Αδελφοί μου, Χριστός Ανέστη.
Για μια φορά ακόμη η μακροθυμία τού Θεού μάς επιτρέπει να γιορτάζουμε το ιστορικό γεγονός της Αναστάσεως, που είναι κυρίως και διαχρονικό πνευματικό γεγονός.
Αν υπάρχουν μερικοί, που δεν το βιώνουν ή δυσκολεύονται ακόμη και να το προσεγγίσουν, αυτοί είναι ανάγκη, χωρίς αναβολή, να μάθουν πως η αίτια δεν είναι το άγιο φως τής Αναστάσεως πού άπλετο επήγασε από τον Ζωοδόχο Τάφο τού Κυρίου μας και εγέμισε μ’ αυτό «ο ουρανός και η γη και τα καταχθόνια», αλλά η αδυναμία των ιδικών τους πνευματικών αισθήσεων.
Ο άνθρωπος για να ιδεί, χρειάζεται τα μάτια και το φως. Αν υπάρχει το φως, αλλά δεν έχει μάτια δεν μπορεί να ιδεί τίποτε, και αν πάλι έχει τα μάτια και δεν υπάρχει το φως, δεν μπορεί και τότε να διακρίνει τίποτε.
Αν λοιπόν δεν έχει μέχρι σήμερα αποκτήσει την εμπειρία της Αναστάσεως σημαίνει, ότι οι πνευματικές του αισθήσεις είναι άρρωστες. Τα αυτιά του είναι κλεισμένα από την κοσμική αντάρα και τα μάτια του χαλασμένα από το σκοτάδι των παθών του.
«Τοις τα φαύλα πράσσουσι Θεός ουκ εμφανίζεται». Άλλωστε βεβαιωτικός είναι ο αιώνιος ιδικός του λόγος:
«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».
Επειδή η ειρήνη, η χαρά και κάθε άλλη ευλογία, που απολαμβάνει ο άνθρωπος, επήγασαν από τον ζωηφόρο Τάφο τού Κυρίου μας, επειδή η εμπειρία τής Αναστάσεως είναι αίτημα της ψυχής μας και επειδή το εμπόδιο διά την απόκτησή της είναι ή πολυώνυμη αμαρτία, άρα απαραίτητη είναι η μετάνοια που σφραγίζεται με την εξομολόγηση, που εκφράζεται με την αναγεννημένη πνευματική ζωή και ολοκληρώνεται στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Αυτή την εμπειρία, την πολλαπλώς ωφέλιμη για μας και τους οικείους μας, σάς εύχομαι από τα βάθη τής ψυχής μου.
Θερμός Ευχέτης όλων σας
†Ο Μονεμβασίας και Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ