Κατά την άφιξή του, ο Μανώλης Ανδρουλάκης δήλωσε για τους ομογενείς και την κατάσταση στη Μαριούπολη: «Προσπαθήσαμε να βγάλουμε όσους περισσότερους μπορούσαμε. Και χθες βγάλαμε κάποιους που βρήκαμε. Έγινε ό,τι ήταν δυνατόν υπό τις συνθήκες», ενώ σε άλλο σημείο ανέφερε ότι αρκετές χιλιάδες ομογενών έχουν μείνει πίσω.
Ο Έλληνας πρόξενος μίλησε για χιλιάδες νεκρούς μεταξύ των Ουκρανών αμάχων και πως «η Μαριούπολη θα μπει σε μια σειρά πόλεων που καταστράφηκαν εντελώς, όπως το Γκρόζνι και το Χαλέπι».
Στη Μαριούπολη «δεν υπάρχει ζωή» υπογράμμισε και πρόσθεσε πως «μέσα σε 24 ώρες χάθηκαν όλες οι υποδομές, το ρεύμα, το νερό, οι επικοινωνίες».
Ερωτηθείς για την προσωπική του περιπέτεια, τόνισε ότι δεν του αρέσει η διάσταση που έλαβε το προσωπικό του ζήτημα, ειδικά «όταν γίνεσαι μάρτυρας περισυλλογής ανθρώπινων μελών».
Ανέφερε ότι ο χώρος όπου βρισκόταν χτυπήθηκε δύο φορές. «Ήξερα ότι δεν έχει έρθει η ώρα μου ακόμα· αυτό θα πω στον γιο μου όταν με ρωτήσει τι έκανα».
Ο Μανώλης Ανδρουλάκης επισήμανε ότι η διαφορά της Μαριούπολης από άλλες πόλεις είναι ότι «περικυκλώθηκε, ενώ αλλού κατάφεραν να βγάλουν τον κόσμο έξω [από την πόλη]».
Σχετικά με την ρωσική εισβολή, δήλωσε ότι αυτό που γίνεται στην Ουκρανία είναι τραγωδία για τόσο για τον ουκρανικό, όσο και για τον ρωσικό λαό και κάλεσε όλους να ενώσουν δυνάμεις για να επιτευχθεί εκεχειρία για την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Σημείωσε ότι τόσο μεταξύ των Ουκρανών, όσο και μεταξύ Ρώσων πλανάται ένα «μεγάλο γιατί» και εξέφρασε την πεποίθηση ότι «ήταν κάτι που ξεκίνησε ως στρατιωτική επιχείρηση και κατέληξε σε κάτι άλλο· η κατάσταση είναι αδιέξοδη».