Μετά από πέντε χρόνια στη διοίκηση του Ποδοσφαιρικού Αθλητικού Ομίλου Κοκκινόραχης και ισάριθμα χρόνια ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο ως διοικητικός παράγοντας, δηλώνω την αποχώρησή μου από τα διοικητικά του «Ομίλου», λόγω έλλειψης ουσιαστικού και παραγωγικού χρόνου ενασχόλησης με την ομάδα.
Σε αυτά τα πέντε χρόνια αναλάβαμε μία ομάδα «δίχως κάλτσες» -όπως εύστοχα είχε γράψει σε ένα από τα πρώτα μας κείμενα ως νέα διοίκηση στο ιστολόγιό μας (pao-kokk.blogspot.com) ο φίλος μου Χριστόφορος Βεργόπουλος- και την αναγεννήσαμε προσπαθώντας να φέρουμε νέα ήθη κι έθιμα στο τοπικό ποδόσφαιρο. Και τα καταφέραμε, μέσα από σημαντικές δράσεις εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων -ζώντας όμορφες, ιδιαίτερες και ξεχωριστές στιγμές- τις οποίες πιστεύω ότι ο ποδοσφαιρικός κόσμος της Λακωνίας γνωρίζει, αναγνωρίζει κι εκτίμησε.
Το ποδόσφαιρο έχει συχνά προεκτάσεις κι εκτός αγωνιστικών γραμμών και, αν και στην Ελλάδα εστιάζουμε στις αρνητικές προεκτάσεις, εμείς παλέψαμε για το αντίθετο, και νομίζω πως σε μεγάλο βαθμό τα καταφέραμε. Θέτοντας ως πρώτη προτεραιότητα μας το παιδί και την επιστροφή του στο γήπεδο, και ως φιλοσοφία την δημιουργία της ομάδας-παρέας, το πρότυπο ομάδας που μεγαλουργούσε τις περασμένες δεκαετίες και το οποίο εμείς προλάβαμε, βιώσαμε και αγαπήσαμε.
Αυτά τα πέντε χρόνια κάναμε και λάθη, λόγω του πάθους και του αυθορμητισμού του νεαρού της ηλικίας μας, μιας κι ας μην λησμονείται πως αναλάβαμε τη Διοίκηση μιας ομάδας στα 24 μας (κατά μ.ο.) χρόνια.
Επειδή η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο σημαίνει έκρηξη συναισθημάτων και αδρεναλίνης, πράγμα που μεταφράζεται σε ένταση κι αυτή με τη σειρά της μετουσιώνεται σε παρορμητισμό και λάθη, εκτός από τις όμορφες υπήρξαν κι ορισμένες ατυχείς στιγμές.
Για αυτό θέλω και οφείλω να ζητήσω συγγνώμη από όσους (φίλους, αντιπάλους, διαιτητές, παράγοντες κτλ) στεναχώρησα, προσέβαλα ή έβλαψα με τη συμπεριφορά μου. Από την πλευρά μου έχω ήδη συγχωρέσει όσους έπραξαν τα αντίστοιχα προς εμένα. Άλλωστε, ο αθλητισμός οφείλει να μας φέρνει πιο κοντά, να δημιουργεί φίλους και να μην μας απομακρύνει περαιτέρω σε μία ήδη προβληματική Κοινωνία. Ελπίζω με όλους να χαιρετιόμαστε όταν συναντιόμαστε στους δρόμους της πόλης…
Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω:
• όλους τους ποδοσφαιριστές με τους οποίους συνυπήρξα εντός κι εκτός αγωνιστικών ορίων και μοιραστήκαμε το ίδιος πάθος για τα γκολ και τις νίκες που πετύχαμε, και την ίδια λαχτάρα και στεναχώρια για τις ήττες και τα γκολ που δεχτήκαμε, και να τους συγχαρώ για την άνοδο στην Α1 Κατηγορία, με την ευχή σύντομα να στεφθούν και πρωταθλητές.
• τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκα κ.κ. Κώστα Γιαννουλόπουλο, Γιώργο Ηλιάδη, Γιάννη Βραζάνη, Τάκη Πετρούλια και Βασίλη Βαλάση, καθώς κι εκείνους που κάθισαν περιστασιακά στον πάγκο της ομάδας.
• τα μέλη που στελέχωσαν κατά καιρούς το τεχνικό επιτελείο: το γυμναστή και παιδικό φίλο, Δημήτρη Μπόνο, και τον φροντιστή και βοηθό προπονητή Κώστα Τσέτσεκα, για την ουσιαστική μας συνεργασία.
• τους φίλους-φιλάθλους που μας ακολούθησαν παντού όπου κι αν παίξαμε και μας έδιναν δύναμη, χαρίζοντας μας το πάθος και τη φωνή τους.
• τον πατέρα Συμεών Παπαγεωργίου, εφημέριο Κοκκινόραχης, για την ουσιαστική κι έμπρακτη συμπαράσταση στην ομάδα και τις συμβουλές του προς όλους μας.
• τον Πρόεδρο της ΕΠΣ Λακωνίας για την τιμητική πρότασή του να συμμετάσχω στον συνδυασμό του στις εκλογές της ΕΠΣ, καθώς και τους ανθρώπους που μου πρότειναν να συνεργαστούμε σε διοικητικό επίπεδο για το καλό του τοπικού ποδοσφαίρου. Όπως εξήγησα και στις δύο περιπτώσεις, το ποδόσφαιρο με γοητεύει και θα συνεχίζει να με γοητεύει περισσότερο εντός των αγωνιστικών γραμμών, λιγότερο ως φίλαθλος, και ακόμα λιγότερο ως παράγοντας.
• τα μέλη του Δ.Σ. που συνεργαστήκαμε αυτά τα πέντε χρόνια, τους κ.κ. Τάσο Σ. Χούπη, Στράτη Κατσιάνο, Θανάση Γρηγόρη, Γιώργο Ηλιάδη, Μίμη Γρηγόρη, Αλέξανδρο Παπανικολάου, Τάσο Χ. Χούπη και Σωτήρη Σπυρόπουλο και να τους ευχηθώ καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνουν στη ζωή τους.
Για το τέλος κράτησα τις ευχαριστίες προς τους φίλους μου Γιάννη Βεργόπουλο, Παναγιώτη Περγαντή και Χριστόφορο Βεργόπουλο, που «εκπέμπουμε στις ίδιες συχνότητες» και αντιλαμβανόμαστε με τον ίδιο τρόπο το ποδόσφαιρο και τη ζωή. Πριν πέντε χρόνια οραματιστήκαμε την αναγέννηση της ομάδας, δουλέψαμε προς αυτή την κατεύθυνση, γελάσαμε, κοντραριστήκαμε, παίξαμε, πέσαμε, ορθώσαμε ανάστημα, αγωνιστήκαμε και -παρά τα λάθη και τις αποτυχίες- καταφέραμε να πάμε την ομάδα μας μερικά βήματα πιο μπροστά, ακόμα και να την βγάλουμε έξω από τα στενά όρια της Λακωνίας! Είμαι βέβαιος πως γνωρίζουν πως όποτε οι περιστάσεις το απαιτήσουν θα είμαι παρών να συνδράμω έστω και κατά περίσταση στο έργο τους.
Δύσκολο να «κλείσεις» πέντε χρόνια, τόσες εμπειρίες, ένα σωρό δράσεις και πάμπολλα συναισθήματα και συγκινήσεις σε ένα κείμενο. Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς για αυτό το «απρόμαυρο» ταξίδι. Κάποια στιγμή οι άνθρωποι αποχωρούν κι οι κύκλοι κλείνουν, όμως τα έργα και η φιλοσοφία που καλλιεργείται μένουν ως παρακαταθήκη ή ως παράδειγμα για τους επόμενους. Εύχομαι υγεία και καλή επιτυχία σε όλους τους στόχους του ΠΑΟ Κοκκινόραχης.
Μετά τιμής προς όλους κι έναν έναν ξεχωριστά,
Νίκος Ι. Καρμοίρης
τέως Γ. Γραμματέας ΠΑΟ Κοκκινόραχης