Μόνο ως ανάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό που συμβαίνει στα δρώμενα του σιδηρόδρομου της χώρας. Το μέσο που τις τελευταίες δεκαετίες έχασε μεγάλο μέρος της πίτας των μεταφορών της χώρας, κάνει ρελάνς και μάλιστα δείχνει και σημαντική δυναμική καθώς διεκδικεί πλέον κομμάτι τόσο των αστικών και υπεραστικών επιβατικών μεταφορών, όσο και των εμπορευματικών.
Αυτό που δείχνει ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι πως η συνέχεια στην ανάπτυξη του σιδηρόδρομου είναι πως η δυναμική αυτή φαίνεται να επιταχύνει διαδικασίες για την εξάπλωση του δικτύου και των δυνατοτήτων του.
Είναι φανερό πως το βασικό δίκτυο από την Πάτρα μέχρι την Αθήνα και από εκεί μέχρι τη Θεσσαλονίκη και τα σύνορα σε Ειδομένη και Προμαχώνα μέχρι το 2023 (μαζί και το Θεσσαλικό δίκτυο) θα έχει ολοκληρωθεί και με ηλεκτροκίνηση και τώρα ο σχεδιασμός αρχίζει και αλλάζει.
Επίσης να μην ξεχνάμε τις κινήσεις που γίνονται για την επανενεργοποίηση του Πελοποννησιακού δικτύου τόσο στα δυτικά, δηλαδή από Πάτρα προς Πύργο αρχικά και κατόπιν προς Κυπαρρισία και Καλαμάτα, όσο και δυτικά από Κόρινθο προς Ναύπλιο και Τρίπολη.
Όλα τα παραπάνω είναι project που θα ξεκινήσουν την ερχόμενη δεκαετία και που το κόστος τους θα ξεπεράσει τα 3 δισ.ευρώ.
Ο συνδυασμός των έργων που ολοκληρώνονται, με εκείνα που έρχονται και με την είσοδο νέων παικτών κατά βάση στις εμπορευματικές μεταφορές και κατά δεύτερον στις επιβατικές, καταδεικνύει ότι η εποχή του σιδηρόδρομου στην Ελλάδα μόλις ξεκινά. Σήμερα έχουμε ένα παίκτη στις επιβατικές και τρεις στις εμπορευματικές μεταφορές. Αυτός ο αριθμός είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αυξηθεί καθώς σε αυτό συγκλίνουν και άλλοι παράγοντες.
Η Ανάσταση του Σιδηρόδρομου συντελείται τη στιγμή που μιλάμε, αυτό που χρειάζεται είναι να μην ανακοπεί η ορμή του, να μην καλλιεργηθεί ο φόβος του ανταγωνιστικού μέσου που “κλέβει” από άλλα μέσα, αλλά ως μία δυναμική προσθήκη στα διαθέσιμα μέσα σε μία αυξανόμενη πίτα που πολλές φορές θα μπορεί να λειτουργεί συνδυαστικά.
Νίκος Καραγιάννης-ypodomes.com