Στον Τομέα Υγείας του ΜέΡΑ-25 παρακολουθούμε τις ραγδαίες εξελίξεις με προβληματισμό και φόβο για την προχειρότητα και διαφαινόμενη ανικανότητα της κυβέρνησης σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως η πανδημία Covid-19.
Ενώ οι ιδεολογικοί πολέμιοι του ΕΣΥ έχουν τώρα σιωπήσει και περιμένουν από τους κατασυκοφαντημένους και λιγοστούς δημοσίους λειτουργούς να τους βγάλουν ασπροπρόσωπους, βρήκαν και αποδιοπομπαίο τράγο, τους νέους, που κατηγορούνται για την αποτυχία στον έλεγχο της διασποράς του ιού, την ίδια στιγμή που οι τουρίστες- πιθανοί φορείς εξακολουθούν να εισέρχονται στη χώρα ουσιαστικά ανεξέλεγκτα.
Η διαχείριση της πανδημίας αφορά περισσότερο το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και ελάχιστα το Υπουργείο Υγείας! Ο αστυνομικός κρίνεται συστηματικά αρμοδιότερος του υγειονομικού και η πολιτική της απαγόρευσης κρίθηκε πολύ προτιμότερη της θεραπείας και της διαβούλευσης. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν συνιστούν τελεσφόρο πολιτική οι απαγορεύσεις, αλλά η ενημέρωση και η διασφάλιση της συνεργασίας του πολίτη.
Η κυβέρνηση παραπληροφορεί σε σχέση με τις προσλήψεις, που όχι μόνο δεν επαρκούν, αλλά δεν είναι και μόνιμες, προκαλώντας έτσι σύγχυση στον κόσμο που μεταβαίνει στα δημόσια νοσοκομεία και προσδοκά εξυπηρέτηση που δεν λαμβάνει.
Παράλληλα, με έκπληξή μας πληροφορούμαστε την παραγγελία ενός εμβολίου για το οποίο δεν γνωρίζουμε καν την ευρεία και ουσιαστική αποτελεσματικότητα που ενδιαφέρει, δηλαδή την πρόληψη των σοβαρών κρουσμάτων, ώστε με τα παρόντα δεδομένα, οι πρώτοι που θα το κάνουν ουσιαστικά θα αποτελέσουν και πειραματικό πληθυσμό. Όπως και τα άλλα μέτρα, η προπαραγγελία ενός εμβολίου χωρίς στέρεη επιστημονική βάση δεν έχει να κάνει με το τι λειτουργεί αλλά με το τι βολεύει.
Τέλος, το άλλο μεγάλο επίκαιρο ζήτημα αφορά την έναρξη της σχολικής χρόνιας. Η πρόληψη είναι υψίστης σημασίας, γνωρίζοντας πως τα περισσότερα σχολεία δεν έχουν το κατάλληλο χώρο-απομόνωση σε περίπτωση κρούσματος. Τα σχολεία ξεκινάνε και μαζί τους ξεκινάει και το άγχος της χρήσης της μάσκας τόσο από τους εκπαιδευτικούς, όσο και από τους ίδιους τους μαθητές.
Το ζήτημα που προκύπτει είναι εάν είναι όλοι ενημερωμένοι και εκπαιδευμένοι σωστά, τόσο για τη χρησιμότητα της μάσκας, ώστε να αποφευχθεί η διασπορά φόβου και η πρόκληση ψυχικού τραύματος στους μαθητές μικρής ηλικίας, όσο και για τη σωστή χρήση της. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν σχολικοί νοσηλευτές σε όλα τα σχολεία, πότε και από ποιον θα γίνει αυτή η ενημέρωση;
Τι θα γίνει στα ειδικά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όπου τα περισσότερα παιδιά ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες και αδυνατούν να ακολουθήσουν τα συγκεκριμένα μέτρα; Οι γονείς είναι βασικό να συμμετάσχουν σε αυτή την εκπαίδευση-ενημέρωση.
Πέραν αυτών, από τον Τομέα Υγείας του ΜέΡΑ25 εξακολουθούν να συστήνονται και τα εξής ειδικότερα μέτρα:
1. Να γίνει επαρκέστερη ενημέρωση για τη σωστή χρήση της μάσκας καθώς και των κινδύνων που εμπεριέχει η λανθασμένη χρήση της τόσο στα σχολεία όσο και στο γενικό πληθυσμό.
2. Να χρησιμοποιηθούν άλλα δημόσια κτήρια για ΜΕΘ covid-19, και όχι τα υπάρχοντα νοσοκομεία. Με αυτόν τον τρόπο, μειώνεται ο κίνδυνος διασποράς του ιού σε άλλους ασθενείς αλλά και ο κίνδυνος να κλείσουν ολόκληρες μονάδες λόγω της διασποράς αυτής.
3. Να γίνουν όλες οι απαραίτητες προσλήψεις μονίμου και κατάλληλα εκπαιδευμένου προσωπικού ώστε να μην υπολειτουργούν τα νοσοκομεία
4. Να γίνει αποκέντρωση των εξετάσεων για τον ιό χρησιμοποιώντας και την πρωτοβάθμια φροντίδα, ώστε να αποφορτίζονται τα νοσοκομεία και να μην υπάρχει συγχρωτισμός και διασπορά.
5. Να ενταχθούν στον ΕΟΠΥΥ οι εξετάσεις που αφορούν το νέο ιό και να γίνεται έλεγχος στους επαγγελματίες υγείας (δημοσίους και μη) ανά τακτά χρονικά διαστήματα
6. Να απαιτείται πρόσφατη εξέταση για τον ιό σε όλους τους εισερχόμενους τουρίστες.
Η κυβέρνηση έχει αναλάβει την πλήρη ευθύνη για την προστασία των πολιτών από την πανδημία και αναμένουμε έστω και τώρα να κάνει τα δέοντα πριν είναι πολύ αργά.
7. Να καλύπτεται μέρος τουλάχιστον του επιπλέον κόστους που απαιτείται για την χρήση αποτελεσματικών προστατευτικών μέσων από τον COVID-19 στα ιδιωτικά ιατρεία και οδοντιατρεία, για την ασφάλεια ασθενών και προσωπικού.
Δε γίνεται η κυβέρνηση να περιμένει όλο αυτό το κόστος ούτε να απορροφηθεί από τους ιδιώτες (οι περισσότεροι εκ των οποίων βάλλονται ιδιαίτερα οικονομικά), αλλά ούτε και να αναμένει να μετακυλισθεί άδικα στους ασθενείς εν μέσω οικονομικής κρίσης.