“Η δίκαιη ανάπτυξη περνάει μέσα από την προστασία του Έλληνα αγρότη”
Στα χρόνια που την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας είχε ο ΣΥΡΙΖΑ δόθηκε μία μεγάλη μάχη για την προστασία του Έλληνα αγρότη, του κτηνοτρόφου και του αλιέα προκειμένου να ανακοπεί η τάση εγκατάλειψης. Για την προστασία του εισοδήματος του από την υπέρμετρη φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, σύμφωνα με το νόμο 4172 του 2013, εισήχθησαν τρία αφορολόγητα. Επίσης συνδέθηκε το εισόδημα με τις ασφαλιστικές εισφορές και έπαψε το φαινόμενο που υπήρχε με το νόμο Λοβέρδου- Κουτρουμάνη της ανά τριετία αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών. Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών ήταν η ελάφρυνση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων αγροτών και κτηνοτρόφων από τις μνημονιακές επιβαρύνσεις των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.
Με την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018, θεσμοθετήθηκε η προστασία των επιδοτήσεων από τις κατασχέσεις και ξεκίνησε η ελάφρυνση των μεσαίων και μεγαλύτερων παραγωγών, τόσο με την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος στους συνεταιρισμένους αγρότες, όσο και με την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.
Ταυτόχρονα δόθηκαν κίνητρα τόσο θεσμικά όσο και οικονομικά για την ανάπτυξη των συνεργατικών σχημάτων. Τα συνεργατικά σχήματα βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής μας γιατί μόνο έτσι μπορούν να αναδειχθούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας πού είναι τα σταθερά υψηλά ποιοτικά γνωρίσματα των προϊόντων μας αλλά και να ξεπεραστούν οι αδυναμίες που δημιουργεί ο μικρός και ο πολυτεμαχισμός κλήρος.
Παράλληλα στηρίχτηκαν οι αγρότες μας από τις συνέπειες των φαινομένων της κλιματικής αλλαγής μέσω της χορήγησης έκτακτων οικονομικών ενισχύσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό, τόσο στην κτηνοτροφία όσο και στη γεωργία από την Κρήτη μέχρι την Μακεδονία.
Παράλληλα επιλύθηκαν μία σειρά από θεσμικά ζητήματα που χρόνια απασχολούσαν τους αγρότες. Ωρίμανση στα μεγάλα τεχνικά έργα υποδομής, φράγματα και αρδευτικά δίκτυα τα οποία εντάχθηκαν για χρηματοδότηση.
Το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης επανασχεδιάστηκε σχεδόν από μηδενική βάση και έτρεξε με ρυθμούς πολύ υψηλούς, τους υψηλότερους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για τα τρόφιμα, την προστασία του καταναλωτή και τις αθέμιτες πρακτικές συστηματικοποιήθηκαν και εντάθηκαν οι έλεγχοι που οδήγησαν σε πολύ αυστηρές κυρώσεις, ακόμα και σε λουκέτα.
Αξιοποιήθηκε το πρόγραμμα της διανομής φρούτων στα σχολεία ενώ εισάγεται η κατανάλωση τυροκομικών προϊόντων στα σχολικά γεύματα.
Ανοίχθηκε λοιπόν ένας καθαρός διάδρομος για την περαιτέρω προστασία του Έλληνα αγρότη και της ανάδειξης των εξαιρετικών ελληνικών προϊόντων. Συνάφθηκαν διεθνείς συμφωνίες όπως αυτή με την Ιαπωνία και με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου παρέχεται πλήρη προστασία των εμβληματικών προστατευόμενων προϊόντων μας, όπως η φέτα, σε αντίθεση με παλαιότερες συμφωνίες που δεν υπήρχε καμία προστασία.
Επετεύχθησαν εμπορικές συμφωνίες που δίνουν διέξοδο στα ελληνικά προϊόντα και προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής πρωτογενούς αγροτικής παραγωγής.
Η Αγροτική παραγωγή χρειάζεται όραμα και κατεύθυνση με στόχο την αύξηση του εισοδήματος του αγρότη, του κτηνοτρόφου και του αλιέα. Η κατεύθυνση θα πρέπει να κινείται σε τρεις άξονες:
• Ο πρώτος θα πρέπει να είναι η μείωση του κόστους παραγωγής και εδώ ο Aλ. Τσίπρας έχει εξαγγείλει συγκεκριμένα μέτρα όπως την επαναφορά του αγροτικού πετρελαίου αλλά και την αλλαγή του φορολογικού συστήματος σε ένα πιο αντικειμενικό και προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες του αγροτικού επαγγέλματος σύστημα.
• Ο δεύτερος άξονας έχει να κάνει με την ουσιαστική προετοιμασία της παραγωγής για τα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής. Και σε καμία περίπτωση η ταύτιση με τα ιδιωτικά συμφέροντα που επιζητούν το κέρδος από την ιδιωτική ασφάλιση, δεν μπορεί να πλασάρεται σαν “προστασία” του αγρότη.
• Ο τρίτος άξονας είναι η βελτίωση του περιβάλλοντος και του θεσμικού πλαισίου για την ενίσχυση της εμπορίας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Αυτό μεταφράζεται σε ενίσχυση των συνεργατικών σχημάτων σε προστασία του παραγωγού από αθέμιτες πρακτικές και ταυτόχρονα η ενίσχυση τον διεθνών συμφωνιών και της διεθνούς παρουσίας της χώρας.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία όλων αυτών είναι η καλή γνώση του χώρου, του αντικειμένου και η αντίληψη της αναγκαιότητας συνεργασιών και συνεργειών. Στο εξωτερικό απαιτούνται η διαμόρφωση συμμαχιών και η εμπεριστατωμένη και τεχνοκρατική ανίχνευση του πεδίου. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί η δίκαιη ανάπτυξη για όλους τους αγρότες, κτηνοτρόφους και αλιείς.
Σταύρος Αραχωβίτης