Τις τελευταίες ημέρες και με αφορμή την πανδημία, που ταλάνισε και ταλανίζει την παγκόσμια κοινότητα συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας, βλέπω πολλούς επιφανείς και αναγνωρίσιμους πολίτες (τους λεγόμενους διάσημους) να βοηθούν ο καθένας με τον δικό του τρόπο και τη δυναμική του, συνανθρώπους αλλά όχι μόνο. Θετικότατο και αν μη τι άλλο παράδειγμα προς μίμηση. Μάλιστα, φροντίζουν να δείξουν και να μοιραστούν την καλή πράξη τους μέσω των ΜΜΕ και των social media. Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα και καμία αμφισβήτηση. Όμως, με ενοχλεί… φίλες & φίλοι, ότι μετά την πρώτη φορά, που καλώς συμβαίνει πάντα με το σκεπτικό ότι μπορεί να παραδειγματιστούν και άλλοι, ώστε να πράξουν αναλόγως, με ενοχλεί…αυτή η συμπεριφορά που συνεχίζεται και διαιωνίζεται από τα ίδια άτομα, (ίσως) για αυτοπροβολή και δικό τους όφελος ! Αποψή μου και αν θέλετε δική μου ιδεολογία είναι ότι την αλληλεγγύη ο κάθε άνθρωπος καλό θα ήταν να την δείχνει ανιδιοτελώς και σιωπηρά, χωρίς να το διατυμπανίζει, & φυσικά όχι για το «θεαθήναι». Τότε η πράξη μας είναι ουσιαστική και μεγαλειώδης. Άλλωστε για μένα Φιλανθρωπία είναι να βοηθάς υλικά, ψυχικά, πνευματικά, να παράγεις πολιτισμό, να καλλιεργείς τον ανθρωπισμό, τον αλτρουισμό, κάθε σου πράξη να είναι προϊόν αγάπης, δίχως ανταλλάγματα και προϋποθέσεις. Μην ξεχνάτε ότι το βαθύτερο μήνυμα της φιλανθρωπίας είναι να απεγκλωβιστούμε από τον εγωισμό μας και να πλησιάσουμε το συνάνθρωπο μας.
Τάκης Καρβουνιάρης