Το Δ.Σ. του Συνδέσμου των εν Αττική Γεωργιτσιανων Λακεδαίμονος, εκφράζει τις θερμές ευχαριστίες του, προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ.κ. Ευστάθιο, για την εξαιρετική πρωτοβουλία του και έντονη θετική δραστηριότητα του, με σκοπό την επαναλειτουργία της ιστορικής ιεράς Μονής του Προφήτου Ηλία Γεωργιτσίου Λακωνίας. Ένα μεγάλο Ευχαριστώ και στον συμπατριώτη Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη πατέρα Ευσέβιο Ρασσιά, ο οποίος με μεράκι και εθελοντική εργασία, ξεκίνησε την υλοποίηση της απόφασης και την τήρηση των διαδικασιών που απαιτούνται.
Κατόπιν ολοκληρωμένου αιτήματος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης κ.κ. Ευσταθίου, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφάσισε ομόφωνα την αναγνώριση συστάσεως 6 Ιερών Μονών της Ι.Μ Μονεμβασίας και Σπάρτης. Αναλυτικό έγγραφο προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος είχε αποστείλει ο Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης , στις 15 Απριλίου 2021, όπου ζητούσε την έκδοση Διαπιστωτικής Πράξης για 6 εγκαταλειμμένες και ερειπωμένες ιστορικές Ιερές Μονές της Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης.
Στις Μονές, ωστόσο, διασώζονται τα Καθολικά τους και κάποια από τα κελιά.
Πρόκειται για τα Μοναστήρια: Παναγίας Ελεούσης Κούμπαρη που ιδρύθηκε το 1602, Παναγίας Ρεματιανής με έτος ίδρυσης το 1692, Παναγίας Ταϋγέτης που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα, Παναγίας Βρεσθενιτίσσης με έτος ίδρυσης το 1602, Τιμίου Προδρόμου στο Συντζάφι Χρυσάφων, που ιδρύθηκε το 1625 και Προφήτου Ηλία Γεωργιτσίου, με έτος ίδρυσης το 1619.
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφάσισε ομόφωνα την αναγνώριση συστάσεως αυτών των 6 Ιερών Μονών στην Ιερά Μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης.
Η σχετική απόφαση δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στο φύλλο της 7ης Ιουνίου 2021. Με βάση τα στοιχεία του αείμνηστου υπεραιωνόβιου συμπατριώτη μας, ιστορικού Δημοσθένη Τσερωτά και μαρτυρίες συμπατριωτών, ο ήρωας της επανάστασης Παπαφλέσσας, διέμενε στο μοναστήρι του προφήτη Ηλία Γεωργιτσίου Λακωνίας, για μεγάλο χρονικό διάστημα , κατά την διάρκεια της επανάστασης και μέρος του χώρου λειτουργούσε ως κρυφό σχολειό, με σκοπό την απελευθέρωση των Ελλήνων από την Τουρκική κατοχή. Ο Παπαφλέσσας γεννήθηκε στην Πολιανή Μεσσηνίας το 1786 ή το 1788 και ήταν υστερότοκος γιος, από δεύτερο γάμο, του Δημητρίου Δικαίου, ο οποίος είχε συνολικά 28 παιδιά. Το επίθετο Δικαίος είναι το πραγματικό της εν λόγω οικογένειας και απαντάται ακόμη και σήμερα στο χωριό του, την Πολιανή Μεσσηνίας. “Δικαίος” ήταν μοναστηριακός τίτλος που σήμαινε τον επιστάτη ή διαχειριστή μοναστηριού ή ασκητηρίου. «Το δε Φλέσσας ή Φλεσσαίος, εικοτολογείται ως παραφθορά του Εφέσιος ή Εφεσαίος. Τούτου δε ένεκα νομίζουσι τινές ότι οι Φλεσαίοι κατάγονται εκ της Εφέσου». Το κοσμικό όνομά του ήταν Γεώργιος Δικαίος του Δημητρίου. Φοίτησε στη Σχολή Δημητσάνας, την οποία δεν την τελείωσε και μόνασε το 1816 στο μοναστήρι της Παναγιάς της Βελανιδιάς στην Καλαμάτα, όπου πήρε το όνομα Γρηγόριος (παπάς Φλέσσας εξ ου και το Παπαφλέσσας). Εξαιτίας του επαναστατικού χαρακτήρα του, ήλθε σε σύγκρουση με τον επίσκοπο Μονεμβασιάς, έφυγε από τη μονή του και πήγε στο μοναστήρι της Ρεκίτσας . Στην Ρεκιτσα διέμεινε λίγες βραδιές και για λόγους ασφαλείας, έφυγε για το μοναστήρι προφήτη Ηλία Γεωργιτσίου, όπου διέμενε, κατηύθυνε και κατέστρωνε σχέδια. Ο αείμνηστος υπεραιωνόβιος ιστορικός Δημοσθένης Τσερωτάς, είχε αγωνιστεί σκληρά, με σκοπό την συγκέντρωση και διαφύλαξη του ιστορικού αρχείου του Γεωργιτσίου. Το 1619 κτίστηκε το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία Γεωργιτσίου και απέκτησε προνόμια από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το υπουργείο πολιτισμού το 2002, ενέκρινε χρηματικό ποσό περίπου 580.000 ευρώ για την ανακαίνιση του ιστορικού Μοναστηριού. Διασώζονται τοιχογραφίες εξαιρετικής σημασίας και ανυπέρβλητου κάλους, με ιστορική και αρχιτεκτονική αξία.
Στα «Λακωνικά» τεύχος 9/1976, διαβάζουμε περιγραφή της άλλοτε περιουσιακής κατάστασης του Μοναστηριού:
«1 κουτί αγίων λειψάνων αργυρούν. Τα αναγκαία ιερά άμφια και βιβλία. Ζώα 300 αιγιδοπρόβατα, 3 βόδια εργατικά, 4 αγελάδια, 2 μουλάρια.
Οι μονάζοντες: Ο ηγούμενος Γερμανός, 5 μοναχοί, 4 μισθωτοί, το μοναστήριον πεπαλαιωμένον έχει Καλογριάς.
Κτήματα ποτιστικά και ξερικά στρεμ 23 , δίδουν κατ’ έτος – έως 80 μετρητικια. Αμπέλια στρέμματα 9 δίδουν μέτρα κατ’ έτος έως 30: προς 20 μποτζας το μέτρον. Ελαιόδενδρα 90 δίδουν μποτζας έως 90-100, ρίζας μουριάς, δίδουν έως 20 γρ. κατ’ έτος».
Η εμποροπανήγυρη του Προφήτη Ηλία Γεωργιτσιου, υπήρξε πόλος έλξης για εκατοντάδες επισκέπτες και ευρέως γνωστή (υπαίθριο παζάρι εμπορευμάτων και προϊόντων, συνήθως με την ευκαιρία της θρησκευτικής εορτής). Αλλού έψηναν ολόκληρα αμνοερίφια και αλλού γουρνοπούλες, με την συνοδεία μουσικής από οργανοπαίχτες.
Επισυνάπτεται απόφαση του τότε Δημάρχου Λεωνίδα Δ. Αλούπη, με αριθμό απόφασης 563/15-12-1911, για την τέλεση εμποροπανήγυρης στον Προφήτη Ηλία Γεωργιτσιου, από 18 μέχρι 24 Ιουλίου , σύμφωνα με το Βασιλικό διάταγμα με ΦΕΚ Α214/3-8-1911.
Μετά την θεία λειτουργία , στη μνήμη του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου, προσφέρονταν μεζέδες και κρασιά και ο γέρο Επαμεινώνδας με τις συκωταριές, «έκλεβε την παράσταση», ενώ το γλέντι με τους οργανοπαίχτες συνεχιζόταν για αρκετές ώρες.
Το Ιστορικό πρώην Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία Γεωργιτσίου, βρίσκεται σε μία εσοχή πλαγιάς γεμάτη αιωνόβια πλατάνια, έλατα και βελανιδιές, επί του κεντρικού επαρχιακού δρόμου Σπάρτης – Λογκανίκου.