Ο θάνατος κάθε νέου ανθρώπου προξενεί , πάντα , πόνο μεγάλο . Όταν μάλιστα ο άνθρωπος αυτός έχει συνδέσει τη ζωή του με την αγάπη και την προσφορά για τα παιδιά , τότε ο πόνος γίνεται μεγαλύτερος και το κενό που μένει στη ζωή μας μοιάζει δυσαναπλήρωτο .
Ένας τέτοιος ξεχωριστός άνθρωπος ήταν η Φωτεινή Ζαχαράκη που τόσο ξαφνικά και απρόσμενα έφυγε από τη ζωή .
Η Φωτεινή , δεν αφιέρωσε τη ζωή της στον Παιδικό Σταθμό του Δήμου Σπάρτης . Ο Παιδικός Σταθμός του Δήμου Σπάρτης ήταν η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ της Φωτεινής . Τα παιδάκια του κόσμου που πέρασαν από τον Σταθμό , στην πιο τρυφερή τους ηλικία , ήταν ΟΛΑ παιδιά της Φωτεινής . Το ’βλεπες στο πλατύ της χαμόγελο όταν τα υποδεχόταν το πρωί , στη μεγάλη και ζεστή αγκαλιά της που φώλιαζαν όποτε το είχαν ανάγκη , στα μάτια της που φώτιζαν όταν τους μιλούσε , όταν τα συμβούλευε , όταν τα πρόσεχε και τα τάιζε , όταν τα μάθαινε παραμύθια και τραγούδια , όταν τα καθάριζε και τα φρόντιζε σαν μάνα όταν χρειαζόταν , όταν τα μάθαινε ωραίες χειροτεχνίες και παιχνίδια και τα εμψύχωνε με τη ζεστή φωνή της στις όμορφες γιορτές τους , όταν έσβηνε το κλάμα τους και πλάταινε το γέλιο τους , όταν πάσχιζε μ’ όλες της τις δυνάμεις , ως Προϊσταμένη , να λύνει τα προβλήματα του Σταθμού και να κάνει το περιβάλλον των παιδιών πιο όμορφο , πιο λειτουργικό , πιο άνετο και πιο ασφαλές .
Κάθε μέρα η Φωτεινή του Παιδικού Σταθμού Σπάρτης , έκανε τη μεγάλη καρδιά της αντίδωρο και τη μοίραζε απλόχερα στα παιδάκια της . Κι έκανε τις καρδιές τους και τις ψυχούλες τους να ανθίζουν λουλούδια και φώτιζε το μυαλουδάκι τους με το φως της Αγάπης και της Γνώσης , για να είναι έτοιμα , όταν σαν μεγάλοι θα βρίσκονταν στα δύσκολα σταυροδρόμια της Ζωής , να παίρνουν τους δρόμους της Αρετής .
Φτώχυνε η τοπική μας κοινωνία με τον θάνατο της Φωτεινής . Σπανίζουν πια στις μέρες μας οι άνθρωποι που ζουν για να αγαπούν και να προφέρουν με ανιδιοτέλεια στην κοινωνία.
–Φωτεινή , σ’ ευχαριστούμε για το καθημερινό παράδειγμα ζωής που μας έδινες . Σ’ ευχαριστούμε για ό,τι έκανες για τα παιδιά και τα εγγόνια μας , για την αγάπη , την έγνοια και τη γνώση που τους έδωσες . Σίγουρα θα έχεις για πάντα μια θέση στην καρδιά και στο μυαλό τους μέσα στα όμορφα άνθη που φύτεψες εκεί . Κι αυτό είναι Αθανασία για τον άνθρωπο , Φωτεινή .
Βαγγέλης Μητράκος