Το «τείχος του αίσχους» έχει γκρεμιστεί
το χαμηλό βαρομετρικό «του ψυχρού πολέμου»
φαίνεται για πάντα να έχει απομακρυνθεί
όμως τα χνώτα μιας εύθραυστης ειρήνης
πάνω απ’ το Αιγαίο σύννεφα ψυχρά!
Οι παραβιάσεις στα νεύρα μας ηλεκτροσόκ
τα χωρικά μας ύδατα στα όρια της υπομονής
οι βραχονησίδες μας ακοίμητοι φρουροί
ακρίτες που μαρμάρωσαν στο χρόνο
πέτρες που έπεσαν στα κύματα της μνήμης
αγκωνάρια μιας ένδοξης μεγάλης εποχής
απολιθώματα της ιστορίας των προγόνων
η υπεράσπιση καθήκον και ζήτημα τιμής!
Η πρόκληση ξεδιάντροπη και ωμή
χτυπάει νύχτα την Ελλάδα στα φτερά της!
Οι αετοί μας δεν πετούν στους ουρανούς!
Η Ιστορία δεν πιστεύει στα αυτιά της
μπροστά στα μάτια της η ανθρωπότητα τυφλή!
Η αγανάκτηση μαζεύει του πόνου τα συντρίμμια
το δίκιο πνίγεται στο πέλαγος της σιωπής
τσαλακωμένος ο εγωισμός πάνω στα Ίμια
κάτω απ’ τη μύτη της η υπερδύναμη της γης
απίστευτο! είπε το έγκλημα ατύχημα απλό
και το υγρό δεν ήταν αίμα, μα κόκκινο νερό!
Μα όμως πάντα στους αγώνες μια σταγόνα
είναι της Μάνης στην πατρίδα προσφορά
που όσες θάλασσες κι αν το ξεπλύνουν
ποτέ το αίμα της δε γίνεται νερό!
Η αλήθεια στο εδώλιο μιλάει από μόνη της
ο συνήγορος είναι για την αντίδικη πλευρά
η μνήμη δάφνινο στεφάνι στο Αιγαίο
η αναγνώριση ένδοξος ανδριάντας στα παιδιά!