Σύμφωνα με τα στοιχεία που επεξεργάστηκε και δημοσιοποίησε η συνεταιριστική οργάνωση Αμπελοοινικών προϊόντων ΚΕΟΣΟΕ, από το έτος 2016-2017 παρουσιάζεται μια ασθενική αλλά σαφής τάση ανακοπής της εγκατάλειψης του Ελληνικού αμπελώνα. Μάλιστα, κατά τα έτη 2017-2018, 2018-2019 και 2019-2020 παρατηρείται πλέον ετήσια αύξηση των εκτάσεων από τα αντίστοιχα προηγούμενα έτη.
Κύριο ρόλο στη θετική αυτή τάση διαδραμάτισε η δυνατότητα που δόθηκε για τη διανομή νέων αδειών φύτευσης κατ’ εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Κανονισμού, ο τρόπος κατανομής τους και τα κριτήρια που ίσχυσαν. Η διανομή νέων δικαιωμάτων φύτευσης οινάμπελων (τόσο σε νεοεισερχόμενους, όσο και σε υφιστάμενους αμπελοκαλλιεργητές) που έγινε εκτιμώντας τις ιδιαιτερότητες της κάθε Περιφέρειας και λαμβάνοντας παράλληλη μέριμνα για τη διευκόλυνση των καλλιεργητών ώστε να αξιοποιήσουν τα δικαιώματά τους, λειτούργησε θετικά.
Παράλληλα, η δημιουργία ευνοϊκότερου περιβάλλοντος για εξαγωγές, η ποιοτική διαφοροποίηση (η ανάδειξη των διαφορετικών terroir του πολυποικιλιακού Ελληνικού αμπελώνα μέσω των προγραμμάτων προώθησης των αμπελοοινικών προϊόντων), η στήριξη των επενδύσεων και ο εκσυγχρονισμός των εγκαταστάσεων των οινοποιείων, είχαν θετικό αποτέλεσμα στις τιμές του σταφυλιού στον παραγωγό και στην ενθάρρυνσή του στην καλλιέργεια.
Τέλος, οι διέξοδοι σε άλλα προϊόντα παράλληλα με τον οίνο, αξιοποιώντας περισσότερες δυνατότητες του σταφυλιού, καθιστά πιο ελκυστική την καλλιέργεια της αμπέλου.
Παρόλο που η πανδημία προκάλεσε βαρύ πλήγμα στον τομέα του οίνου λόγω των περιορισμών στην εστίαση και τον τουρισμό, αποτέλεσμα που αποτυπώθηκε στα αποθέματα και τις τιμές, και παρά τα αποσπασματικά, άτολμα και ελλιπή κυβερνητικά μέτρα στήριξης του κλάδου, θεωρείται βέβαιο ότι, αν δεν στρεβλωθούν οι πολιτικές επιλογές που θεσπίστηκαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να φέρουν αυτό το αποτέλεσμα, η θετική πορεία δεν θα ανακοπεί.
Αποδεικνύεται λοιπόν στην πράξη ότι με τις κατάλληλες πολιτικές και επιχειρηματικές επιλογές, τη συνεργασία Πολιτείας – συνεταιριστικών οργανώσεων -ιδιωτικών επιχειρήσεων, είναι εφικτό να αναστραφεί η τάση εγκατάλειψης του Ελληνικού Αμπελώνα που, εκτός των άλλων, συνδράμει στην ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών με μειωμένη εξάρτηση και αυξημένη αυτάρκεια, ενσωματώνοντας την τοπική παραγωγή στην τοπική φιλοξενία/αγροτουρισμό.