Οι «σύγχρονοι» γονείς προσπαθούν να «μάθουν» τα της ανατροφής και διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους, από τα ΜΜΕ, το Διαδίκτυο και … το facebook.
Οι παλαιοί Γονείς, (αυτοί οι αγράμματοι, οι βασανισμένοι γονείς με τα τρία…πέντε…δέκα -και βάλε- παιδιά) ήξεραν την αλάνθαστη παιδαγωγική της καρδιάς και της παράδοσης, που τους είχανε παραδώσει οι Παππούδες και οι Γιαγιάδες των αιώνων.
Αν, λόγου χάρη, ερχότανε ένα παιδί, το μεσημέρι, στο σπίτι, από το σχολείο, και τόλμαγε να πει «με βάρεσε … με μάλωσε ο δάσκαλος», δεν προλάβαινε να τελειώσει τη φράση του κι ερχότανε η ηχηρή απάντηση «καλά σου έκανε» μαζί με μια δυνατή «μπούφλα».
Γιατί οι παλαιοί γονείς εμπιστεύονταν και αγαπούσαν τον Δάσκαλο, ξέρανε ότι πασχίζει μαζί τους, καθημερινά, με θυσία και κόπο, όχι μόνο για να μάθει γράμματα το παιδί τους αλλά και για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς του. Και δεν υπεράσπιζαν, οι παλαιοί Γονείς, τον Δάσκαλο μόνο ως πρόσωπο αλλά (κυρίως) ως διαχρονική και πολύτιμηΑξία Ζωής, που πρέπει να βρίσκεται ΠΑΝΤΑ ψηλά, γιατί αν αποκαθηλωθεί ή κατεδαφιστεί, τότε θα πληρωθεί βαρύ τίμημα.
Από τις αρχές της 10ετίας του ’90 εμφανίστηκε στην κοινωνία και στο σχολείο ένα «νέο φρούτο», καρπός του «καινούριου» τύπου οικογένειας και κοινωνίας που άρχισε να διαμορφώνεται με ραγδαίους ρυθμούς: Παιδιά που ενθαρρύνονταν να μιλούν κατά των δασκάλων τους, να τους συκοφαντούν, να τους κατηγορούν, να τους λοιδορούν, να τους απαξιώνουν, να μην τους υπακούουν, να αυθαδιάζουν, να διαταράσσουν τη σχολική πειθαρχία, να υπονομεύουν και να υποβαθμίζουν το μάθημα στην τάξη, να βωμολοχούν, να επιτίθενται σε συμμαθητές τους κλπ, κλπ.
Και όταν ο δάσκαλος προσπαθούσε να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά και να προστατεύσει το Σχολείο, την επόμενη μέρα, γονείς μαινόμενοι βρίσκονταν στα γραφεία των Δ/ντών, των Προϊσταμένων των Δικηγόρωνκαι των Εισαγγελέων, ζητώντας την κεφαλή του δασκάλου «επί πίνακι».
Από κοντά και οι εκάστοτε κυβερνήσεις, για να αλιεύσουν ψήφους, αλλά βρίσκοντας, συγχρόνως, και την ευκαιρία να «πατήσουν» την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια και την παιδαγωγική ελευθερία των εκπαιδευτικών, πήραν το μέρος του πρωτοφανούς αυτού κινήματος κατά των δασκάλων και του σχολείου,θεσμοθετώντας διοικητικά και νομικά μέτρα, αλήστου μνήμης εποχών, εναντίον τους.
Έτσι, οι εκπαιδευτικοί, για να προφυλάξουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους από το ναρκοπέδιο που με επιμέλεια «φυτεύτηκε» γύρω τους, αναγκάστηκαν (εκ των πραγμάτων) να αποσυρθούν από το κέντρο του σχολικού συστήματος στο περιθώριό του, τα παιδιά έγιναν οι σατράπες του σχολείου και οι γονείς οι θεματοφύλακες-επίτροποι της σατραπείας.
Σήμερα, κάθε πρωί που οι εκπαιδευτικοί περνούν την πόρτα του σχολείου, κάνουν τον Σταυρό τους να περάσει η μέρα χωρίς να βρεθούν κατηγορούμενοι.
Προς τι, λοιπόν, ο δήθεν προβληματισμός και η απορία, η υποκριτική έκπληξη και οι περισπούδαστες συζητήσεις επί συζητήσεων για την διαρκώς αυξανόμενη παιδική επιθετικότητα, παραβατικότητα, εγκληματικότητα και βία;
Στις 9.000 έφθασαν οι συλλήψεις ανηλίκων – αύξηση 50%– ΜΟΝΟ στο 8μηνο 2024 !!!
Οι αιτίες του φαινομένου είναι τόσο ξεκάθαρες και απλές όσο και το 1+1=2.
Αλλά, ποιος θέλει να τις δει; Κανείς!!!
Καλό ταξίδι, λοιπόν, στον κατήφορο!
ΥΓ: Αυτή η εικόνα της ελληνικής οικογένειας του παλαιού αλφαβηταρίου δέχθηκε (και δέχεται) απηνή επίθεση από πάσης φύσεως «προοδευτικάριους» (μαζί και το αλφαβητάριο στο σύνολό του) ότι είναι αναχρονιστική,συντηρητική, φονταμενταλιστική, φασιστική, ακροδεξιά, εθνικιστική, ότι αναπαράγει στερεότυπα κλπ, κλπ. κλπ.
-ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;
-ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑΡΙΟΙ» ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ;
(ΠΟΥ ΝΑ ΤΗ ΒΡΟΥΝ ΝΑ ΤΗ ΒΑΛΟΥΝ;)
Σπάρτη 27-9-2024
Βαγγέλης Μητράκος
Συνταξιούχος Δάσκαλος παλαιάς κοπής