Πολύ νωρίς από τη δεκαετία του ’70, κάποιοι συνειδητοποιημένοι άνθρωποι αυτού του πλανήτη από το χώρο της Επιστήμης και τον ευρύτερο κοινωνικό χώρο έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για την ανάγκη λήψης μέτρων προστασίας της ζωής και του περιβάλλοντος από τις ανεξέλεγκτες τότε τοξικές ουσίες που δημιουργούσαν οι ανθρώπινες δραστηριότητες στην παραγωγή και κατανάλωση ενέργεια, τροφής και καταναλωτικών προϊόντων γενικώς. Έτσι εμφανίστηκε το παγκόσμιο οικολογικό κίνημα, που προσδοκούσε στις ανεξάρτητες από τα μεγάλα συμφέροντα μορφές του, να; Σώσει τον πλανήτη μας από την ορατή οικολογική καταστροφή..
Οι πολιτικοί «ηγέτες» και τα ισχυρά οικονομικά λόμπι αδράνησαν μπροστά σ’ αυτή την συγκλονιστική προειδοποίηση και άφησαν να περάσει πολύτιμος χρόνος, χωρίς να κάνουν τίποτα, για να μη θιγούν τα συμφέροντα των κυρίαρχων ομάδων. που εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους και τη φύση με μοναδική επιδίωξη το μεγαλύτερο οικονομικό κέρδος και την εξουσία.
Τώρα που τα παγκόσμια απρόβλεπτα και έντονα καιρικά φαινόμενα επιβεβαιώνουν εκείνες τις προβλέψεις και τις προειδοποιήσεις, η ιθύνουσα τάξη περιβλήθηκε το μανδύα του «οικολόγου» και άρχισε να μιλά για την «κλιματική αλλαγή» και για την ανάγκη να περάσει η ανθρωπότητα από την ενέργεια που παράγεται από ορυκτά καύσιμα στη λεγόμενη «πράσινη ενέργεια».
Τα κυρίαρχα κράτη επέβαλαν στους μικρούς αυτού του κόσμου ένα πρόγραμμα ενεργειακών αλλαγών που η εφαρμογή του οδήγησε σε μια πρωτοφανή ενεργειακή κρίση με όλες τις επακόλουθες συνέπειες για την οικονομία των φτωχών κρατών και την ανθρώπινη κοινωνία.
Η πατρίδα μας με μια αλόγιστη κυβερνητική απόφαση βιάστηκε να καταργήσει τις λιγνιτικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με αποτέλεσμα να σημειωθεί ενεργειακό έλλειμμα με ανυπολόγιστες συνέπειες για την ελληνική οικονομία συνολικά και για τα νοικοκυριά. Στη θέση των κλειστών λιγνιτικών μονάδων η κυβέρνηση προέκρινε τη δημιουργία αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων, υπηρετώντας τα γερμανικά
οικονομικά συμφέροντα, αφού η Γερμανία είναι ο κύριος κατασκευαστής των ανεμογεννητριών και των φωτοβολταϊκών στοιχείων.
Καλώς ή κακώς ο σύγχρονος πολιτισμός μας έχει οικοδομηθεί στηριγμένος στην ηλεκτρική ενέργεια και χωρίς αυτή θα καταρρεύσει «εν μία νυκτί». Και οι δύο λύσεις, που επιλέχθηκαν για να αντικαταστήσουν τις λιγνιτικές μονάδες, δεν είναι τόσο αθώες όσο φαντάζουν πίσω από την «πράσινη» ρητορεία των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Για την παραγωγή τους, την τοποθέτηση και τη λειτουργία τους το οικολογικό τους αποτύπωμα στο περιβάλλον δεν είναι καθόλου ουδέτερο όπως διατυμπανίζουν οι νεόκοποι πάτρωνες της προστασίας του παγκόσμιου κλίματος που οι ίδιοι επί σειράν ετών το υπέσκαψαν και το υπονόμευσαν. Όλοι αυτοί αποκρύπτουν πως πίσω από κάθε πηγή ανανεώσιμης ενέργειας θα υπάρχει μία συμβατική θερμική μονάδα παραγωγής ενέργειας ειδάλλως θα οδηγηθούμε σε ενεργειακό μπλακ άουτ, αφού τα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα στηρίζονται σε μεταβλητές πηγές ενέργειας όπως είναι ο ήλιος και ο αέρας. Για το λόγο αυτό, εξάλλου, η ισχύς που προσφέρουν στο κεντρικό δίκτυο είναι μικρότερη των αναγκών και διαλείπουσα (δηλαδή ανάλογη με τις καιρικές συνθήκες). Εξάλλου ο βαθμός ενεργειακής τους απόδοσης εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλός σε σχέση ακόμη και με τις ρυπογόνες πηγές (πετρέλαιο, λιγνίτες).
Η Δύση με την ενεργειακή στροφή που επιχειρεί παραβλέπει ηθελημένα το γεγονός ότι όσο και να μειώσει ο δυτικός κόσμος τους εκπεμπόμενους ρύπους (9,1% παγκοσμίως) αυτοί ισοσταθμίζονται και συχνά ξεπερνούνται από τους ρύπους των φτωχών και αναπτυσσόμενων χωρών του Τρίτου Κόσμου. Ενδεικτικά μόνο η Κίνα παράγει πάνω από το 30% του παγκόσμιου διοξειδίου του άνθρακα. Κυριολεκτικά φαύλος κύκλος για να κερδοφορούν συγκεκριμένα κράτη και συμφέροντα!
Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι ότι, καθώς η συζήτηση περί πράσινης ενέργειας εξελίσσεται με ταχύ ρυθμό, αρχίζουν να εμφανίζονται στο προσκήνιο και προτάσεις για τη λειτουργία πυρηνικών εργοστασίων σχάσης που ισοδυναμούν με εν δυνάμει ατομικές βόμβες (βλέπε περίπτωση Τσέρνομπιλ). Εάν η ανθρωπότητα υποκύψει στον καλλιεργούμενο φόβοι για έλλειψη ενέργειας τότε θα σκύψει το κεφάλι και θα αποδεχτεί όσα επιδιώκει το πυρηνικό λόμπι εδώ και χρόνια με κίνδυνο να φτάσουμε στον «πυρηνικό χειμώνα» όχι εξαιτίας κάποιου πολέμου, αλλά λόγω του πολύ σοβαρού ενδεχομένου ενός μεγάλου πυρηνικού ατυχήματος!
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να πάψουμε να είμαστε ευκολόπιστοι και είναι ανάγκη να προβληματιζόμαστε σοβαρά και με κριτικό πνεύμα απέναντι σε όλα όσα διαδίδονται και καλλιεργούνται κατά καιρούς απ’ αυτούς που άγουν και φέρουν τον πλανήτη μας κατά τα συμφέροντά τους. Ενδεχομένως οι λιγνιτικές μονάδες της Ελλάδας με τη χρήση φίλτρων και άλλων επιστημονικών τρόπων για τη μείωση των αέριων ρύπων να είναι πολύ πιο αποδοτικές, προσοδοφόρες και πιο «πράσινες» στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τουλάχιστον προσωρινά, μέχρι επιτέλους το παγκόσμιο διευθυντήριο να επιτρέψει και να χρηματοδοτήσει την έρευνα προωθημένων τεχνολογιών παραγωγής ενέργειας, δίχως ρυπαντικό αντίτιμο. Κι αυτό το επισημαίνουμε γιατί πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο οι επιστημονικές έρευνες για την παραγωγή ενέργειας μέσω της τεχνολογίας της ψυχρής σύντηξης και άλλων
παρεμφερών τεχνολογιών αιχμής , που θα καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας, χωρίς να ρυπαίνουν το περιβάλλον.
Ας ευχηθούμε ολόψυχα αυτό να συμβεί το συντομότερο δυνατό, προτού η κατάσταση να γίνει μη αναστρέψιμη!
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΙΧΑΛΑΚΑΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΗΤΡΑΚΟΣ