Σε εξαφάνιση οδηγείται ακόμα μία δυναμική καλλιέργεια που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τοπική παράδοση και οικονομία στον Νομό Ηλείας και που το παραγόμενο προϊόν της ταξιδεύει σε Ευρώπη και Αμερική, καθώς θεωρείται το ποιοτικότερο στην αγορά. Ο λόγος για το βιομηχανικό πιπέρι που καλλιεργείται κυρίως στο Στρούσι του Δήμου Ανδραβίδας – Κυλλήνης, το οποίο, αν και έχει εξασφαλισμένη τη διάθεσή του στις μεταποιητικές μονάδες που παράγουν τουρσί, τα τελευταία χρόνια διανύει μια φθίνουσα πορεία. Εκτός από τα υψηλά καλλιεργητικά έξοδα, τις πολλές καλλιεργητικές απαιτήσεις και το μεγάλο εργατικό κόστος, οι παραγωγοί έχουν να αντιμετωπίσουν την αδιαφορία του κράτους να λύσει το θέμα της εργασίας των αλλοδαπών εργατών γης.
Όπως μας εξηγεί ο παραγωγός βιομηχανικού πιπεριού, Άγγελος Αργυρόπουλος, παραμένει ακόμα στον αέρα η διευθέτηση του ζητήματος, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να φέρουν εις πέρας τις καλλιεργητικές διαδικασίες λόγω έλλειψης προσωπικού. Το πρόβλημα αναμένεται να γίνει ακόμα μεγαλύτερο, όταν ξεκινήσει η φύτευση του πιπεριού στις αρχές Μαΐου ή η συγκομιδή τον Ιούνιο.
«Η κατάσταση έχει φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Η καλλιέργεια βιομηχανικού πιπεριού είχε μεγάλη δυναμική και σημαντικές προοπτικές και τώρα ισοπεδώθηκε λόγω αδιαφορίας του κράτους. Εξαιτίας της έλλειψης εργατών (σ.σ. οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται για τη διαδικασία της συγκομιδής) λόγω της ασάφειας που επικρατεί, οι καλλιεργούμενες εκτάσεις μειώνονται συνεχώς. Ενώ παλαιότερα έβαζα 100 στρέμματα πιπέρι, φέτος θα βάλω 60 στρέμματα. Δεν γίνεται διαφορετικά. Πληρώνω κανονικά τα εργόσημα, αλλά όταν θα έρθουν για ελέγχους θα μου κόψουν πρόστιμο, γιατί δεν έχουν χαρτιά όλοι οι εργάτες που απασχολώ. Πώς είναι δυνατόν να εξαγγέλλουν ελέγχους, τη στιγμή που οι ίδιοι δεν είναι σωστοί στις υποχρεώσεις τους και δεν έχουν δώσει λύση στο θέμα των χαρτιών, έστω με μια βεβαίωση εργασίας; Γιατί καταστρέφουν τον παραγωγικό πλούτο της περιοχής;», αναρωτιέται φανερά εκνευρισμένος ο κ. Αργυρόπουλος.
Να σημειωθεί πως το ημερομίσθιο στη συγκεκριμένη καλλιέργεια εξαρτάται από την ποσότητα που θα μαζέψει ο εργάτης και όχι με βάση τις ώρες απασχόλησης. Σύμφωνα με τον κ. Αργυρόπουλο, πρόκειται για ένα σημαντικό κόστος, καθώς το ημερομίσθιο υπολογίζεται στα 15 λεπτά το κιλό. «Για να γίνει κατανοητό το πόσο υψηλό είναι το εργατικό κόστος, αρκεί να αναφέρω ότι το εργοστάσιο μας δίνει 32 λεπτά το κιλό», καταλήγει ο κ. Αργυρόπουλος.