Οι εκλογές του Μαΐου & οι επαναληπτικές του Ιουνίου μπορεί να μη μας έκαναν σοφότερους, προσφέρθηκαν όμως για μερικά χρήσιμα συμπεράσματα σε ο,τι αφορά τους … παίκτες όλων των πλευρών.
Ένας λαός που επέλεξε να απέχει…
Ένα πολιτικό σύστημα που αρνείται να αποδεχτεί την ανάγκη αυτοβελτίωσης και επαναπροσέγγισης των σύγχρονων προβλημάτων…
Ένας μιντιακός μηχανισμός που συνεχίζει να θεωρεί ότι ελέγχει την ψήφο και συνολικά την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών …
Ας τα δούμε ένα ένα.
Φάκελος αποχή
Για μια ακόμη φορά, σχεδόν ένας στους δυο εγγεγραμμένους δεν προσήλθε στις κάλπες. Λένε ότι η αποχή είναι πολιτική πράξη. Το ερώτημα είναι αν αυτή η επιλογή δίνει τις λύσεις που επιζητά η κοινωνία, ιδιαίτερα όταν οι άρχοντες της αυτοδιοίκησης ή της κεντρικής πολιτικής σκηνής δείχνουν να μη λαμβάνουν το μήνυμα της απαξίωσης. Οι φετινές εκλογές παίχτηκαν στο Facebook. Ένας πολιτικός και πολιτισμένος διάλογος που δεν έγινε ποτέ … αρκεστήκαμε ως πολίτες στην εύκολη κριτική του πληκτρολογίου και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις με διαδικτυακά σχόλια κατώτατου επιπέδου με ύβρεις και χλευασμό … σαν να μη μας αφορούσε στην πράξη ποιος θα μας διοικεί την επόμενη ημέρα! Σαν να ανταποκρινόμασταν στο ρόλο του ενεργού πολίτη, εκφραζοντας μόνο στο Facebook το γινάτι και την οργή μας! Είναι όμως έτσι; Τροφή για σκέψη …
Φάκελος πολιτικό σύστημα
Συντηρητικό, αναχρονιστικό και σε πολλές περιπτώσεις αδιάφορο. Μια μεγάλη μερίδα πολιτευομένων και εκ νέου υποψηφίων παρέμειναν για μια ακόμη εκλογική μάχη στο γυάλινο κόσμο τους, αρνούμενοι να καταλάβουν ότι οι πολίτες έχουν γυρίσει την πλάτη σε ο,τι μυρίζει … ναφθαλίνη! Φυσικά, δεν μιλάμε μόνο για την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και για τον πρώτο και δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης με παράγοντες να πολιτεύονται με τον πλέον παλαιοκομματικό τρόπο. Καμία διάθεση για αλλαγή! Άλλωστε, πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, δεν λέει ο σοφός λαός; Τροφή για σκέψη …
Φάκελος Μίντια
Κατρακύλησαν (φυσικά μια μερίδα αυτων και όχι όλα τα ΜΜΕ) σε ένα βούρκο ψεύδους και προπαγάνδας, με σκοπό τη χειραγώγηση των πολιτών. Μια νοοτροπία που θυμίζει άλλες εποχές και υποτιμά τόσο την κριτική ικανότητα του λαού όσο και την αντίστροφη ψυχολογία που συνήθως επικρατεί. Τα ΜΜΕ τραβούσαν από τη μια πλευρά και ο κόσμος τραβούσε από την άλλη. Αντίσταση; Εκδίκηση; Όπως και να το χαρακτηρίσουμε, τα μίντια οφείλουν να λειτουργούν προς την κατεύθυνση της αντικειμενικότητας. Λάθη πάντα θα γίνονται. Το πρόβλημα υπάρχει όπου βασιλεύουν οι σκοπιμότητες. Ας αφήσουμε τον κόσμο να επιλέξει με τα δικά του κριτήρια, αν θελουμε -όπως ευαγγελίζονται πολλά ΜΜΕ- το καλό του τόπου … σε διαφορετική περίπτωση αποδεικνύουμε ότι μάλλον θελουμε το προσωπικό μας καλό … και συνήθως, το κοινωνικό συμφέρον προηγείται του ατομικού. Το αντίθετο μάλλον ισχύει σε κοινωνίες που παρακμάζουν! Τροφή για σκέψη …
Τάκης Λ. Καρβουνιάρης
