Το εσκεμμένο και προγραμματισμένο «φαλίρισμα» της Ελλάδας και η πραγματικότητα των εξοντωτικών μνημονιακών πολιτικών , που με θαυμαστή προθυμία εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα , δημιούργησαν μια νέα κοινωνική τάξη , την οποία θα μπορούσαμε να ονομάσουμε (όχι επιτιμητικά) «τάξη των επαιτών» . Άνθρωποι , δηλαδή , που ήταν κάποτε «νοικοκύρηδες» , όπως λέει ο λαός , είχαν τη δουλειά τους , έβγαζαν ένα μεροκάματο ή είχαν ένα μηνιάτικο και έβγαζαν πέρα τις υποχρεώσεις τους , οικογενειακές και άλλες με το κεφάλι ψηλά . Αυτοί οι άνθρωποι σήμερα , άνεργοι και φτωχοί , από το πρωί ως το βράδυ , δεν κάνουν άλλο από το να κυνηγούν τα επιδόματα-ελεημοσύνες και να συνωστίζονται παντού όπου βρίσκεται σε διαδικασία κάποια πρόσληψη εποχιακή , ολιγόμηνη , ελαστική , κλπ , με εξευτελισμένες αμοιβές .
Αυτοί οι άνθρωποι που θα ‘πρεπε να ‘ναι καθημερινά σε αγώνες μαζικούς και ανυποχώρητους για ανατροπή των πολιτικών που τους οδήγησαν σ’ αυτήν την κατάντια , καταπτοημένοι , μοιρολάτρες και υποταγμένοι έχοντας επιτρέψει να τους κλέψουν ακόμα κι αυτήν την ανθρώπινη περηφάνια και αξιοπρέπεια , δεν είναι καν ουραγοί σε αγώνες πολιτικούς – κοινωνικούς αλλά ΑΠΟΝΤΕΣ !!! Και το χειρότερο : Όταν καταφέρουν να εισπράξουν κάποιο επίδομα-βοήθημα για τη φτώχεια τους ή να βρουν μια προσωρινή δουλειά στη δουλοπαροικία που λέγεται «ΕΛΛΑΣ» , νιώθουν ευτυχισμένοι κι έτοιμοι να αποθεώσουν τα αφεντικά της δυστυχίας τους !!!
Πάνω , βέβαια , από τη νέα τάξη των «επαιτών» βρίσκεται η περίφημη «μεσαία τάξη» ,η οποία :
« Στην κλειδαρότρυπα σκυμμένη
και το χέρι στην τσέπη,
χρόνια τώρα περιμένει και βλέπει,
όμως την εμποδίζει ένα κλειδί!» .
Η «μεσαία τάξη» , η οποία , από ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας , βρέθηκε να δίνει καθημερινό αγώνα για επιβίωση , υποταγμένη κι αυτή στην μοιρολατρική εκδοχή του «υπάρχουν και χειρότερα» , με μεγάλα τμήματά της να περνούν καθημερινά στην απο κάτω τάξη των «επαιτών» , χωρίς καμιά διάθεση , κι αυτή , να αντιδράσει , προσμένοντας κάποιο θαύμα ή επενδύοντας σε καμένα πολιτικά χαρτιά , σε χαρτιά που την οδήγησαν στην οικτρή κατάσταση που βιώνει .
Και , τέλος , πάνω από την τάξη των «επαιτών» και τη διαλυμένη «μεσαία τάξη» , βρίσκεται μια τάξη προνομιούχων , ένα κομμάτι της οποίας κερδοσκοπεί από την κρίση κι ένα άλλο κομμάτι της βιώνει την κρίση ως ένα απλό «τσίμπημα κουνουπιού» .
Και δεν είναι μόνο αυτό : Παρά την οδυνηρή 9χρονη εμπειρία των μνημονίων , τα θύματα-πολίτες (σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις ) εξακολουθούν να δίνουν συνολικά ένα 70% (περίπου) στα συστημικά κόμματα , στα κόμματα εκείνα που διέλυσαν τη χώρα , ξεπούλησαν την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία και εξαθλίωσαν τις λαϊκές τάξεις !!!
Αυτό σημαίνει πως η ελληνική κοινωνία έχει σοβαρό πρόβλημα . Πως ο πολιτικός μαζοχισμός έχει πλέον εγκατασταθεί για τα καλά στην ψυχολογία του Έλληνα κι αυτό είναι χειρότερο από κάθε άλλη ζημιά που έχει υποστεί η χώρα και ο λαός της .
Μέσα σ’ αυτήν την απελπιστική κατάσταση τα καθήκοντα προβάλλουν αυτονόητα και εκ των πραγμάτων για κάθε συνειδητό πολίτη – εκμεταλλευόμενο :
-Να κρατηθούν αταλάντευτα οι θέσεις μάχης από τους λίγους που ακόμα αγωνίζονται .
-Να αντιπαλεύουμε σκληρά , σε καθημερινή βάση , κάθε «κουρασμένη και αντεργατική φιλοσοφική θεωρία» αλλά και την προπαγάνδα και την πολιτική των εξουσιαστών .
-Να γίνουμε ο πιο αποφασιστικός εχθρός κάθε πολιτικής εξαπάτησης του λαού.
-Να δίνουμε , συνειδητά , παρουσία σε κάθε μορφής πολιτική-λαϊκή δράση όπου αυτή εμφανίζεται .
-Να προβάλλουμε την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός «λαϊκού μετώπου» , ενός νέου ΕΑΜ , που με αμεσο-δημοκρατικές διεργασίες βάσης θα γίνει μοχλός ριζικής κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής στη χώρα , δημιουργώντας , συγχρόνως , και την αναγκαία πολιτική του εκπροσώπηση .
Η επανάσταση δεν είναι ένα φρούτο που θα πέσει όταν είναι ώριμο. Πρέπει να κουνήσουμε το δέντρο για να το κάνουμε να πέσει.
Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
Βαγγέλης Μητράκος