Η 28η Οκτωβρίου 1940 αποτελεί ένα μεγάλο και λαμπερό ορόσημο στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας . Μια μέρα περηφάνιας κι εθνικής ανάτασης , για το ανυπέρβλητο σθένος , τη δύναμη ψυχής και την αγάπη για την Πατρίδα και την Ελευθερία που επέδειξε ο Ελληνικός Λαός , μια μέρα που διατράνωσε την ακλόνητη πίστη των Ελλήνων να τιμήσουν και να υπερασπίσουν την ιστορία και τις επιταγές των προγόνων . Είναι , γι’ αυτό χρέος δικό μας να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές αυθεντική και αναλλοίωτη , την ιστορική αλήθεια και μνήμη αλλά και τα μεγάλα μηνύματα της Εθνικής Επετείου .
Δυστυχώς , αυτό το Χρέος , καταστρατηγείται και απαλείφεται βάναυσα μέσα στα βιβλία του σχολείου , εκεί , δηλαδή , όπου θα έπρεπε να έχει πρωτεύουσα και κυρίαρχη θέση . Μερικά μόνο παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά και φτάνουν για να δείξουν πώς η Ελληνική Ιστορία παραγράφεται και παραχαράσσεται , εδώ και πολλά χρόνια , μέσα στο Ελληνικό Σχολείο , προκειμένου να υπηρετηθούν τα σχέδια σκοτεινών κέντρων που θέλουν κι επιδιώκουν τον αφανισμό του Ελληνικού Έθνους .
1. Στην Γ΄ Δημοτικού, στο α τεύχος του βιβλίου Γλώσσας , σελ.79 , το αφιέρωμα στο Έπος του ’40 , περιορίζεται στην εξής αναφορά:
«Από το ημερολόγιο της Ροζίνας, μιας δεκάχρονης εβραιοπούλας από τη Θεσσαλονίκη. Οκτώβριος 1940:
Τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 1940 δεν πήγαμε σχολείο . Είχε κηρυχτεί ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος . Αναστατωμένα ήμασταν εμείς τα παιδιά . Οι Ιταλοί βομβάρδισαν τη Θεσσαλονίκη . Στο μαγαζί του πατέρα μου γίνηκαν πολλές καταστροφές» .
Αυτά και …τέλος ! Τίποτε άλλο!
Να τι μαθαίνουν χιλιάδες Ελληνόπουλα της Γ΄ Δημοτικού για το Σαράντα ! Τόσα και τόσα μεγαλειώδη και συγκινητικά γεγονότα και περιστατικά συνέβησαν την ημέρα εκείνη , τόση εθνική ανάταση κι ελληνική περηφάνια πυρπόλησε την ψυχή του ελληνικού λαού , αλλά οι συντάκτες του σχολικού βιβλίου τα διέγραψαν ΟΛΑ , πιστοί στη γραμμή που έχει χαραχτεί εδώ και 10ετίες για διαρκή υποβάθμιση κι εξαέρωση των αγώνων των Ελλήνων και των εθνικών μας επετείων .
Κοντά σ’ όλα αυτά μπαίνει και το εύλογο ερώτημα:
-Γιατί πλάι στα απομνημονεύματα της Εβραιοπούλας ΔΕΝ έβαλαν και τα απομνημονεύματα μιας Ελληνοπούλας ;
Μην περιμένετε απάντηση . Οι άνθρωποι που σχεδιάζουν διαχρονικά την εκπαιδευτική πολιτική είναι ΜΟΝΟ να «εκτελούν» . Όχι να απαντούν !!!
2. Το επόμενο όμως αφιέρωμα της Ε΄ Δημοτικού είναι ακόμα πιο εξοργιστικό ! Στη σελίδα 44 του α΄ τεύχους του βιβλίου της Γλώσσας περιέχεται κείμενο με τίτλο:
«Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο!
Κι εμείς πήγαμε στο υπόγειο».
Στο κείμενο αυτό, διαμείβονται οι εξής απίθανοι διάλογοι :
«Μετά γύρισε (ο μπαμπάς) στη μαμά και της είπε πώς θα τρέξει στην τράπεζα να σηκώσει λεφτά . «Δεν έχουμε δραχμή», είπε κι έφυγε τρέχοντας στη σκάλα…». Όταν ο «προκομμένος» ο μπαμπάς γύρισε από την τράπεζα απογοητευμένος , γιατί η τράπεζα ήταν κλειστή και δεν μπόρεσε «να σηκώσει λεφτά» , πήγαν σ’ ένα υπόγειο , «στης κυρίας Γιαννοπούλου , γιατί τα σπίτι της έχει υπόγειο και το λιακωτό της είναι τσιμεντένιο και δεν μπορούν να το τρυπήσουν οι μπόμπες» . Και ο μπαμπάς – πρότυπο ήρωα – πήρε στην αγκαλιά του τον αφηγητή , παιδί μικρό , και του είπε:
«-Άκη, από σήμερα θα γίνεις άντρας». Και ο Άκης, εμπνεόμενος από την «γενναιότητα» του πατέρα του , απάντησε:
«Εγώ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ , γιατί δεν ήθελα να γίνω σήμερα άντρας…».
Όλοι οι ειδικοί επιστήμονες που ασχολούνται με την γλώσσα και την διδακτική της, γνωρίζουν ότι κάθε γλωσσικό κείμενο προάγει συγκεκριμένες αξίες και στάσεις ζωής, πρότυπα δηλαδή .
Τι «προάγει» το προαναφερόμενο κείμενο εκτός από τη δειλία, την ηττοπάθεια , την αφιλοπατρία , το ψεύδος αλλά και τη διακωμώδηση μιας κορυφαίας εθνικής επετείου ; Γνωρίζουμε από τα «επίκαιρα» , τις ζωντανές και γραπτές μαρτυρίες και τα ντοκουμέντα της εποχής , ότι την ημέρα που κηρύχθηκε ο πόλεμος και η γενική επιστράτευση ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους πανηγυρίζοντας ! Έξαρση, ενθουσιασμός , φιλοπατρία , πίστη για το δίκαιο του αγώνα , θάρρος , ένα πραγματικό γλέντι του λαού , που είχε απαυδήσει από τις προκλήσεις του ιταμού Μουσολίνι και της φασιστικής Ιταλίας ! Και οι μπαμπάδες δεν κρύβονταν σαν λαγοί στα υπόγεια ούτε έτρεχαν στις τράπεζες ! Αυτά τα σκέφτονται μόνο οι γραικύλοι : Να γλιτώσουν , δηλαδή , τις καταθέσεις τους και το σαρκίο τους και η πατρίδα ας χαθεί ! Εκείνοι οι μπαμπάδες , οι παππούδες του ’40 , έτρεξαν να ντυθούν στο χακί στο χακί , και πήγαν , «με το χαμόγελο στα χείλη», μπροστά , στα μαρμαρένια αλώνια του Γένους ! Κι αυτά δεν είναι λόγια μεγάλα ούτε «εθνική υστερία» . Είναι γεγονότα ιστορικά !
Πόσο ωραίο θα ήταν αν στα σημερινά σχολικά βιβλία , αντί για απαράδεκτα κείμενα σαν τα παραπάνω , υπήρχαν κείμενα της αλήθειας που μπορούν μιλάνε στην ψυχή των Ελληνόπουλων :
-« Μια οικογένεια στο Παγκράτι είχε δυο παιδιά , και τα δυο ασθενικά και πάσχοντα . Το πρωί , μόλις το ραδιόφωνο και οι εφημερίδες ανήγγειλαν την επιστράτευση , εσηκώθησαν και οι δύο νέοι από το κρεβάτι , σαν να ήσαν προσυνεννοημένοι , εντύθηκαν και αποχαιρέτισαν τους γονείς των με την δήλωση ότι πηγαίνουν να καταταγούν . Η μητέρα τους τούς παρετήρησεν ότι ήσαν άρρωστοι και , κατά συνέπειαν , θα ημπορούσαν να μη καταταγούν .
-Μα θα είναι ντροπή , απάντησαν οι δύο νέοι . Θα το ’θελες αυτό , μητέρα ;
Η μητέρα κατέπνιξεν ένα δάκρυ και απάντησε :
-Όχι !»
(Ιστορία του Ελληνοϊταλικού και Ελληνογερμανικού πολέμου 1940-1941- εκδ. ΚΩΜΙΩΤΗ
-«Η ψυχή μας έχει πλατύνει τις μέρες αυτές , ώστε ν’ αγκαλιάζει όλων των μανάδων τα παιδιά (…) Η ζωή παίρνει άλλες αξίες και η λέξις «πατρίδα» την πραγματική της έννοια . Παρεξήγησις πια δεν χωράει καμιά στην λέξι αυτή , μια που έγινε ένα με τη λέξι «μάνα» » . ΛΙΛΙΚΑ ΝΑΚΟΥ
ΥΓ : Τα βιβλία στα οποία γίνεται κριτική έχουν εκδοθεί από το 2006 , επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή ! Έκτοτε πέρασαν 12 χρόνια , άλλαξαν τρεις κυβερνήσεις , κι ακόμα διδάσκονται . Κι αν αλλάξουν ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ πως θα γίνουν χειρότερα !!! Αυτό το βλέπουμε σε κάθε «αντιμεταρρύθμιση» από το 1974 έως και σήμερα ! Δυστυχώς !!!
Βαγγέλης Μητράκος