Ο πολυδιαφημισμένος «θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός» υπηρετεί μόνο τα συμφέροντα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στους τομείς της ενέργειας, της ναυτιλίας, του τουρισμού, της “ γαλάζιας” και “πράσινης ανάπτυξης”. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί «ασπίδα» στις απαράδεκτες αξιώσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως προβάλλεται από την κυβέρνηση.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι πως αυτός ο σχεδιασμός βασίζεται στις φιλομονοπωλιακές κατευθύνσεις της ΕΕ και κυρίως της Οδηγίας 89/2014. Εντάσσεται συνεπώς στο πλαίσιο του γενικότερου ευρωενωσιακού σχεδιασμού, σε μια περίοδο μάλιστα που η ΕΕ διεξάγει ένα πολύπλευρο παζάρι με την κυβέρνηση της Τουρκίας, μεταξύ άλλων και για τη συμμετοχή της τελευταίας στη λεγόμενη «ευρωπαϊκή άμυνα». Εντάσσεται επίσης στο πλαίσιο των γενικότερων εξελίξεων, όπου οι ανταγωνισμοί και τα παζάρια ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας δυναμώνουν, όπως άλλωστε και οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί ισχυρότερων δυνάμεων, που απειλούν να συμπαρασύρουν στη “δίνη” των αιματοχυσιών κι άλλους λαούς.
Επιπλέον, στον χάρτη που δόθηκε στη δημοσιότητα αποτυπώνονται και οι συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας – Αιγύπτου και Ελλάδας – Ιταλίας, που δεν έγιναν με βάση τον κανόνα της μέσης γραμμής και απέδωσαν μειωμένη επήρεια σε ελληνικά νησιά, δίνοντας στίγμα για το τι μπορεί να ακολουθήσει στα παζάρια και με άλλες χώρες, όπως η Τουρκία. Πρόκειται για συμφωνίες, που καταψήφισε στη βουλή το ΚΚΕ. Η προοπτική σύναψης νέων συμφωνιών «με γειτονικά κράτη» χωρίς τη μέση γραμμή και τα πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας «φωτογραφίζεται» εξάλλου και στο κείμενο της κυβέρνησης.
Κανένας εφησυχασμός και καμιά αυταπάτη για αυτούς που σέρνουν τους λαούς στα σφαγεία των πολέμων για την εξυπηρέτηση των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.