Θυμάμαι : Σαν δάσκαλος έβλεπα τα παιδιά της πόλης (στα χωριά είχαν άλλη αγωγή από το σπίτι) να μπαίνουν στην αίθουσα από το διάλειμμα και να κλοτσούν χαρτιά κ.α. που τα ίδια είχαν πετάξει στην έξοδό τους , χωρίς ένα να φιλοτιμιέται να σκύψει , να πάρει το χαρτάκι και να το ρίξει στο καλαθάκι δίπλα . Κι όταν έλεγες σε κάποιον : «πάρε , σε παρακαλώ , το χαρτί από κάτω και ρίξε το στο καλάθι» , το πρώτο που σου απαντούσε ήταν το κλασικό : «Δεν το έριξα εγώ , κύριε» .
Θυμάμαι : Όταν σ’ ένα σχολείο της πόλης , στα πλαίσια περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και έμπρακτης άσκησης στην καθαριότητα του σχολικού χώρου , αποφασίσαμε ένα πρωί με τον διευθυντή να μαζέψουμε ομού , δάσκαλοι και μαθητές, τα χαρτιά που είχαν σκορπίσει αφειδώς στο προαύλιο οι μαθητές την προηγουμένη , ήρθαν την επομένη , εριστικοί και διαμαρτυρόμενοι εντόνως , οι γονείς και ο σύλλογος πως … «κακώς πράξαμε» και πως αυτό «δεν είναι δουλειά των παιδιών» και πως «αν το ξανακάνουμε θα υποστούμε τις «νόμιμες» και «υπηρεσιακές» συνέπειες» , κλπ , κλπ .
Και δεν το ξανακάναμε «συμμορφούμενοι προς τα υποδείξεις» .
Επομένως , όταν βλέπουμε μέσα στην πόλη εικόνες όπως αυτή της φωτογραφίας , όπου διάφοροι και διάφορες , σε ώρες σκοτεινές για να μην τους πάρει κανείς χαμπάρι , ξεφορτώνονται στα πεζοδρόμια και σε άλλους κοινόχρηστους χώρους ό,τι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου , ας μην έχουμε απορίες για το «πώς καταντήσαμε έτσι» !
Όλα ξεκινούν (όπως λέγανε οι παλαιοί) από το σπίτι . Αν το σπίτι δεν βάλει τα θεμέλια της καλής και σωστής αγωγής και συμπεριφοράς απέναντι στο κοινωνικό σύνολο , τότε το παιχνίδι είναι χαμένο και ό,τι προσπαθεί να χτίσει το σχολείο , γκρεμίζεται και φυλλορροεί .
Αυτό που κάνουμε σαν μεγάλοι είναι αυτό που μάθαμε σαν μικροί . Και ό,τι μάθεις μικρός δεν το ξεμαθαίνεις ΠΟΤΕ !!!
11-9-2018
Βαγγέλης Μητράκος