‘’Ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν”
Χριστός ᾿Ανέστη, Χριστιανοί μου ᾿Αγαπητοί.
Ὁλόκληρη ἡ χριστιανική οἰκουμένη χαίρει καί ἀγάλλεται καί ἐφέτος, πανηγυρίζοντας τό βαρυσήμαντο καί πολυσήμαντο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Μέ ἀνεκλάλητη εὐφροσύνη καί κρατῶντας στά χέρια μας λαμπάδες πλησιάζουμε τόν Χριστό, που ἐξέρχεται ἀπό τόν τάφο περικαλλής καί φεγγοβόλος ὡς Νυμφίος, καί μαζί με τά τάγματα τῶν ἀγγέλων ἑορτάζουμε τό Πάσχα τοῦ Θεοῦ, τήν παρακαταθήκη τῆς σωτηρίας μας.
Κατά τά τρία τελευταῖα ἔτη τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Θεανθρώπου, ὁ ἄνθρωπος πάλεψε μαζί Του. Πολέμησε τό πλάσμα τόν Πλάστη, ὁ μικρός ἄνθρωπος τόν παντοδύναμο Κύριο καί νίκησε ὁ ἀποστάτης ἄνθρωπος. Ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, τό “ἀνέσπερον καί ἀδιάδοχον” φῶς τοῦ Κόσμου, ὁ Κτίστης τῶν πάντων στήν προφητοκτόνο καί Θεοκτόνο Ἁγία Πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ καταδικάζεται σέ θάνατο σταυρικό ἀπό τούς ἐμπαθεῖς ἄρχοντες καί τόν μεθυσμένο ἀπό τήν ἀγνωμοσύνη λαό τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ θρίαμβος, ὅμως, τῶν ἐχθρῶν Του ὑπῆρξε πρόσκαιρος καί σάν τόν καπνό ἐξανεμίστηκε. Ὁ Κύριός μας αὐτεξουσίως ἀνίσταται ἐκ τῶν νεκρῶν θριαμβευτής, ὥστε ἐκστασιασμένος ὁ ἱερός Ὑμνογράφος νά ψάλλει “Πεφώτισται τά σύμπαντα τῇ Ἀναστάσει Σου, Κύριε και ὁ Παράδεισος πάλιν ἠνέωκται..”.
Ἐμβαθύνοντας, ὅμως, στό μέγα καί μοναδικό αὐτό γεγονός, καταλαβαίνουμε ὅτι ὅλοι οἱ ἑορταστές τῆς Ἀναστάσεως δέν τό νοηματοδοτοῦν μέ τόν ἴδιο τρόπο.
Πολλοί δυστυχῶς χριστιανοί τό προσεγγίζουν ὡς ἕνα ἱστορικό, παλαιό, ἀπομακρυσμένο γεγονός, ὅτι κάποτε σταυρώθηκε ὁ Θεός καί Ἀνέστη. Τό θεωροῦν σάν μία ἀκόμη εὐκαιρία σωματικῆς ἀνάπαυλας, ἀπολαύσεως ὑλικῆς τροφῆς, ἐπίδειξης ἐνδυμασίας, τυπικῆς ἀνταλλαγῆς εὐχῶν καί δώρων καί αὔξησης τοῦ τζίρου τῶν καταστημάτων. Περιορίζονται στό ψήσιμο τοῦ ὀβελία, στό βαμμένο αὐγό, στή λαμπαδηφορία καί στά πυροτεχνήματα μέ τίς θλιβερές πολλές φορές συνέπειές τους.
Γι΄αὐτούς τούς χριστιανούς, μόλις τελειώσει ἡ γιορτή, ἡ εἰκονική καί παροδική χαρά θά σβήσει. Θά ἐξακολουθήσουν νά βαδίζουν τή δύσβατη ὁδό καί τήν πολυάνθρωπη ἔρημο τῆς παρούσης ζωῆς σκυθρωποί, περίλυποι, λησμονημένοι ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀπελπισμένοι μέσα σέ ἀβάστακτη μοναξιά. Θά καταδυναστεύονται ἀπό τά πάθη τους καί θά συνθλίβονται μέ τήν πλανερή ἰδέα ὅτι εἶναι μόνοι καί ἐγκαταλελειμμένοι. Θά γελοῦν, ἀλλά ἐσωτερικά θά πάσχουν, γιατί ὁ Χριστός δέν εἶναι στίς καρδιές τους.
Δίπλα στούς ἐπιφανειακούς ἑορταστές τοῦ Πάσχα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θά βροῦμε ἐντούτοις καί τούς πραγματικούς πιστούς στόν Νικητή Ἐσταυρωμένο. Ἐκείνους πού ἔχουν ἑδραία τήν πεποίθηση ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἕνα γεγονός τόσο παλαιό μά συνάμα καί τόσο νέο! Συντελέσθηκε πρίν ἀπό δύο χιλιάδες περίπου χρόνια καί ἐξακολουθεῖ μέχρι σήμερα νά διδάσκει, νά ἀφυπνίζει, νά ἐμπνέει, νά συγκλονίζει τήν ψυχή καί τόν νοῦ μας.
Καί τί μᾶς διδάσκει; Ὁ Θεηγόρος Παῦλος εἶναι σαφής. “Ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν διά τῆς δόξης τοῦ Πατρός, οὕτω καί ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν”. Ὅπως ἀναστήθηκε ὁ Κύριος ἀπό τούς νεκρούς μέ τή δύναμη τοῦ Πατρός, ἔτσι καί ἐμεῖς νά ἀναστηθοῦμε σέ μία νέα, ἐνάρετη καί ἁγία ζωή. Νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά ἀπαρνηθοῦμε τήν παλαιά ζωή, τή ζωή τῆς ἁμαρτίας, πού φθείρει, ἐκφυλίζει τήν ἀνθρώπινη φύση, γεννᾶ πικρία, ἀγωνία καί τελικά τό θάνατο. Νά ζήσουμε ἁγία ζωή ἐν Χριστῷ, συμμετέχοντας στά πανάχραντα μυστήρια τῆς ἐκκλησίας μας. Νά γίνουμε νέοι στίς σκέψεις καί τίς πράξεις μας. Ἁγνοί, εἰρηνικοί, φιλάδελφοι, δίκαιοι, ἐλεήμονες, εἰλικρινεῖς, εὐθεῖς, ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Καί τότε, ἀγωνιζόμενοι καθημερινά γιά τήν προσωπική μας ἀνάσταση, μέ συνοδοιπόρο, ἐμπνευστή και καθοδηγητή τόν Σωτῆρα και Λυτρωτή μας, ὑπερβαίνουμε τά πολλαπλά πιεστικά ἀδιέξοδα, βιώνουμε καί σκορπίζουμε γνήσια χαρά, εὐλογία, εὐωδία πνευματική.
Ἐκφράζω τήν ἐλπίδα ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας θά πυροδοτήσει γιά τόν κάθε χριστιανό ἕναν προσωπικό ἀγῶνα ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας γιά τή δική του πνευματική ἀναγέννηση. Εὔχομαι, ἐπίσης, στόν καθένα χωριστά καί σ’ ὅλους μαζί τήν παρουσία τοῦ Κυρίου μας παντοτινή στή ζωή σας, γιά νά ἔχετε δύναμη, χαρά, εὐτυχία καί νοσταλγία γιά τή βασιλεία Του, στήν ὁποία ὅλοι μας ἔχουμε κληρονομικά δικαιώματα, πού πρέπει νά διεκδικήσουμε μέ προσπάθεια συνεχῆ καί ἰσόβια.
ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2015
Θερμός Εὐχέτης πρός τόν ἀναστάντα Κύριο
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ