Σε συνολική ποινή κάθειρξης 5,5 χρόνων, τα οποία όμως θα εκτίσει στο σπίτι του, καταδίκασε το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Καλαμάτας έναν 74χρονο από την Κοίτα Λακωνίας, ο οποίος κρίθηκε ένοχος όπως και πρωτόδικα για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία.
Ο κατηγορούμενος πυροβόλησε δύο φορές με ένα πυροβόλο όπλο, στις 4 Αυγούστου 2011, έναν άντρα στην Κοίτα Λακωνίας, αφού νωρίτερα είχαν τσακωθεί μεταξύ τους και ο παθών τον βάρεσε. Ο πρώτος πυροβολισμός έγινε από τα δύο μέτρα και ο κατηγορούμενος αστόχησε, ενώ ο δεύτερος βρήκε το θύμα εξ επαφής στο δεξιό βραχίονα προκαλώντας του μόνιμη αναπηρία στο χέρι και τα δάχτυλα. Βέβαια, ο 74χρονος υποστήριξε πως ο παθών ήταν αυτός που κράταγε το όπλο και… αυτοτραυματίστηκε.
Το δικαστήριο καταδίκασε τον κατηγορούμενο με το ελαφρυντικό της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς.
ΕΝΟΧΟΣ, ΕΙΠΕ Η ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ
Χθες, η διαδικασία ξεκίνησε με την αγόρευση της εισαγγελέα η οποία πρότεινε την ενοχή του κατηγορουμένου, αλλά με το ελαφρυντικό της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς. Η δίκη είχε ξεκινήσει στις 25 Ιουνίου και η απόφαση βγήκε μετά από δύο συνεδριάσεις. Οπως είπε η εισαγγελέας στην πρότασή της, τόσο από τις μαρτυρικές καταθέσεις, όσο και από τις ιατροδικαστικές πραγματογνωμοσύνες, προκύπτει ότι ο παθών αποκλείεται να αυτροτραυματίστηκε, γιατί ήταν δεξιόχειρας (σ.σ. ο παθών δεν ζει). Επίσης, καταλόγισε δόλο στον κατηγορούμενο γιατί, όπως είπε, αφού καβγάδισαν, αυτός επέστρεψε σπίτι του, πήρε το πυροβόλο όπλο και παραφύλαξε με το αυτοκίνητο σε κεντρικό σημείο του χωριού, περιμένοντας να βγει ο παθών. Θυμίζουμε ότι νωρίτερα το πρωί της ίδιας ημέρας, ο κατηγορούμενος τσακώθηκε με τη μάνα του παθόντα κι όταν εκείνη το είπε στο γιο της, αυτός ξεκίνησε από την Καλαμάτα για την Κοίτα, βρήκε τον κατηγορούμενο και ζήτησε εξηγήσεις, ενώ δεν δίστασε να βιαιοπραγήσει.
Ο κατηγορούμενος είχε κριθεί ομόφωνα ένοχος και πρωτόδικα, ενώ είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 5 χρόνων, αλλά κατά της απόφασης άσκησε έφεση ο εισαγγελέας Εφετών Καλαμάτας και έγινε αναψηλάφηση της δίκης.
Νικολέττα Κολυβάρη – Ελευθερία