Μετά από το εκλογικό σοκ το βράδυ της 21ης του Μάη και το δέος που άρχισε να διαφαίνεται στη μεγάλη πλειονότητα των ψηφοφόρων από το αναπάντεχο αποτέλεσμα, σήμερα μπορούμε με νηφαλιότητα να προσεγγίσουμε την ετυμηγορία του Ελληνικού λαού, να συνειδητοποιήσουμε τους προβληματισμούς του και να κατανοήσουμε τα μηνύματά του. Η απρόβλεπτη κατανομή των ψήφων στα πολιτικά κόμματα για τις λαϊκές ή αντιλαϊκές αναφορές και πρακτικές τους την περασμένη τετραετία, σε αναγκάζουν να μελετήσεις βαθιά τα αίτια του αποτελέσματος, απορείς και διερωτάσαι πού οφείλεται η επιδοκιμασία και ο έπαινος της κυβερνώσας παράταξης και από την άλλη η αποστροφή και σκληρή τιμωρία στην αξιωματική αντιπολίτευση. Η αλήθεια είναι ότι η ΝΔ πήρε μόνο 1% παραπάνω από το 2019 και πανηγυρίζει. Προφανώς, γιατί δεν το περίμενε και στην πραγματικότητα γιατί δεν το άξιζε.
Τα πεπραγμένα του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του έχουν αναφερθεί και αναδειχθεί διεξοδικά και αναλυτικά, κυρίως από την αξιωματική αλλά και ολόκληρη την ελάσσονα αντιπολίτευση. Πώς μπορεί να ξεχαστούν και να παραγραφούν, η κακοποίηση των θεσμών, του Συντάγματος, των ανεξάρτητων αρχών, της Δικαιοσύνης, οι παράνομες παρακολουθήσεις, οι αναθέσεις έργων χωρίς διαγωνισμό, το κουκούλωμα των σκανδάλων, η αστυνομική βία, οι υπερβολικά πολλοί νεκροί στην πανδημία, οι νεκροί των Τεμπών και οι πνιγμένοι μετανάστες στο Αιγαίο; Η υπουργοποίηση των θαυμαστών της χούντας, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, η μείωση της φορολογίας των ισχυρών, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εν μέσω ενεργειακής κρίσης, η κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, η αύξηση του δημόσιου χρέους κατά 40 δις ευρώ, ακόμη και η ιδιωτικοποίηση του νερού; Η υποβάθμιση του ΕΣΥ, της εκπαίδευσης και των τρένων, η μη αντιμετώπιση της ακρίβειας, που κατατρώει το εισόδημα των ασθενέστερων οικονομικά οικογενειών κ.λπ.;
Παρόλα αυτά, ο Κ. Μητσοτάκης, αντί να σταθεί με σοβαρότητα, περίσκεψη και συλλογισμό στην μη αναμενόμενη στήριξη των πολιτών, που όχι μόνο δεν τον έκριναν αυστηρά, αλλά τον επιβράβευσαν μετά από τα «κατορθώματά» του εξακολουθεί να θεωρεί τους ψηφοφόρους κουτορνίθια και ηλίθιους, προφανώς, με βάση τη δική του αξιοσύνη και οξυδέρκεια. Ανέβαλε το «προσκύνημα» το τριήμερο του Αγίου πνεύματος στο Άγιον Όρος, με αφορμή δήθεν τον κορονοϊό, για να μην τον κατηγορήσουν για θρησκοληψία, αλλά προσπαθεί με όλα τα μέσα και με τον αέρα του νικητή, να πείσει τους μοναχούς και μέσω αυτών τις παραθρησκευτικές και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις να μην στηρίξουν τη «Νίκη» του θεολόγου αντιεμβολιαστή, όπως έκαναν στις προηγούμενες εκλογές, γιατί αν μπει το κόμμα αυτό στη Βουλή απομακρύνεται η αυτοδυναμία του. Φαίνεται ότι, η γονυκλισία και η ευλογία από την Παναγία τη «Δεξιοκρατούσα», η οποία παραμονές των εκλογών «κατέβηκε» από το Άγιον Όρος στη Μητρόπολη, δεν στάθηκαν ικανά να
αλώσουν ολόκληρο το πεδίο των θρησκευόμενων, αφού κάποιοι κατάλαβαν την υποκρισία, η οποία είναι πολύ σοβαρή (θανάσιμη) αμαρτία. Θύμισε άλλες εποχές, όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο πατέρας του συναγωνίζονταν μπροστά στους φακούς, ποιός θα κάνει την πιο πετυχημένη γονυκλισία στην Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο.
Έστειλε τους τρεις «μεγίστους φωστήρες», τους εραστές της δικτατορίας και του φασισμού, παιδιά του Ορθόδοξου Συναγερμού στη Βόρεια Ελλάδα, για να «μαζέψουν» τους ομοϊδεάτες τους, τους επαναστάτες με τις φουστανέλες, τα φέσια και τα τσαρούχια που στήριξαν τον Βελόπουλο, οι οποίοι θεωρούν ότι ο Μητσοτάκης τους πούλησε, τους εξαπάτησε, αφού αποδέχθηκε ως έχει τη Συμφωνία των Πρεσπών, δεν την ανέστειλε, ούτε την κατάργησε, όπως είχε υποσχεθεί και δεσμευτεί τότε.
Αξίζει σ’ αυτόν τον πολιτικό αρχηγό να δοθούν απεριόριστες δυνατότητες, ανεξέλεγκτη εξουσία, ο οποίος ως νέος Λουδοβίκος θα ταυτίσει τον εαυτό του με το κράτος; Και αν του δοθεί νέα ισχυρή εντολή, τι θα κάνει ακόμη; Ισχυρίζεται ότι θα τα αλλάξει όλα. Αν ανατρέξουμε στα πεπραγμένα του, μάλλον θα τα διαλύσει όλα. Θα παρακολουθεί και τους υπόλοιπους; Θα τσιμεντοστρώσει ολόκληρη την Ακρόπολη; Θα αλλάξει ακόμη και το Σύνταγμα, όπως είπε περιχαρής ο λαλίστατος ακόλουθός του, προς νεοσυντηρητική κατεύθυνση; Οι πολίτες με την ψήφο τους θα αποφασίσουν την 25η Ιουνίου. Η επίγνωση, ο προβληματισμός και η σκέψη για τις ενδεχόμενες συνέπειες από την απόφασή τους, θα είναι καταλυτικές όχι μόνο για την επόμενη τετραετία, αλλά και μη αναστρέψιμες. Και κάτι ακόμη. Γιατί τα μικρά και μεγάλα εγκλήματα που διέπραξε σε βάρος της κοινωνίας, δεν πρέπει να παραγραφούν, αλλά να εξεταστούν και να διερευνηθούν, καθότι αφορούν τη δημοκρατία, το πολιτικό σύστημα, τους αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων και κατ’ επέκταση την ασφάλεια της χώρας.
Αν και στήριξε δυσανάλογα τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους από τις οικονομίες του Ελληνικού λαού, αλλά και με δανεικά την περίοδο της πανδημίας, κάτι που θα έκανε και με το παραπάνω η οποιαδήποτε κυβέρνηση, αν και πολλές έκλεισαν χωρίς να δημιουργηθούν νέες, αυτό πρέπει να του πιστωθεί εκλογικά; Ουδέποτε η Δεξιά στο παρελθόν και πολύ περισσότερο τώρα στάθηκε πραγματικά κοντά στην κοινωνία και τους εργαζόμενους, οι οποίοι μετά την 25η του μήνα, αν είναι αυτοδύναμος, θα κληθούν να τα πληρώσουν όλα και μάλιστα έντοκα.
Σε επίσκεψή της, πριν μερικές ημέρες, η Ντόρα Μπακογιάννη στη Ροδόπη είπε μεταξύ άλλων σε Έλληνες, Μουσουλμάνους το θρήσκευμα: «Ομολογώ ότι απογοητεύθηκα πάρα πολύ και ενώ έδινα τις μάχες για τις μειονότητες, αντ’ αυτού ψηφίσατε ΣΥΡΙΖΑ. Θέλω λοιπόν βοήθεια και στήριξη, γιατί εάν εσείς δεν με στηρίξετε, εγώ δεν μπορώ να σας στηρίξω αύριο, έτσι ξεκάθαρα πράγματα…». Η προειδοποίηση, η απειλή, ο απόλυτος εκβιασμός.
Αντιγράφω το αποτέλεσμα της μέτρησης ιδιωτικής εταιρίας, για το μετεκλογικό συναίσθημα των ψηφοφόρων, η οποία βρίσκεται στη διάθεση της «Εφ.Συν.». Το 46% των πολιτών νιώθει «άγχος, φόβο και αγωνία» (αύξηση κατά 4% από
τον Μάρτιο του 2023), ενώ το 20% νιώθει «αδιαφορία, απάθεια», ποσοστό μειωμένο κατά 5% σε σχέση με πριν από τις εκλογές. Το 32% όσων ερωτήθηκαν αναφέρει πως είναι πιθανό να αλλάξει την ψήφο του στις επόμενες εκλογές, που σημαίνει ότι πάνω από 1,9 εκατ. πολίτες το «σκέφτονται».
Όμως, η ψήφος στις 25 του μήνα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και αξία και στη Λακωνία, όπου δίνει τη μάχη της εκλογής ο πρώην Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Σταύρος Αραχωβίτης. Ο έμπειρος πολιτικός, που γνωρίζει όσο κανείς άλλος τα θέματα της γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας, που έδωσε μάχες στην Ε.Ε. για την καλυτέρευση της θέσης των Ελλήνων αγροτών και την ορθή διαχείριση των επιδοτήσεων, και ο οποίος βρίσκεται πάντοτε κοντά στον δοκιμαζόμενο κάτοικο της υπαίθρου. Και επειδή θεωρούμε τον εαυτό μας υγιή και ντρεπόμαστε που για πολλά χρόνια την αναζήτηση της περίθαλψης την πληρώναμε με τη συνείδησή μας (την ψήφο μας) είναι καιρός η ικανότητα και η επάρκεια να πλειοδοτήσουν έναντι ενός αδοκίμαστου γόνου, με μοναδικό του «προσόν», ότι είναι παιδί του …μπαμπά του.
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΩΜΑΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ Μ. Α.