Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.), ορίζει ότι : «Υγεία είναι μια κατάσταση πλήρους σωματικής, νοητικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς η απουσία νόσου ή αναπηρίας.»
Είναι ευρέως διαδεδομένη η αντίληψη σύμφωνα με την οποία «η φτώχεια γεννά την ασθένεια ενώ ο πλούτος προάγει την υγεία». Η σχέση της υγείας με την οικονομική κατάσταση είναι άρρηκτη, οξύνοντας τον κοινωνικό προβληματισμό εξαιτίας της ύπαρξης κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων των πολιτών μιας χώρας αλλά και μεταξύ διαφορετικών χωρών.
Σύμφωνα λοιπόν με την προσέγγιση της υγεία από οικονομική άποψη η αρρώστια αποκλείει το άτομο από την συμμετοχή του στην παραγωγική διαδικασία και παράλληλα επιβαρύνει το κοινωνικό σύνολο. Κατά συνέπεια αυτού η υγεία αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα ευημερίας του ατόμου αλλά και του κοινωνικού συνόλου.
Η εισοδηματική ανισότητα συνδέεται άμεσα με το προσδόκιμο της ζωής και την αύξηση της βρεφικής θνησιμότητας επομένως ή μείωση της ανισότητας στην διανομή του εισοδήματος μπορεί να συμβάλει δραστικά στην βελτίωση της κατάστασης αυτής.
Έχει δε παρατηρηθεί ότι η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης μιας χώρας επιδρά θετικά στο επίπεδο υγείας του πληθυσμού μέχρι όμως ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Η υπέρβαση του συγκεκριμένου επιπέδου δεν βελτιώνει με αναλογικό ρυθμό την υγεία του πληθυσμού αλλά προκαλεί αυτό που καλείται ως η νοσηρότητα της αφθονίας (δύσκολα παρατηρείται).
Σε αναπτυγμένες χώρες οι οικονομικές ανισότητες επηρεάζουν λιγότερο την διαφοροποίηση των παροχών σε θέματα υγείας ειδικά στο προσδόκιμο ζωής μεταξύ των κατοίκων της χώρας.
Η κατάσταση που βιώνει η χώρα μας με την οικονομική κρίση να πλήττει αυξανόμενα και βάναυσα το εισόδημα των Ελλήνων πολιτών και συνεπαγόμενα την υγεία αυτών. Σε μια κοινωνία που κυριαρχεί η ανισότητα τα μειονεκτούντα κοινωνικά στρώματα τείνουν να μην μπορούν να εξασφαλίσουν εν πολλοίς τα προς το ζην και να αισθάνονται αυξανόμενα το αίσθημα της αδικίας αναπτύσσοντας μέσα από στρεσογόνες καταστάσεις σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα .
Η μείωση των οικονομικών ανισοτήτων και κατά συνέπεια των κοινωνικών ανισοτήτων θα πρέπει να αποτελεί σαφές μέλημα ενός κράτους Δικαίου έτσι ώστε να μπορεί μέσω του τρόπου αυτού να προασπίσει και το επίπεδο της υγείας όλων των πολιτών του.
Βιβλιογραφία: Τούντας (2000),Μωυσίδου 2017 Fingueras at al 2008, Marmot 2005,2010, The tallin Charter 2008, kawachi at al 1999, Wilkinson 1999).
Κυριάκος Δ. Διαμαντάκος
τ. Πρόεδος ΝΟΔΕ Λακωνίας
Μέλος τομέα Τουρισμού ΝΔ
Μέλος τομέα Υγείας ΝΔ
Οικονομολόγος MSc – MPA
2o Πτυχίο ΟΔΑ