Στη Διακοινοβουλευτική Τηλεδιάσκεψη συμμετείχα σήμερα Τρίτη 13 Απριλίου, εκπροσωπώντας το ελληνικό κοινοβούλιο στη δεύτερη θεματική ενότητα με τίτλο: «ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ COVID-19 – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ», την οποία διοργάνωσαν από κοινού η Επιτροπή Υγείας και η Επιτροπή Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Το θέμα της τοποθέτησής μου ήταν: «Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ & ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ», κατά την οποία τόνισε την σημασία που πρέπει να δώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Κράτη μέλη στην διασφάλιση ευνοϊκών συνθηκών απασχόλησης τώρα που νέες μορφές απασχόλησης τείνουν να μεταβάλλουν το τοπίο των κοινωνικών και εργασιακών σχέσεων και να αποτραπεί έτσι η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη συνοχή των κοινωνιών μας.
Τέλος επεσήμανα και την επίπτωση της κοινωνικής απομόνωσης που έχει επιβάλλει αυτή η αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις, αλλαγή που δημιουργεί ζητήματα και στην ψυχική υγεία των ανθρώπων.
Ακολουθεί το κείμενο της τοποθέτησής μου:
«Χαιρετίζουμε την απόφαση της πορτογαλικής Προεδρίας του Συμβουλίου ΕΕ να θέσει την κοινωνική ατζέντα της ΕΕ υψηλά στις προτεραιότητές της, και αυτό διότι η κρίση της πανδημίας έπληξε σκληρά την απασχόληση.
Η αναστολή ή ο περιορισμός ευρύτατου φάσματος οικονομικών δραστηριοτήτων, σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, είχε άμεσο αντίκτυπο στην απασχόληση, τόσο στην ευρύτερη κοινωνική όσο και στην καθαυτό εργασιακή της διάσταση. Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις είναι ακόμη νωρίς να σταθμισθούν επακριβώς σε όλη τους την έκταση.
Είναι δεδομένο ότι η επιτάχυνση της «δίδυμης μετάβασης», δηλαδή του ψηφιακού και του πράσινου μετασχηματισμού δημιουργεί προβληματισμό σχετικά με το μέλλον της εργασίας.
Νέες μορφές απασχόλησης τείνουν να μεταβάλλουν το τοπίο των κοινωνικών και εργασιακών σχέσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τηλεργασία, την οποία είδαμε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα σε όλες τις εταιρείες, αλλά και στην εκπαίδευση.
Τίθεται επομένως ζήτημα κανονιστικής ρύθμισης των νέων σχέσεων εργασίας προκειμένου να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και να αποτραπεί η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη συνοχή των κοινωνιών μας.
Ταυτόχρονα, σε ευρύτερο πλαίσιο, κατά την πανδημία αναδεικνύονται καινούριες προκλήσεις όσον αφορά το αίσθημα της κοινωνικής απομόνωσης μεταξύ των πολιτών, τη σύγχυση των ορίων μεταξύ προσωπικού και εργασιακού χρόνου, καθώς και σύνθετα ζητήματα ψυχικής υγείας.
Εν κατακλείδι, αν και η Ευρωπαϊκή Ένωση έδειξε ότι μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες της από την ανεργία σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, καθώς διαμόρφωσε τον Κανονισμό «SURE», εντούτοις συνεχίζει να αποτελεί μείζον διακύβευμα για αυτήν, η διαφύλαξη και η ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου, μέσα στις πρωτόγνωρες περιστάσεις που δημιουργεί η πανδημία.
Οι αποφάσεις της θα πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία με το καθεστώς της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας, ισορροπία η οποία περιγράφεται στοχευμένα στη φετινή Ετήσια Έκθεση Στρατηγικής για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη της Επιτροπής.»