο λαός μας.
Η Αριστερά, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, σε κάθε της εκδοχή, υπήρξε από την πρώτη μέρα της δημιουργίας της δύναμη προοδευτικής αλλαγής.
Στην πατρίδα μας, κάθε φορά που προσπάθησε να παρέμβει με τόλμη, με λογισμό και μ’ όνειρο, κάθε φορά που οικοδόμησε συμμαχίες και τοποθετήθηκε ηγεμονικά και ταυτόχρονα κινηματικά, η Ελλάδα, ο λαός μας, οι κοινωνικές δυνάμεις της αλλαγής είδαν και βλέπουν τους αγώνες τους να δίνουν καρπούς.
Τις μεγάλες δημοκρατικές κατακτήσεις του λαού μας, αλλά και τις διαχρονικές δημοκρατικές και προοδευτικές αξίες θέλουμε να υπηρετήσουμε με την ίδια αποφασιστικότητα και με τους πιο πρόσφορους τρόπους στις νέες συνθήκες.
Να δημιουργήσουμε δηλαδή μια μεγάλη προοδευτική, κοινωνική πλειοψηφία με στόχο μια νέα, προοδευτική διακυβέρνηση. Πιο σίγουρη αυτή τη φορά, που θα πατάει με γερά πατήματα. Πιο έμπειρη, πιο αποφασιστική και πιο σύντομα να έρθει, λέω εγώ, προσθέτω εγώ.
Δεν παραβλέπουμε, βεβαίως, ότι ζούμε σε μία ιστορική συγκυρία που ο παγκόσμιος καπιταλισμός στην πιο επιθετική και απάνθρωπη μορφή του θέλει να εμφανίζεται ως το επιστέγασμα του πολιτισμού, ως το τέλος της Ιστορίας, το τέλος των κοινωνικών αγώνων, το τέλος της πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Βλέπετε τις τελευταίες μέρες αξιοποιείται αυτό το ρεύμα της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και η αλλαγή των συσχετισμών για να αναδυθεί ένας ιστορικός αναθεωρητισμός με ψηφίσματα στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και με τίτλους σε χαρτοφυλάκια που προφανώς έχουν ένα έντονο ιδεολογικό στίγμα.
Θέλουν να μας πείσουν, λοιπόν, ότι τελείωσαν οι ιδεολογίες. Τελείωσε η ιστορία. Τελείωσαν οι κοινωνικοί αγώνες, η πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Εμείς, λοιπόν, είμαστε εδώ και πρέπει να είμαστε εδώ. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Γιατί η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι και στην Ευρώπη θα αγωνιστούμε. Θα αγωνιστούμε για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς. Γιατί η Ευρώπη έλεγαν κάποτε κάποιοι σημαντικοί θεωρητικοί της Αριστεράς είναι το ύστατο πεδίο της πάλης, της πολιτικής και της ταξικής. Σε μια οικονομία παγκοσμιοποιημένη. Στην Ευρώπη θα δώσουμε τη μάχη.
Αλλά θα δώσουμε τη μάχη για να ενώσουμε τις φωνές μας. Να ενώσουμε τις φωνές μας και να διακηρύξουμε:
Ότι η ιστορία δεν έχει ακόμα τελειώσει! Γιατί το δίκιο δεν έχει ακόμα κερδηθεί.
Αυτό που συνέβη για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η δημιουργία μίας κυβέρνησης με πυρήνα την Αριστερά μέσα στην Ε.Ε., αποτελεί ιστορικό ορόσημο. Είναι, όμως, και μία τολμηρή προβολή στο μέλλον.
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο.
Με μια οικονομία που στηρίζεται στη γνώση και δίνει περισσότερους πόρους στην έρευνα, την τεχνολογία και την καινοτομία.
Με ένα ισχυρό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα που θα αποτελεί επένδυση για το μέλλον της κοινωνίας.
Με εργασία για όλους αλλά και με προστασία της εργασίας για όλους.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, όμως, φίλες και φίλοι.
Κανένα μοντέλο δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένο σήμερα, αν δεν εμπεριέχει και τον σεβασμό των φυσικών πόρων. Τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής είναι ήδη εδώ.
Δεν αφορούν το μακρινό μέλλον ή κάποιους άλλους και όχι εμάς. Επηρεάζουν τη ζωή μας, τη λειτουργία των πόλεών μας, το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας.
Το παγκόσμιο κίνημα για την κλιματική κρίση συνδυάζει την κοινωνική και τη διαγενεακή δικαιοσύνη με την προστασία του πλανήτη και της ζωής.
Και τόσο στην Ευρώπη όσο, όμως, και στις ΗΠΑ, διεξάγεται σήμερα μια κρίσιμη, σημαντική συζήτηση για την ανάγκη ενός παγκόσμιου πράσινου New Deal.
Η κινητοποίηση των νέων ανθρώπων, η κινητοποίηση των μαθητών για το κλίμα, πριν από μερικές μέρες, ήταν ό,τι πιο ελπιδοφόρο έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς.
Το σύνθημα «Αλλάξτε το σύστημα, όχι το κλίμα», αυτό το σύνθημα που επικράτησε σε αυτές τις κινητοποιήσεις κατάφερε να δονήσει ολόκληρο τον πλανήτη.
Η περίπτωση της 16χρονης Γκρέτα που στο διαδίκτυο την ειρωνεύονται τα ίδια ακροδεξιά τρολ που πολεμούν καθημερινά εδώ τον ΣΥΡΙΖΑ, η περίπτωση της Γκρέτα είναι εδώ και κινητοποιεί εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη.
Άκουσα τη νεαρή ακτιβίστρια σε μία ομιλία της να λέει: «Βρισκόμαστε στις αρχές ενός μαζικού αφανισμού κι εσείς για το μόνο που μιλάτε είναι για τα χρήματα».
Και γω αναρωτιέμαι :
Αλήθεια τα λόγια αυτά τι ιδεολογικό πρόσημο έχουν; Αλήθεια τα λόγια αυτά τι ιδεολογικό χρώμα έχουν; Πράσινο ή κόκκινο;
Είναι λόγια που μιλούν μόνο για το κλίμα ή λόγια που μιλάνε για το σύστημα, το οικονομικό και το πολιτικό, που καταστρέφει το κλίμα, καταστρέφει τον πλανήτη, καταστρέφει το μέλλον και τις ζωές μας;
Η αριστερά της εποχής μας, θα πω λοιπόν εγώ, παραφράζοντας έναν άλλον μεγάλο – ιστορική μας παρακαταθήκη και αυτός – τον Πουλαντζά, η Αριστερά της εποχής μας είτε θα είναι οικολογική είτε δεν θα υπάρχει. Αυτή είναι η πραγματικότητα και οφείλουμε να τη δούμε κατάματα. Και οφείλουμε να δράσουμε πάνω σε αυτή την πραγματικότητα.
Για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, η Προοδευτική Συμμαχία, οφείλει να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια κινητοποίηση για το κλίμα. Οφείλει να είναι μια συμμαχία κόκκινη και πράσινη ταυτόχρονα.
Γιατί δεν μπορεί πια το κόκκινό να σταθεί χωρίς το πράσινο, ούτε το πράσινο να αντέξει χωρίς το κόκκινο.
Αν, λοιπόν, φίλες και φίλοι, η πρώτη τετραετία, η πρώτη φορά Αριστερά στον τόπο ήταν η τετραετία της εξόδου από τα Μνημόνια, ήταν η τετραετία που είχε σαν στόχο να σταματήσουμε την οικονομική καταστροφή, η επόμενη κυβερνητική μας θητεία θα πρέπει να είναι εκείνη της πράσινης ανάπτυξης. Θα είναι εκείνη να σταματήσουμε την οικολογική καταστροφή.
Με μια γενναία στροφή στα ζητήματα της ενέργειας, των υποδομών, του ορυκτού πλούτου, της προστασίας των δασών και της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Με έμφαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και με οργανωμένο εθνικό σχέδιο για τη δίκαιη μετάβαση από το πετρέλαιο στο φυσικό αέριο και από εκεί στις ανανεώσιμες πηγές.
Προφανώς, σε διαρκή διαβούλευση, επικοινωνία, αλληλοτροφοδότηση με τα κινήματα και με τη νεολαία που θα είναι και οφείλει να είναι στην πρώτη γραμμή μιας νέας παγκόσμιας οικολογικής επανάστασης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Η σημερινή μας διακήρυξη, το δημοκρατικό κάλεσμα που σήμερα απευθύνουμε σε κάθε πολίτη που αγωνίζεται, ελπίζει ονειρεύεται, παλεύει για ένα καλύτερο αύριο, έχει ως άμεσο στόχο να φτιάξουμε ένα κόμμα μαζικό, ανοιχτό, δημοκρατικό, νεανικό και ανήσυχο στη σκέψη και την πράξη.
Ένα κόμμα ανοιχτό στις δημιουργικές και αγωνιστικές πρωτοβουλίες της κοινωνίας, στην κριτική, στη δημιουργικότητα του ενός και στη φαντασία των πολλών, στην αλήθεια του άλλου. Όχι μόνο στη δική μας αλήθεια.
Με δυο λόγια, ένα κόμμα δημοκρατικό, πλουραλιστικό, διαδραστικό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, η μεγάλη προοδευτική παράταξη των καιρών μας, που θέλουμε και οραματιζόμαστε να είναι η μεγάλη κυβερνώσα αριστερά της εποχής μας, δεν είναι ο δρόμος των λίγων, ούτε των «πεφωτισμένων». Είναι ο δρόμος της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.
Για αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ που ονειρευόμαστε δεν είναι τα κομματικά στελέχη του, δεν είναι οι βουλευτές του, δεν είναι οι τοπικοί του άρχοντες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που ονειρευόμαστε δεν είναι ο Πρόεδρός του, δεν είμαι εγώ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εσείς.
Όλοι εσείς, οι άνθρωποι που τον στηρίζουν.
Ο κάθε νέος και η κάθε νέα που αποφασίζει να έχει αύριο σε αυτή τη χώρα.
Ο άνθρωπος της δουλειάς, ο άνεργος, ο άνθρωπος του πολιτισμού και των γραμμάτων, ο αυτοαπασχολούμενος, ο αγρότης, αυτός που επιχειρεί στην οικονομία με σεβασμό στα εργασιακά δικαιώματα, ο επιστήμονας, ο τεχνίτης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που επέλεξε, παρά την τρομοκρατία και το μπούλινγκ, το ’15 να ψηφίσει για μια άλλη εποχή στη χώρα, για να υψώσει ξανά το ανάστημα της περηφάνιας αυτού του λαού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πολίτης που άντεξε. Και αυτός που καθημερινά συνειδητοποιεί και επιστρέφει στην πάλη του αγώνα, στον αγώνα τον καθημερινό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, είστε όλοι εσείς. Τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων του. Αυτοί που κάθε μέρα τον πλησιάζουν. Αυτοί και μόνον αυτοί είναι οι ιδιοκτήτες του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτούς, λοιπόν, απευθύνεται το μεγάλο προσκλητήριο, το μεγάλο δημοκρατικό προσκλητήριο.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται κανέναν και καμιά μόνο ως ψηφοφόρο, μια φορά στα τέσσερα χρόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τους χρειάζεται όλους, αλλά κυρίως χρειάζεται το καθημερινό τους «παρών», τη δική τους πνοή, τη δική τους πείρα, τη δική τους ενέργεια.
Σήμερα λοιπόν ξεκινάμε μια μεγάλη πορεία προς το λαό.
Μέσα στον επόμενο μήνα, με την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και τη χρήση ψηφιακής πλατφόρμας, θα απλωθεί σε όλη την Ελλάδα η καμπάνια εγγραφής νέων μελών.
Είναι στο χέρι μας να τα καταφέρουμε.
Είναι στο χέρι μας το προσκλητήριο για τη συμμετοχή στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία να γίνει από ένα απλό χαρτί, η σκυτάλη της δημοκρατίας από πολίτη σε πολίτη, από γειτονιά σε γειτονιά, από πόλη σε πόλη.
Καλούμε λοιπόν όλες και όλους τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες να ενταχθούν στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Καλούμε τους νέους και τις νέες να γίνουν η πρωτοπορία αυτού του προοδευτικού εγχειρήματος, του μόνου που είναι σε θέση να εγγυηθεί την αλλαγή πορείας της χώρας σε κατεύθυνση δημοκρατική και προοδευτική.
Του μόνου που είναι σε θέση να μεταμορφώσει ειρηνικά και δημοκρατικά το όραμα του σοσιαλισμού σε καθημερινή μάχη και πράξη δικαιοσύνης και ελευθερίας. Με ρήξεις και μεταρρυθμίσεις καθημερινά σε κάθε τόπο, σε κάθε πεδίο.
Γιατί οραματιζόμαστε μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμένους, χωρίς αόρατους ανθρώπους.
Μια κοινωνία που θα χωράει τα όνειρα και τις ανάγκες μας.
Ξεκινάμε, λοιπόν, όλοι μαζί αυτό το αποφασιστικό βήμα.
Και το σύνθημά μας, η απεύθυνσή μας, σε καθένα και σε καθεμιά ξεχωριστά είναι:
Πάρε τον ΣΥΡΙΖΑ στο χέρι σου.
Πάρτε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σας.
Για ένα κόμμα ανοιχτό, δημοκρατικό, συμμετοχικό.
Βαθιά αριστερό στην πράξη, αλλά και στις ιδέες.
Και για μια Ελλάδα της ισότητας και της αλληλεγγύης.
Για μια Ελλάδα της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Για την Ελλάδα των ελπίδων μας.
Να είστε καλά, καλή δύναμη.
Καλή δύναμη και καλή δουλειά.