Όπως έχουμε εξηγήσει πολλές φορές στο παρελθόν τέτοιες επετειακές ημέρες τις εκλαμβάνουμε μόνον ως αφορμή για ατομικό και συλλογικό προβληματισμό και ποτέ ως ευκαιρία για εύκολους πανηγυρικούς και ανέξοδες μεγαλοστομίες.
Επειδή κάθε χρόνο οι υπεύθυνοι για την επιδεινούμενη αρνητική κατάσταση στο παγκόσμιο και τοπικό περιβάλλον εκμεταλλεύονται την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος για να προβάλλουν ανέξοδα ένα κενό περιεχομένου φιλοπεριβαλλοντικό προφίλ, είμαστε υποχρεωμένοι κι εμείς ως ευαισθητοποιημένοι, τα τελευταία σαράντα χρόνια, ενεργοί πολίτες να υπενθυμίσουμε ορισμένα αυτονόητα θέματα που μας πληγώνουν.
• Στο ενεργειακό πεδίο, την υποκριτική στροφή προς την «πράσινη» ενέργεια που στην ουσία υπηρετεί κερδοσκοπικούς σκοπούς μεγάλων πολυεθνικών εταιριών κι ελάχιστα συμβάλλει στην έγκαιρη αποτροπή της οικολογικής κατάρρευσης του πλανήτη που έχει ήδη αρχίσει (π. χ ακραία κλιματικά φαινόμενα, αύξηση τοξικών ουσιών στον αέρα και στο περιβάλλον γενικότερα.)
• Στην εντεινόμενη υπερκατανάλωση η οποία από τη μια υπονομεύει την ανθρώπινη υγεία με τις αμφιβόλου ποιότητας τροφές κι από την άλλη γίνεται η αιτία της μεγάλης ρύπανσης του περιβάλλοντος με τις συσκευασίες μιας χρήσης και τα πλαστικά.
• Στη συνεχιζόμενη εφαρμογή της χημικής γεωργίας και κτηνοτροφίας σε βάρος των βιολογικών τρόπων παραγωγής με τη διάθεση προϊόντων που υπονομεύουν τη δημόσια υγεία.
• Στη διαρκή ρύπανση των θαλασσών από κάθε είδους απόβλητα (βαρέα μέταλλα, πλαστικά και λοιπές τοξικές ουσίες) και την υπεραλίευση που αφανίζει τα αποθέματα των ιχθύων. Επιπλέον χρειάζεται να επισημάνουμε αυτό που γνωρίζουν όλοι δηλαδή ότι όσα αλιεύματα εξακολουθούν να φτάνουν στο πιάτο μας είναι, συνήθως, επηρεασμένα από τις τοξικές ουσίες τις οποίες ρίχνουμε ασυλλόγιστα, εδώ και πολλές δεκαετίες, στις θάλασσές μας.
• Στην καταστροφή των μεγάλων δασών από τις εκχερσώσεις αλλά και από τις θερινές και μη πυρκαγιές (τυχαίες ή εμπρησμοί) που αποψιλώνουν τον πράσινο μανδύα του πλανήτη μας με ανυπολόγιστες συνέπειες. Εδώ πρέπει να επαναδιατυπώσουμε την απορία μας, γιατί δεν χρησιμοποιείται η σύγχρονη τεχνολογία (κάμερες ανιχνευτές, ντρόουνς, δορυφόροι κ.α) για τον έγκαιρο εντοπισμό της εστίας της φωτιάς εν τη γενέσει της και αφήνεται να εξαπλωθεί, ώστε κάθε καθυστερημένη παρέμβαση κατάσβεσης να αποβαίνει μάταιη και συνήθως να έχει καταστροφικά και ολέθρια αποτελέσματα.
• Στην αδυναμία μας να βρούμε οικολογικά συμβατούς τρόπους ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων μας αξιοποιώντας και πάλι την σύγχρονη τεχνολογία.
• Στην εγκατάλειψη των λιμνών, των ποταμών και των ρεμάτων στο έλεος κάθε ασυνείδητου ρυπαντή – καταπατητή – καταστροφέα, αντί να προστατεύονται και να αξιοποιούνται οικολογικά βελτιώνοντας την υποβαθμισμένη ποιότητα της ζωής μας.
• Στην έλλειψη βούλησης να υιοθετήσουμε οικολογικές πρακτικές στην ατομική και κοινωνική μας ζωή.
• Στην αδιαφορία και την παθητικότητα που μας διακρίνει, μικρούς και μεγάλους, όσον αφορά την ευθύνη και το χρέος μας να προστατεύσουμε με έργα και όχι με λόγια το περιβάλλον αυτού του πλανήτη που το έχουμε δανειστεί από τις επόμενες γενιές.
Ας λείψουν, λοιπόν, οι πανηγυρισμοί και οι μεγαλόστομες δηλώσεις. Η σημερινή ημέρα να μας κάνει να αναλογιστούμε ΟΛΟΙ το μέγεθος των ευθυνών που μας αναλογούν και πολύ περισσότερο να προβληματιστούν όσοι αναλαμβάνουν τις θέσεις εξουσίας με πολλές υποσχέσεις και παρουσιάζουν στο τέλος της θητείας τους μηδενικά σχεδόν αποτελέσματα.