Κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες παρατηρούμε με αγανάκτηση τη ρύπανση του ποταμού Ευρώτα από τον κατσίγαρο των ελαιοτριβείων και όχι μόνο.
Κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες, παρατηρούμε το στραγγαλισμό της βιοποικιλότητας του ποταμού. Απειλούμενα ενδημικά ψάρια, χέλια, αμφίβια και κάθε οργανισμός που εξαρτάται από το καθαρό νερό πεθαίνει βασανιστικά από ασφυξία.
Κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες, οι κάτοικοι των παραεύρωτιων περιοχών πρέπει να ανέχονται την δυσοσμία που αναδύεται από το ποτάμι αλλά και την μαύρη όψη του ποταμού που παραπέμπει σε τριτοκοσμική χώρα.
Και κάθε χρόνο δυστυχώς παρατηρούμε, την αδιαφορία ή στην καλύτερη περίπτωση την επιφανειακή αντιμετώπιση των Δημοτικών και Περιφερειακών Αρχών.
Τα μέτρα που επειγόντως πρέπει να εφαρμοστούν είναι τα εξής:
1. Δίκτυο παρακολούθησης και επιτήρησης των ρυπαντών, δηλαδή των ελαιοτριβείων, των πυρηνελαιουργείων και των εργοστασίων χυμοποίησης με εγκατεστημένα όργανα ελέγχου της ποιότητας των υδάτων, στελεχωμένο με ειδικό επιστημονικό προσωπικό.
2. Νέο θεσμικό πλαίσιο ποινών για σαφέστερη τεκμηρίωση τους, αυστηροποίηση τους και εξάντληση τους.
3. Κίνητρα σε αγρότες για χρήση του κατσίγαρου ως λίπασμα ή ως εδαφοβελτιωτικό των ελαιοκαλλιεργειών. Τεχνικές λύσεις υπάρχουν.
Είναι ώρα να σταματήσει επιτέλους, από μέρους των Αρχών, η αδιαφορία και η επικοινωνιακή αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού εγκλήματος για το Ποτάμι και τον Λακωνικό Κόλπο.
Τέλος, να σταματήσει και η κατασκευή του ΧΥΤΥ της Σκάλας, δίπλα στο Ποτάμι που με ευθύνη της Δημοτικής και της Περιφερειακής Αρχής προοιωνίζεται νέους επικίνδυνους ρύπους για τον Ευρώτα.