Στη νεότερη πολιτική ιστορία έχει καταδειχθεί πως ο Λαός πάντα ένιωθε την ανάγκη της Αριστεράς και πάντα , στις μεγάλες κοινωνικές , πολιτικές και οικονομικές κρίσεις , προσπαθούσε , με αριστερό πρόσημο στις επιλογές του , να κάνει ανατροπές στο κατεστημένο , συντηρητικό , πολιτικό σκηνικό .
Δυστυχώς , αυτήν την αριστερή ανάγκη του Λαού , την εκμεταλλεύθηκαν , κατά καιρούς , κόμματα , τα οποία καπηλεύθηκαν τις ιδέες της αριστεράς μόνο και μόνο για να έρθουν στην εξουσία .
Όπως μετά το 1981 το ΠΑΣΟΚ απώλεσε τον χαρακτήρα «σοσιαλιστικό» , έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ, με ακόμα χειρότερους όρους , μετά το 2015 , αυτοδιαγράφηκε από την Αριστερά και προσχώρησε στη Λέσχη των κατεστημένων κομμάτων εξουσίας, συνεχίζοντας και ολοκληρώνοντας , προς όφελος των μεγάλων αφεντικών , τις πολιτικές των μνημονίων .
Ο Λαός , μέσα από την οδυνηρή εμπειρία που βίωσε , πρέπει να βρει τη δύναμη να επιστρέψει και να παραμείνει στα μετερίζια της αριστεράς . Αν κάποιοι , τον εξαπάτησαν οικτρά , ΔΕΝ φταίει γι’ αυτό η Αριστερά . Σίγουρα ΦΤΑΙΝΕ οι λάθος διαδρομές και προσεγγίσεις μέσα στην κοινωνία , με τις οποίες καταφέρνουν να παίρνουν αριστερά πιστοποιητικά διάφορα κόμματα και πρόσωπα , αλλά ΔΕΝ φταίει γι’ αυτό η Αριστερά κι είναι αυτό ένα ζήτημα που πρέπει να ξανα-τοποθετηθεί σοβαρά ως προβληματισμός , δηλαδή , με ποιους τρόπους και όρους το αριστερό κίνημα θα δημιουργεί τις πολιτικές του εκφράσεις και τα πολιτικά του σχήματα καθώς και με ποιους τρόπους και όρους θα επιλέγει εκείνους που θα το εκπροσωπούν προς τα έξω .
Μετά το νέο πολιτικό ξεκαθάρισμα της «ήρας από το σιτάρι» και τη σχηματοποίηση του νέου δικομματικού συστήματος , δημιουργείται και πάλι ένα τεράστιο πολιτικό κενό , το οποίο οφείλει να πληρώσει η αριστερά με νέους όρους και με διαφορετικές διεργασίες και διαδικασίες . Στη νέα , μεγάλη αυτή πρόκληση ΟΦΕΙΛΟΥΝ να στρατευθούν οι ενεργοί πολίτες αλλά και τα υπάρχοντα αριστερά κόμματα , σχηματισμοί και κινήματα , που πιστεύουν σε μιαν διαφορετική κοινωνία η οποία θα νοιάζεται για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και θα καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο .
Η μεγάλη και βαθιά πληγή που προξένησε ο ΣΥΡΙΖΑ στο σώμα της αριστεράς πρέπει να επουλωθεί όσο πιο σύντομα γίνεται . Οι πραγματικές αριστερές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις οφείλουν να ξεπεράσουν την απογοήτευση , τον πεσιμισμό και την εσωστρέφεια και να αναλάβουν αγώνα για να διαμορφωθούν και πάλι όροι πολιτικής και κοινωνικής αλλαγής , κάνοντας ξεκάθαρο σε ποιες δυνάμεις θα στηριχτεί η προσπάθεια , σε ποιες δυνάμεις θα απευθυνθούν , ποιες δυνάμεις (και με ποιους τρόπους) θα συσπειρώσουν και ΠΑΝΩ απ’ όλα να εκφράσουν στρατηγικούς αριστερούς πολιτικούς στόχους σύμφωνα με τους οποίους θα συγκροτήσουν και ένα αριστερό κυβερνητικό πρόγραμμα .
-Επιτέλους η Αριστερά , οφείλει να ξεφύγει από τα κούφια συνθήματα , τις ιδεολογικές κονταρομαχίες , την ανέξοδη κριτική και τον στείρο αντιπολιτευτικό λόγο . Με λίγα λόγια η Αριστερά ΠΡΕΠΕΙ να πει : «Εμείς θέλουμε να πάμε εκεί και θα πάμε απ’ αυτόν τον δρόμο . Εμείς , στη θέση των πολιτικών που εφαρμόζουν τα συστημικά κόμματα εξουσίας , θα εφαρμόσουμε ΑΥΤΕΣ τις εφικτές , εναλλακτικές επιλογές» .
-Επιτέλους , η Αριστερά πρέπει να ξεπεράσει την «αφωνία» της και να καταθέσει αριστερές , ευδιάκριτες προτάσεις που θα στέκονται στο ύψος των προσδοκιών του κόσμου της εργασίας .
-Επιτέλους , το μπαλάκι : «δεν έχετε αριστερό πρόγραμμα» που βρίσκεται μονίμως πεταμένο στο γήπεδο της Αριστεράς πρέπει πάει στο γήπεδο του Λαού , ο οποίος θα έχει , πλέον , και την ευθύνη των επιλογών του . Το τσιτάτο : «Όλα τα προβλήματα θα λυθούν όταν έρθει ο σοσιαλισμός» είναι ίδιο με την θρησκευτική επίκληση της Ουράνιας Βασιλείας , στην οποία θα βρουν παρηγοριά οι φτωχοί και οι δυστυχισμένοι . Η Αριστερά , πέραν της μεταφυσικής επικλήσεως του σοσιαλισμού θα πρέπει να απαντήσει πειστικά στο ερώτημα : «Τι κάνουμε ΤΩΡΑ ; Ποιο πρόγραμμα θα εφαρμόσουμε για να ανακουφιστεί ο κόσμος μέχρι να έρθει ο σοσιαλισμός» ; Κι ακόμα : «Πώς θα έρθει ο πολυπόθητος σοσιαλισμός ; Με συμμετοχή στο αστικό πολιτικό σύστημα ; Με επανάσταση (ποιοι , πώς και με ποιους 😉 Με δημοκρατικές διαδικασίες ; Με άλλον τρόπο και ποιον ;».
ΟΛΑ αυτά τα ζητήματα (και άλλα πολλά ακόμα) η Αριστερά ΠΡΕΠΕΙ να τα δει , να τα συζητήσει και να τα επιλύσει με όρους ΙΣΟΤΗΤΑΣ κι ΕΝΟΤΗΤΑΣ . Όσο ο κάθε χώρος κοιτάζει να διατηρήσει το μικρό μαγαζάκι του , ονειρευόμενος μήπως το 5% γίνει 7% ή μήπως το 1-2 % γίνει 3% και μπει στη Βουλή , όσο ο κάθε χώρος βλέπει τον άλλον σαν ΑΝΤΙΠΑΛΟ με μόνο μέλημα το μοίρασμα της δυστυχίας , τότε ελπίδα δεν υπάρχει για το Λαό , τότε ΠΑΝΤΑ θα βρίσκουν χώρο να κινούνται και αντρειεύονται οι κομπογιαννίτες της αριστεράς , τότε η αριστερά θα έχει συνειδητά αποποιηθεί τη μεγάλη και ιστορική ευθύνη της απέναντι στη χώρα και τον λαό .
Βαγγέλης Μητράκος