Σφόδρα εξαγριώθηκαν, οι παντός είδους δεξιοί όταν ο Διαμαντόπουλος μίλησε για τον Βελουχιώτη και τα γουναράδικα αλλά και η Σακοράφα που αναφέρθηκε σε Κατοχή και χαφιέδες. Έξαλλοι έγιναν οι εξάδελφοι Κεδίκογλοι, οι Λυκουρέντζοι και οι λοιποί σαμαροδεξιοί, άρχισαν να σκούζουν για τρομοκράτες, για εμφυλίους, για ασκούς του Αιόλου.
Έσκουζαν τόσο που ήταν φυσιολογικό να αναρωτηθώ μήπως συνέβη κάτι στον ψυχισμό τους, να εικάσω δηλαδή ότι η αναφορά στον Βελουχιώτη και στην Κατοχή χτύπησε κάποιες ευαίσθητες χορδές τους.
Από κοντά και οι «ιέρειες» της ενημέρωσης μας.
-Γιάννη μου, αυτοί οι αριστεροί δεν υποφέρονται ποιά, θα βγουν στ’ ανταρτικό και απειλούν ότι θα μας πάρουν μέχρι και τις γούνες μας.
-Μην ανησυχείς, Όλγα μου, δεν θα μας πάρουνε τις γούνες, θα μας γδάρουνε απλώς στα γουναράδικα.
-Ευτυχώς, Γιάννη μου, στάθηκε η καρδιά μου στη θέση της, προς στιγμήν νόμισα ότι θα χάσω το μινκ μου, που έφτυσα αίμα για να το αποκτήσω.
-Ποιανού το αίμα, Όλγα μου; (μειδιώντας πονηρά)
Όταν ο Βελουχιώτης λοιπόν πολεμούσε τους Γερμανούς, ευάριθμοι εκ των δεξιών προγόνων τους, ευάριθμοι όχι όλοι, τα είχανε κάνει πλακάκια με τους κατακτητές. Ήταν δοσίλογοι, χίτες, ταγματασφαλίτες, χαφιέδες, μαυραγορίτες, γερμανοτσολιάδες. Κι όταν τέλειωσε ο πόλεμος και η Κατοχή, έγιναν η άρχουσα τάξη της χώρας, στο όνομα της απόκρουσης του κομμουνισμού. Η δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε ποτέ, οι θύτες παρέμειναν θύτες και τα θύματα, θύματα κι αυτή είναι μια αγιάτρευτη πληγή στο σώμα της Ελλάδας.
Σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά, στο όνομα και πάλι της απόκρουσης του κομμουνισμού και της τρομοκρατίας, έχουνε ξαναβάλει σε λειτουργία τον χαφιεδισμό και την καταστολή, αυτήν τη φορά πιο κυριλέ, με σόσιαλ μίντια, υψηλές τεχνολογίες και μονταζιέρες. Με το ένα χέρι μοντάρουν και με το άλλο χέρι κάνουν τη δουλειά των Γερμανών, φέρνουν την οικονομία στα μέτρα του Σόιμπλε, για να διευκολυνθούν οι μεγάλες μπίζνες. Μπίζνες από τις οποίες θα γλύψουν και οι ίδιοι κανένα κοκαλάκι, με μπόλικο κρεατάκι.
Παρατήρησα επίσης ότι στο άκουσμα του Βελουχιώτη ταράχθηκαν και κάτι όψιμοι πασόκοι και τούτο μου θύμισε ότι τη δεκαετία του ‘70 και στις αρχές του ‘80, δίπλα στη φωτογραφία του Αντρέα που κοσμούσε τα γραφεία τους, είχαν και τη φωτογραφία του Άρη. Μετά κατέβασαν τον Βελουχιώτη και δίπλα στον Αντρέα έβαλαν τον Σημίτη, μετά τον Γεώργιο Α Παπανδρέου, μετά τον Παπαδήμο, την τελευταία χρονιά τον Σαμαρά και οσονούπω θα αναρτήσουν τη φωτογραφία του τσεκουροφόρου Βορίδη.
ΥΓ: Για την «αδιάβαστη» βουλευτίνα Καστοριάς κ. Μαρία Αντωνίου
Ήταν μια λαϊκή έκφραση που αγαπούσε να χρησιμοποιεί ο Άρης Βελουχιώτης, το «καλή αντάμωση στα γουναράδικα», που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Τι σημαίνει όμως και πως προέκυψε αυτή τη φράση;
Κάθε φορά που οι αλεπούδες έβγαιναν προς αναζήτηση τροφής, λέει ο λαός, ποτέ δεν ήταν βέβαιες πως θα επιστρέψουν στη φωλιά τους και έλεγαν μεταξύ τους σα γούρι τον χαιρετισμό «καλή αντάμωση στα γουναράδικα». Αν δηλαδή έπεφταν σε κάποια παγίδα ή τις σκότωναν οι κυνηγοί, θα συναντιόνταν πάλι στον πάγκο του γουναρά. Η έκφραση αυτή πήρε χρήση στην καθημερινή γλώσσα του λαού και υιοθετήθηκε από τον Άρη Βελουχιώτη που όταν την έλεγε, αναφερόταν στο πιθανό μέλλον τόσο του ίδιου όσο βέβαια και των συντρόφων του.
Παναγιώτης Κουμουνδούρος