Ένας αόρατος εχθρός μα πολύ ύπουλος κι ισχυρός
Έχει φωλιάσει σαν κόμπρα στον πράο αγέρα
Και κάνει μαύρη τη ζωή μας κάθε μέρα.
Φοράμε μάσκα για να μην μας δαγκάσει
Κρατούμε απ’ τους άλλους τις σωστές αποστάσεις
Και πάλι η καρδιά μας απ’ τον φόβο πάει να σπάσει.
Πλένουμε ευλαβικά και συνέχεια τα χέρια
Για να μην πάρουμε το χυμένο δηλητήριό του
Και πετύχει έτσι τον θανατερό σκοπό του.
Αχ, κορονοϊέ, πότε θα ’ρθει ο ήλιος να σε σβήσει
Ούτε ίχνος σου στον πλανήτη μας να μην αφήσει
Και τις πονεμένες μας ψυχές να αναστήσει.
Αφιερωμένο στον Σωτήρη Τσιόδρα