Το Δικαστικό Μέγαρο Τρίπολης έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και έργο τέχνης με τη με αριθμό ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/3623/ 54270/16-10-2001 (ΦΕΚ 1371/τ. Β΄/18-10-2001).
Το τελευταίο διάστημα εξελίσσονται από τις «Κτιριακές Υποδομές Α.Ε.», κατασκευαστικό φορέα του Ελληνικού Κράτους, εργασίες στο εμβληματικό αυτό κτίριο της πόλης, με τους ανδριάντες των περήφανων Δικαστών Τερτσέτη και Πολυζωίδη απέναντι στον Ανδριάντα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και τα μοναδικά εγχάρακτα στους τοίχους των υπογείων του μηνύματα και τοιχογραφίες κρατουμένων της Αντίστασης και των μετεμφυλιακών δικών.
Καταρχάς χωρίς καμιά σοβαρή διαβούλευση με τους πολίτες της πόλης, τα θεσμικά όργανά της και τους εμπλεκόμενους φορείς, και παρά την ισχυρή εκφρασμένη από δεκαετίες αλλά και πρόσφατα πρόταση για τη μετατροπή του κτιρίου αυτού σε Πανελλήνιο Μουσείο των Αγώνων της Ανεξαρτησίας του Ελληνικού Λαού, επιλέχτηκε αβασάνιστα η συνέχιση της λειτουργίας του ως Δικαστικού Μεγάρου.
Μάλιστα η μεταφορά των εκεί Υπηρεσιών σε άλλο σύγχρονο κτίριο και η συγκέντρωση σε αυτό και εκείνων του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης και του Διοικητικού Πρωτοδικείου Τρίπολης και άλλων συναφών υπηρεσιών του Υπουργείου Δικαιοσύνης, που σήμερα στεγάζονται διάσπαρτα σε μισθωμένα κτίρια, θα μπορούσε όχι μόνο θα εξυπηρετούσε άριστα τους πολίτες και τους εργαζόμενους, αλλά θα αποτελούσε κάλλιστα και το βασικό υπόβαθρο του δίκαιου αιτήματος της πόλης για τη λειτουργία στην Τρίπολη πολιτικού και ποινικού Εφετείου της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Όμως ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με την πιο πάνω λύση, όσο αβασάνιστα κατά την άποψή μου αυτή επιλέχτηκε, το ίδιο πρόχειρα αποφασίστηκε τι θα γίνει στο συγκεκριμένο κτίριο:
Το έργο στο πλαίσιο του οποίου ενεργούνται οι εργασίες αυτές σύμφωνα με την αναρτημένη πινακίδα του φέρει τον τίτλο «Αποκατάσταση βλαβών και επισκευές στο Δικαστικό Μέγαρο Τρίπολης», χρηματοδοτούμενο μάλιστα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, δηλαδή όχι από ευρωπαϊκούς πόρους, είναι δαπάνης 1.450.000 ευρώ, ισάξιας δηλαδή με την κατασκευή 1.000 έως 1.500 τ.μ. νέου σύγχρονου κτιρίου!!!
Όμως όπως έχουμε διαπιστώσει όλοι που ζούμε και εργαζόμαστε στο κτίριο, αλλά και όσοι συμπολίτες μας βρέθηκαν σε αυτό, ενεργούνται, εκτός του παραπλανητικού τίτλου του έργου, χωρίς καμία ενημέρωση, αν όχι υπό ανεξήγητη μυστικότητα για το είδος και την έκτασή τους και νέες εργασίες οι οποίες βανδαλίζουν αυτό το μοναδικό κτίριο για την πόλη μας, μια πόλη ήδη μετά το 1980 κακοποιημένη και αποψιλωμένη από όμορφα παλαιότερα κτίρια.
Ειδικότερα:
α) Εγκαθίσταται το πρώτον σύστημα ψύξης – θέρμανσης και για να συνδεθούν οι θηριώδεις σωληνώσεις του, που αρμόζουν μάλλον σε κέντρα διασκεδάσεως και ψητοπωλεία… απαιτήθηκαν δεκάδες διανοίξεις οπών στους πλάτους ενός σχεδόν μέτρου τοίχους του πληγώνοντας το σκελετό του ενώ για την κάλυψή τους σχεδιάζεται μείωση του ύψους της οροφής των διαδρόμων και γραφείων του κτιρίου με γυψοσανίδες.
Όμως η μείωση του ύψους του κτιρίου, αφαιρεί προφανέστατα από την υποβλητικότητα του κτιρίου, αποκρύπτει το περίτεχνο κυματιστό αρχικό σχέδιό της οροφής του και στρεβλώνει τις καθαρές νεοκλασικές γραμμές του, με αναπότρεπτη συνέπεια την εξόφθαλμη αλλοίωση του ύφους και της φυσιογνωμίας του και τελικά τον αναίτιο υποβιβασμό του σε ακατανόητο mix.
Μάλιστα οι συγκεκριμένες εργασίες είναι παντελώς ανεξήγητες ως παντελώς αχρείαστες.
Απόδειξη είναι ότι δεν υπήρξε ΠΟΤΕ ανάλογο αίτημα, τόσο από τη Διοίκηση του Πρωτοδικείου, (διασταυρωμένο υπεύθυνα), όσο και από το Δικηγορικό Σύλλογο Τρίπολης και το Σύλλογο Δικαστικών Υπαλλήλων, κι αυτό γιατί το «ψηλοτάβανο» κτίριο έχει το δικό του φυσικό αερισμό και είναι δροσερό το καλοκαίρι, ενώ το χειμώνα εξυπηρετείται με κεντρική θέρμανση με καυστήρα πετρελαίου, ευχερώς μετατρέψιμη με τα σύγχρονα δεδομένα σε φυσικού αερίου.
Μάλιστα στο πλαίσιο των εργασιών δεν επισκευάζονται οι εσωτερικές φθορές στην οροφή αλλά αυτές αποκρύπτονται….. από τη γυψοσανίδα που καθιστά προβληματική εκτός των άλλων και τη μελλοντική προσβασιμότητά της, ενώ στη στέγη του κτιρίου εγκαθίστανται ορατά μεγάλων διαστάσεων μηχανήματα .
β) Κατασκευάζεται ογκωδέστατος ανελκυστήρας-τέρας ασύμμετρων για το χώρο διαστάσεων με περιβάλλουσα σιδεροκατασκευή στον εσωτερικό ακάλυπτο αύλειο χώρο του κτιρίου (αίθριο) που αποτελεί «την ανάσα του», μείζον αρχιτεκτονικό βιοκλιματικό χαρακτηριστικό του, εκτός αναγκών του κτιρίου το οποίο θα εξυπηρετείτο άριστα με ένα ελάχιστων διαστάσεων ανελκυστήρα.
Μάλιστα η τάση μετά τις πρόσφατες δικονομικές τροποποιήσεις και άλλες που προωθούνται μειώνεται μέχρι ελαχιστοποίησης η «δια ζώσης» διαδικασία ενώπιον των Δικαστηρίων, ώστε να δικαιολογείται τέτοιο μέγεθος ανελκυστήρα.
γ) Κατασκευάζεται στην πρόσοψη του κτιρίου η αυτονόητα αναγκαία μπάρα πρόσβασης σε αυτό των ΑΜΕΑ, η οποία όμως με τη συγκεκριμένη χείριστη επιλογή θέσης και τον χονδροειδή τρόπο της από μπετό και τσιμεντόλιθους επιβαρύνει την πρόσοψη και ανατρέπει τη συμμετρία του κτιρίου, εκτός του ότι νομίζω εν όψει του πλήθους πλέον
των σχετικών λύσεων δεν είναι λειτουργική και για τους ίδιους του συμπολίτες μας με κινητικά προβλήματα.
Μάλιστα σχετικά με το αναντίρρητο δικαίωμα των συμπολιτών μας ΑΜΕΑ πρόσβασης παντού και πολύ περισσότερο στα δημόσια κτίρια και δημόσιους χώρους, διαμηνύω προκαταβολικά ότι δε θα επιτρέψω με αφορμή την αμέσως πιο πάνω τοποθέτησή μου οποιοδήποτε υπαινιγμό ό,τι το υποτιμώ ή ακόμη το αντιστρατεύομαι, ως όχι μόνο χυδαία υποκριτικό αλλά πονηρά εκπορευόμενο για να αποπροσανατολίσει λαϊκίστικα και να συγκαλύψει την πιο πάνω το λιγότερο ατυχέστατη επιλογή και μέσω αυτής τις προαναφερόμενες νέες αχρείαστες εργασίες στο κτίριο.
Αλλά και η όποια αποκατάσταση φθορών του κτιρίου είναι εντελώς πρόχειρη, άναρχη και ανορθόδοξη ως προς τη σειρά των εργασιών, με περιμετρικές σκαλωσιές παραμένουσες χωρίς χρήση όλο το χειμώνα και με κακοτεχνίες επιπέδου κατώτατου δημοσίου έργου.
Είναι χαρακτηριστικά «της αποκατάστασης και των επισκευών» η επικάλυψη μαρμάρων και πλακιδίων με σκούρο «λαμινέΐτ» δάπεδο, οι χρωματισμοί χωρίς καμιά προεργασία σε σκονισμένους τοίχους, οι χερωματισμοί των τοίχων και η μετέπειτα διάνοιξη οπών σε υπερκείμενα σημεία τους, η βαφή καλωδίων, το μετά τις βαφές καθάρισμα μαρμάρων της σκάλας με σβουράκι…, η κακοποίηση της ιστορικής επίπλωσης του κτιρίου, η κάλυψη συσκευών με πετσέτες θαλάσσης, οι επικίνδυνες στερεώσεις σε «ματισμένες» κατασκευές, τα φρεσκοβαμμένα ταβάνια που ήδη «πέταξαν», οι μη αναγκαίες αντικαταστάσεις κ.λ.π.
Επειδή ως δικηγόροι αλλά και ως πολίτες δε δικαιούμαστε καταρχάς να κωφεύουμε στην άλογη σπατάλη του δημόσιου χρήματος, σεβόμενοι το μόχθο του Ελληνικού Λαού και να ανεχόμαστε αναίτια ένα αρχιτεκτονικό έγκλημα «κιτς» στο πιο εμβληματικό κτίριο της πόλης.
Επειδή επιπλέον ως δικηγόροι Τρίπολης έχουμε αυξημένη ευθύνη να διατηρήσουμε το Δικαστικό Μέγαρο αλώβητο η μωρία ανοχής η οποία μας κατέβαλε και μας υποτιμά θα πρέπει να παύσει.
Με τα πιο πάνω δεδομένα που εκφράζουν θεωρώ το σύνολο σχεδόν των συναδέλφων μου έθεσα προ μηνός το θέμα στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας και ζήτησα από 15ημέρου την επείγουσα σύγκληση του Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Τρίπολης για τις άμεσες ενέργειες του σε κάθε κατεύθυνση για να αποτραπεί ακόμη και υπό καθεστώς νομιμοφάνειας αυτό το χρυσοπληρωμένο από το υστέρημα του δοκιμαζόμενου Λαού μας ανοσιούργημα.
Υ.Γ. Είμαι βέβαιος ότι συμπολίτες μας που καλώ να επισκεφθούν το κτίριο θα εμπλουτίσουν την παραπάνω δικαιωματική ως πολίτη και δραστηριοποιούμενου στο χώρο οπτική και κριτική μου.
Τάκη Γατσόπουλος-Δικηγόρος
Δεληγιάννη 3, Τρίπολη 22132, 2710-224960, 2710-222619,
2710-225770, 6977-006707, 6977-642826, tgatsop@otenet.gr