Και ξαφνικά (όλα τα ’χαμε αυτό μας έλειπε) προέκυψε, ως είδηση, η μη συμμετοχή του Κων/νου Καραμανλή στις επόμενες εκλογές. Το εντυπωσιακό της όλης υπόθεσης δεν είναι η απόφαση του Κ. Καραμανλή, αυτή καθ’ εαυτή, όσο ο «φωτοστέφανος» με τον οποίο περιζώνεται, όχι μόνο από το κόμμα του αλλά και από τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, από δεξιά έως αριστερά.
Και καλά: Η ΝΔ είναι φυσικό να «πασπαλίζει με χρυσόσκονη» τον Κ. Καραμανλή αφού οι δικές του πολιτικές ευθύνες είναι και ευθύνες δικές της, που (φυσικά) δεν επιθυμεί να βγουν σε δημόσια διαβούλευση. Τα άλλα κόμματα όμως;
-Το ΚΚΕ (για άλλη μια φορά) περιήλθε σε ανεξήγητη αφωνία και το κομματικό του έντυπο, ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, μόνο ειδησεογραφικά ασχολήθηκε με το θέμα. Όμως, έτσι, δεν εμπνέονται οι νέοι λαϊκοί αγώνες και η αλλαγή της κοινωνίας και δεν μπορεί, ποτέ, να συντελεστεί ριζική αλλαγή πορείας, ώστε να οικοδομηθεί το «αντίπαλο δέος» στην αστική πολιτική.
-Ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν τοποθετήθηκε πολιτικά για την απόφαση Καραμανλή, αλλά ,αντιθέτως, την υιοθέτησε ως θετική πολιτική κίνηση και προσπαθεί να την αξιοποιήσει προεκλογικά, στοχεύοντας στο καραμανλικό δεξιό στρατόπεδο (δες ανάρτηση στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ, 22-2-2023, με τις δηλώσεις Τρυφ. Αλεξιάδη στο δελτίο ειδήσεων του KONTRA NEWS).
Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, «ξέπλυνε» την κυβερνητική θητεία του Κ. Καραμανλή, με το να μην θέσει, θεσμικώς, ως όφειλε, θέμα ευθυνών για τη χρεοκοπία της χώρας και προωθώντας στην Προεδρία της Δημοκρατίας «τον καραμανλικότερο του Καραμανλή» Προκόπη Παυλόπουλο. Ύστερα, ο ΣΥΡΙΖΑ, υπέγραψε και το 3ο Μνημόνιο και μπήκε στο ίδιο κάδρο με τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και το ΠΑΣΟΚ. Πώς, λοιπόν, να μιλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για Κ. Καραμανλή και για ευθύνες ΚΑΙ πώς ο πρόεδρός του, Αλέξης Τσίπρας, να μην του αποδίδει εύσημα κι επαίνους;
«Ο Καραμανλής είχε τη διορατικότητα να δει τι έρχεται και να αποχωρήσει», εννοώντας, σαφώς, ως διορατικότητα, το ότι ο Κώστας Καραμανλής, ως πρωθυπουργός, «εγκατέλειψε το πλοίο», βλέποντας την επερχόμενη χρεοκοπία.
«Είναι, νομίζω, πλήγμα για τη Ν.Δ. και ιδίως για τους ψηφοφόρους που χρόνια ακολουθούν την παράδοση του Καραμανλή. Ο Καραμανλής φεύγει, ο Καρατζαφέρης έρχεται, αυτή είναι η εικόνα της Ν.Δ. σήμερα. Και ας μην ξεχνάμε, ο Κώστας Καραμανλής ήταν αυτός που είχε διώξει τον Καρατζαφέρη, τον είχε διαγράψει. Η παράδοση του Καραμανλή ήταν σε διαρκή σύγκρουση με την ΄Ακρα Δεξιά.»
(συνέντευξη Αλ. Τσίπρα στην εφ. ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 27-2-2023)
-Το ΜΕΡΑ25 και ο Βαρουφάκης, ως οργανικό και κυρίαρχο κομμάτι του πρώτου 6μήνου της τραγικής κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορουν (και δεν θέλουν) να τοποθετηθουν. Η πολιτική αφασία, πολλές φορές, είναι καταφύγιο, ιδιαίτερα όταν διαπιστώνεις πως η πολιτική και η κυβερνησιμότητα ΔΕΝ μαθαίνονται ακαδημαϊκά.
-Το ΠΑΣΟΚ, εκ των πραγμάτων, έχει βουβαθεί και αυτό, αφού ήταν εκείνο που δια του Γ. Παπανδρέου και το αλήστου μνήμης σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» έδωσε απαλλαγή στην κυβερνητική θητεία Καραμανλή, υπέγραψε το 1ο Μνημόνιο και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ του Α. Σαμαρά για το 2ο Μνημόνιο. Όπως λέει ο λαός: «Όλα εδώ πληρώνονται».
-H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ και ο Βελόπουλος, αδυνατούν, εκ των πραγμάτων, να οριοθετήσουν τις πολιτικές οριογραμμές με τη ΝΔ και, άλλωστε, η ΝΕΑ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι μια δεξαμενή ψήφων στην οποία πάντα αποβλέπουν, οπότε, καλόν είναι, να μην την στενοχωρούν.
Ο Κ. Καραμανλής δεν ήταν κάποιος τυχαίος πολιτικός και απλός βουλευτής. Όντας πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ από το 1997, στις εκλογές του Μαρτίου 2004, εξελέγη, για πρώτη φορά, Πρωθυπουργός, απέναντι στο ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε διαδεχθεί στην αρχηγία τον Κ. Σημίτη.
Το κεντρικό σύνθημα της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και του Κ. Καραμανλή, τότε, ήταν: «σεμνότητα και ταπεινότητα-επανίδρυση του κράτους», το οποίο, όμως, πολύ γρήγορα, ξεθώριασε, εξαιτίας των σκανδάλων, της σπατάλης, του ημετερισμού και της βαθιάς, αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Τα αδιέξοδα του Κ. Καραμανλή και της κυβέρνησής του, σε συνδυασμό με το δημοσιονομικό έλλειμμα και το χρέος της χώρας, που εξαιτίας της κυβερνητικής ανεπάρκειας και των λανθασμένων προσανατολισμών, γιγαντώνονταν με γρήγορους ρυθμούς, οδήγησε τον Κ. Καραμανλή να ζητήσει την πρόωρη διάλυση της Βουλής, προφασιζόμενος ως εθνικά θέματα τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία και την οικονομία και, κυρίως, την κατάρτιση του προϋπολογισμού του 2008, που θα ήταν «ένα κρίσιμο έτος».
Παρά την τραγική πολιτική της νεοδημοκρατικής κυβέρνησης για τη χώρα, της περιόδου 2004-2007, ο ελληνικός λαός έδωσε και πάλι την κυβερνητική πλειοψηφία στη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τον Κ. Καραμανλή!!!
Δυστυχώς ,όμως, για τη χώρα και τον ελληνικό λαό, ο κατήφορος δεν είχε τέλος, και ήλθε η ολοκληρωτική καταστροφή:
Το 2008 το δημοσιονομικό έλλειμμα όχι μόνον δεν μειώθηκε, αλλά αυξήθηκε από 8,2 σε 12,1 δισεκατομμύρια, φτάνοντας το 5% του ΑΕΠ, ενώ το ισοζύγιο πληρωμών επιδεινώθηκε από 28 σε 31 δισεκατομμύρια.
Προφανώς έντρομος από τα ολέθρια αποτελέσματα της κυβερνητικής του πολιτικής ο Κ. Καραμανλής και κρατώντας στα χέρια του την απασφαλισμένη βόμβα της χρεοκοπίας της χώρας, διέλυσε αιφνιδίως τη Βουλή και προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές στις 4 Οκτωβρίου 2009, ώστε να παραδώσει την εξουσία αποφεύγοντας να αναλάβει το βάρος των ευθυνών.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου, επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, μη αντιστεκόμενος στο δέλεαρ της εξουσίας και μη αναλαμβάνοντας ευθύνη αλήθειας απέναντι στον ελληνικό λαό έριξε το απατηλό σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» και παρέλαβε από τον Κ. Καραμανλή (εν πλήρει γνώσει και συνειδήσει) την απασφαλισμένη βόμβα της χρεοκοπίας της χώρας, η οποία (φυσικά) έσκασε στα χέρια του: Ο Κ. Καραμανλής και οι κυβερνήσεις της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, 2004 -2009, είχαν, ήδη, αυξήσει το δημόσιο χρέος της Ελλάδας κατά 66% σε 5 χρόνια (από 181 δισ. το 2003 σε 301 δισ. το 2009), με αποτέλεσμα να χάσει η Ελλάδα την πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές και να υποχρεωθεί, με το «σουγιά στο κόκαλο και το λουρί στο σβέρκο», να υποστεί τα μνημόνια της εξόντωσης και της υποταγής, συνεργούντων (βεβαίως) των μετέπειτα κυβερνήσεων, χωρίς να παραγράφεται, φυσικά, και ο ρόλος των παλαιότερων κυβερνήσεων, που προετοίμασαν το έδαφος με τις πολιτικές τους.
Ο Κ. Καραμανλής, ουδέποτε ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας και τα συνακόλουθα μνημόνια που συνέθλιψαν τη χώρα και το λαό (ιδιαίτερα τις νέες γενιές). Επιπροσθέτως, κανένα κόμμα δεν ζήτησε αυτές τις ευθύνες όλα αυτά τα μαύρα χρόνια μέσα στη Βουλή, αλλά ούτε και καμιά διάδοχη κυβέρνηση αναζήτησε, θεσμικώς, τις ευθύνες για το πώς και γιατί η χώρα οδηγήθηκε στην χρεοκοπία και την καταστροφή.
Επομένως, ο κάθε σκεπτόμενος κι ενεργός πολίτης, εκείνος, τουλάχιστον, που δεν φορά κομματικές παρωπίδες και αρνείται να μασά το κουτόχορτο, που απλόχερα σερβίρουν οι κομματικές ηγεσίες, ας βγάλει τα συμπεράσματά του κι ας σταθμίσει τις πολιτικές του επιλογές.
Όλα αυτά τα χρόνια, ο Κ. Καραμανλής, παρέμεινε σιωπηλός (αυτό είχε συστήσει παλαιότερα ως πολιτικό προσόν ο θείος του), απέρχεται σιωπηλός, θα παραμείνει σιωπηλός και μην απορήσει κανείς αν, στο άμεσο μέλλον, δεν γίνει και Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μάλιστα με ευρεία πλειοψηφία.
Είναι από τις στιγμές που αναφωνείς:
«Ναι ! Αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν».
Σπάρτη 28-2-2023
Βαγγέλης Μητράκος
*ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ «ΑΡΚΑΣ» 2019
*Οι απόψεις που δημοσιεύονται εκφράζουν το συντάκτη κάθε άρθρου και δεν αποτελούν συμπεράσματα ρεπορτάζ ή τοποθέτηση της ιστοσελίδας