Δίχως τουφέκι και σπαθί, με τον ήλιο στο μέτωπο,
υπήρξατε ήρωες και ποιητές μαζί. Είστε το Ποίημα.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ Μικρός τύμβος
45 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τη 17η Νοέμβρη 1973, την εμβληματική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η Ελλάδα ζούσε τότε μια από τις πιο σκληρές δικτατορίες στον κόσμο, ένα καθεστώς φόβου και ανελευθερίας που βύθισε τη χώρα στο σκοτάδι, ένα καθεστώς που καταβαράθρωσε τη χώρα οικονομικά και πολιτιστικά, καπηλεύτηκε τη φιλοπατρία και τη θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων και στηρίχθηκε σε καθημερινά εγκλήματα ενάντια στον άνθρωπο. Βασανιστήρια, φυλακίσεις, εξορίες, λογοκρισία, στέρηση βασικών ελευθεριών, αλλά και εξαθλίωση, ανεργία, έστησαν το σκηνικό της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία έκλεισε τραγικά με το δράμα της Κύπρου.
Την πιο ηχηρή απάντηση στη φρίκη που η ελληνική κοινωνία βίωνε ήδη έξι χρόνια και στην εκκωφαντική σιωπή πολλών θεσμικών παραγόντων, έδωσε η νεολαία της εργατιάς και των φοιτητικών αγώνων, με αποκορύφωμα την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου.
Το σύνθημα Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία 45 χρόνια μετά, ηχεί δυνατά στην Ελλάδα του σήμερα, που ταλανίζεται από μια πολύχρονη οικονομική και κοινωνική κρίση. Το σύνθημα της εξέγερσης επαναφέρει το όραμα του κόσμου της εκπαίδευσης για ένα ποιοτικό δημόσιο σχολείο που μέσα στους κόλπους του θα μάχεται με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στην ανισότητα, τον αποκλεισμό και το ρατσισμό. Το σύνθημα της εξέγερσης καθοδηγεί τους αγώνες μας για μια κοινωνία δικαιοσύνης, ελευθερίας και πολιτισμού με πρωτεργάτες τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς και τη νεολαία. Μας δείχνει ξεκάθαρα ότι οι αγώνες δεν είναι στείρες ουτοπίες και ότι τα όνειρά μας δεν πρέπει να εκχωρούνται ούτε να ξεπουλιούνται σε όσους κερδοσκοπούν εις βάρος μας.
Καλούμε τους εκπαιδευτικούς μας, τους μαθητές και τις μαθήτριες μας, τη νεολαία και την κοινωνία ολόκληρη να μην απεμπολήσουν τα οράματά τους και με αφορμή την επέτειο της 17ης Νοέμβρη να πρωτοστατήσουν στους αγώνες για την προάσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης, καθώς και για μια κοινωνία δικαιωμάτων και αλληλεγγύης.