Bούλευμα για Λιγνάδη: Τι αναφέρει για το παρελθόν του – Πώς αιτιολογείται η απόφαση

Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απέρριψε την αίτηση που είχε καταθέσει ο σκηνοθέτης για ακύρωση της δίωξης που ασκήθηκε σε βάρος του για βιασμό κατά συρροή

Με βούλευμά του, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απέρριψε την ένσταση ακυρότητας της προδικασίας, περιγράφοντας τον Δημήτρη Λιγνάδη ως έναν άνθρωπο με μεθοδευμένη δράση για τουλάχιστον 30 έτη, με θύματα ανηλίκους και επικίνδυνο να τελέσει νέα αδικήματα.

Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απέρριψε την αίτηση που είχε καταθέσει ο σκηνοθέτης για ακύρωση της δίωξης που ασκήθηκε σε βάρος του για βιασμό κατά συρροή καθώς και για ακύρωση του εντάλματος που εκδόθηκε για τη σύλληψή του.

«Επί σειρά ετών, τουλάχιστον από το έτος 1984, οπότε χρονολογείται σήμανση του για σχετιζόμενο με την γενετήσια ελευθερία σε βάρος ανηλίκου αδίκημα και έως το έτος 2015, δηλαδή για διάστημα τουλάχιστον 30 ετών, προσέγγισε ανήλικους και γενικά άτομα νεαρής ηλικίας, πέραν των κατονομαζόμενων την δικογραφία και πλήθος άλλων» επισημαίνεται στο βούλευμα.

Οι δικαστές – μέλη του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών τονίζουν πως η «μεθοδευμένη δράση του» υποδεικνύει «σταθερή ροπή του προς την διάπραξη αυτού του είδους των εγκλημάτων, ως στοιχείο της προσωπικότητάς του».

Τα μέλη του Συμβουλίου, με το βούλευμά τους, υιοθετούν πλήρως την εισαγγελική πρόταση επί της αίτησης Λιγνάδη και αποφαίνονται ότι:

ο κατηγορούμενος δεν έχει δικαίωμα από το νόμο να ασκήσει προσφυγή κατά του εντάλματος σύλληψης του
ασκήθηκε σε βάρος του δίωξη από τη Δικαιοσύνη καθώς υπάρχουν στοιχεία για έκνομη δράση του από το 1985, όταν έγινε η πρώτη καταγγελία σε βάρος του για ασέλγεια σε ανήλικο. Η έκνομη δράση του κατηγορούμενου συνεχίστηκε έκτοτε σε βάθος 30ετίας μέχρι και το 2015
Τα άλλοθι που προσκόμισε ο σκηνοθέτης για να αποδείξει ότι δεν τέλεσε τους βιασμούς στους τόπους και τους χρόνους που κατηγορείται ότι τέλεσε δεν είναι ισχυρά, καθώς παρουσιάζουν χρονικά κενά.

Στο βούλευμα και κυρίως στο σημείο που καταγράφεται η εισαγγελική πρόταση, παρουσιάζεται το σύνολο της δικογραφίας σε βάρος του Δ. Λιγνάδη. Γίνεται αναλυτική αναφορά στον τρόπο με τον οποίο ο κατηγορούμενος φέρεται να εντόπιζε ανήλικους με αφορμή τις καλλιτεχνικές τους δραστηριότητες στο χώρο των θεάτρων ή ως διδάσκων θεατρική αγωγή σε σχολεία και εργαστήρια ή από φιλικούς κύκλους, «ακόμη και τυχαία σε διάφορες περιοχές των Αθηνών, που σύχναζαν ανήλικοι και νέοι και υποσχόμενος να τους καθοδηγήσει και να τους βοηθήσει να σταδιοδρομήσουν στον καλλιτεχνικό χώρο, τελούσε σε βάρος τους αδικήματα σχετιζόμενα με την γενετήσια ελευθερία τους, είτε με την άσκηση βίας, ακόμη και με την περιαγωγή του σε κατάσταση αναισθησίας και ανικανότητας για αντίσταση με τη χρήση ουσιών, είτε και χωρίς βία, εκμεταλλευόμενος όμως ακριβώς την ανηλικότητα και το νεαρό της ηλικίας των θυμάτων, καθώς και τις θέσεις που κατά καιρούς κατείχε, αλλά και εν γένει το status quo του».

ert.gr